22 czerwca – XII Niedziela Zwykła
Papież Leon XIV zachęca nas do pogłębienia osobistej relacji z Jezusem i do uczenia się od Jego Serca współczucia dla świata. Posłuchajmy jego słów „Przesłania wideo Papieża”, przygotowanego przez Papieską Światową Sieć Modlitwy, i prośmy Chrystusa, aby nas przemieniał i uczył kochać.
W czerwcu, tradycyjnie poświęconym Najświętszemu Sercu Jezusa, rozważajmy, jak patrzeć na ludzkość oczami Chrystusa i co czynić, aby ulżyć cierpieniu najsłabszych.
Dołączmy do modlitwy w intencji papieskiej na ten miesiąc:
„Aby każdy z nas znajdował pocieszenie w osobistej relacji z Jezusem, a z Jego Serca czerpał wzór współczującej miłości do świata”.
Panie, dziś przychodzę do Twego pełnego czułości Serca,
do Ciebie, który masz słowa rozpalające moje serce,
do Ciebie, który wylewasz współczucie na maluczkich i ubogich,
na pogrążonych w cierpieniu i na wszelkie ludzkie niedole.
Chcę Ciebie lepiej poznawać, kontemplować na kartach Ewangelii,
być z Tobą i uczyć się od Ciebie
uczyć się Twojej miłości, z jaką pozwalałeś się poruszyć
każdą formą ubóstwa.
Ukazałeś nam miłość Ojca,
umiłowawszy nas bez miary swoim boskim i ludzkim Sercem.
Udziel wszystkim swym dzieciom łaski spotkania z Tobą.
Przemieniaj, odnawiaj i tak kształtuj nasze plany,
abyśmy w każdej sytuacji szukali tylko Ciebie:
w modlitwie, pracy, spotkaniach i codziennym życiu.
Z tego spotkania, poślij nas na misję –
pełną współczucia misję wobec świata,
w którym Ty jesteś źródłem wszelkiej pociechy. Amen.
https://youtube.com/watch?v=GP43HiZhL7U%3Fsi%3DkOmZ7X-BMvq_NIwW%26amp%3Bwmode%3Dopaque, Papieska Światowa Sieć Modlitwy (Apostolstwo Modlitwy i Młodzieżowy Ruch Eucharystyczny) https://www.popesprayer.va, Przesłanie wideo Papieża: https://thepopevideo.org/?lang=pl, Przy współpracy z Vatican Media: https://www.vaticannews.va/pl.html, i Click To Pray: https://www.clicktopray.org/
ROZWAŻANIE SŁOWA BOŻEGO – LECTIO DIVINA
ŚWIĘCI I BŁOGOSŁAWIENI – CZERWIEC
JUBILEUSZOWY – ROK ŚWIĘTY 2025 – PIELGRZYMI NADZIEI
ENCYKLIKA “UMIŁOWAŁ NAS” OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA O MIŁOŚCI LUDZKIEJ I BOŻEJ SERCA JEZUSA CHRYSTUSA
Ewangelia (Łk 9, 18-24)
Wyznanie wiary w Chrystusa i zapowiedź męki
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Gdy Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: «Za kogo uważają Mnie tłumy?»
Oni odpowiedzieli: «Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał».
Zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?»
Piotr odpowiedział: «Za Mesjasza Bożego».
Wtedy surowo im przykazał i napominał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: «Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; zostanie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie».
Potem mówił do wszystkich: «Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa».
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
1. W niedzielę 22 czerwca – Dwunasta Niedziela Zwykła Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec i Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa o godz. 10:30. Po Sumie Procesja w Oktawie Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Pana Jezusa.
2. W poniedziałek 23 czerwca – wspomnienie św. Józefa Cafasso, prezbitera – Msza Święta z Litanią do Najświętszego Serca Pana Jezusa o godz. 19:00.
3. We wtorek 24 czerwca – UROCZYSTOŚĆ NARODZENIE ŚW. JANA CHRZCICIELA – Mszy Świętej nie będzie.
4. W środę 25 czerwca – wspomnienie bł. Marii Lhuilier, dziewicy i męczennicy – Mszy Świętej nie będzie.
5. W czwartek 26 czerwca – wspomnienie św. Zygmunta Gorazdowskiego, prezbitera – Msza Święta na zakończenie Oktawy Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Pana Jezusa o godz. 19:00.
6. W piątek 27 czerwca – UROCZYSTOSĆ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA PANA JEZUSA, wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Nieustającej Pomocy oraz wspomnienie św. Cyryla Aleksandryjskiego, biskupa i doktora Kościoła – Msza Święta o godz. 19:00.
7. W sobotę 28 czerwca – WSPOMNIENIE NIEPOKALANEGO SERCA MARYI, wspomnienie św. Ireneusza, biskupa i męczennika – Mszy Świętej nie będzie.
8. W niedzielę 29 czerwca – UROCZYSTOŚĆ ŚWIĘTYCH APOSTOŁÓW PIOTRA I PAWŁA Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec i Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa o godz. 10:30. Po Sumie Błogosławieństwo dzieci.
MODLITWY DO MATKI BOŻEJ – KRÓLOWEJ POLSKI
Dwa tygodnie po Uroczystości Zmartwychwstania Pana Jezusa – IX Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego rozpoczyna XVII Tydzień Biblijny. Inicjatywa została zapoczątkowana w 2009 roku przez Dzieło Biblijne im. Jana Pawła II. Jest to czas głębszej refleksji nad Słowem Bożym. W Tygodniu Biblijnym pod hasłem: „Zmartwychwstały Chrystus – nasza Nadzieja chwały” jest zachęta do czytania i rozważania Pierwszego i Drugiego Listu do Koryntian oraz Pierwszego Listu św. Piotra.
DUCHOWĄ ADOPCJĘ DZIECKA POCZĘTEGO MOŻNA ROZPOCZĄĆ W KAŻDYM MOMENCIE W CIĄGU ROKU i ZAKOŃCZYĆ PO 9 MIESIĄCACH.
KRUCJATA WYZWOLENIA CZŁOWIEKA
Dołącz do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka
58. Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu pod hasłem „Odpowiedzialni za trzeźwość”.
22 czerwca – wspomnienie świętych męczenników: Jana Fishera, biskupa i Tomasza More’a, patrona prawników
Św. Jan Fisher urodził się w Brytanii w roku 1459. Kształcił się w Cambridge, gdzie w roku 1491 uzyskał stopień magistra sztuk wyzwolonych. W latach 1491-1494 był wikariuszem w Northallerton, potem zaś pełnił funkcję kanclerza uniwersytetu w Cambridge.
W roku 1497 został spowiednikiem matki króla Henryka VII. Sprawował też opiekę nad ufundowanym przez nią kolegium w Cambridge. Do programu studiów wprowadził grekę i hebrajski. Zaangażował Erazma z Rotterdamu jako profesora teologii i greki.
W roku 1504 został biskupem Rochesteru. Ta ostatnia godność łączyła się ze stanowiskiem wychowawcy następcy tronu, późniejszego Henryka VIII.
Św. Jan poświęcił się dla dobra swojej diecezji i uniwersytetu. Od roku 1527 ten pokorny sługa Boży aktywnie przeciwstawiał się rozpoczętemu przez króla procesowi rozwodowemu z poślubioną mu w obliczu Boga Katarzyną. Równie mocno sprzeciwiał się wtrącaniu się króla w sprawy kościelne. W przeciwieństwie do innych biskupów królestwa, św. Jan odmówił złożenia przysięgi, zobowiązującej do poszanowania ustawy, która potomstwu Henryka i Anny gwarantowała sukcesję tronu. Z powodu tej odmowy został uwięziony w Tower w kwietniu 1534 roku. W następnym roku papież Paweł III mianował go kardynałem. Biorąc odwet za to, Henryk VIII skazał św. Jana na ścięcie.
Na pół godziny przed egzekucją ten znakomity uczony i duchowny otworzył po raz ostatni księgę Nowego Testamentu. Jego uwagę zwróciły następujące słowa z Ewangelii św. Jana: “A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał”. (J 17, 3-5). Zamknąwszy księgę św. Jan rzekł: “Wystarczy tej nauki, aby wytrzymać przez resztę mego życia”.
Św. Tomasz More urodził się w Londynie w roku 1478. Zdobywszy gruntowną wiedzę w dziedzinie religii i nauk klasycznych, wstąpił na uniwersytet w Oksfordzie, ażeby studiować prawo. Ukończywszy je rozpoczął karierę prawniczą, którą uwieńczył, zostając członkiem Parlamentu. W roku 1506 poślubił swą ukochaną Joannę Colt, która obdarzyła go czworgiem dzieci. Ponieważ umarła młodo, poślubił wdowę, Alicję Middleton, by zastąpiła im matkę. Ten mądry człowiek, pełen dążeń reformatorskich, przyjaźnił się z wieloma biskupami i uczonymi. Około roku 1516 napisał rozprawę pt. “Utopia”, która zyskała wielki rozgłos w całym ówczesnym świecie.
Wtedy to Henryk VIII zainteresował się osobą Tomasza More’a. Powierzył mu wiele wysokich stanowisk, zlecał różne misje, a w końcu mianował go w roku 1529 lordem kanclerzem. Jednakże w roku 1532, kiedy Henryk upierał się przy swoich poglądach co do małżeństwa i prymatu papieża, Tomasz More, będący wówczas u szczytu kariery i sławy, zrezygnował ze wszystkich piastowanych godności.
Resztę życia spędził na pisaniu dzieł poświęconych głównie obronie Kościoła. W roku 1534 odmówił – podobnie jak jego przyjaciel Jan Fisher – złożenia przysięgi lojalności królowi jako głowie Kościoła anglikańskiego, został więc wtrącony do Tower. Piętnaście miesięcy później, a dziewięć dni po egzekucji Jana Fishera, wytoczono mu proces i uznano winnym zdrady. Oświadczył sędziom, że nie mógł postąpić wbrew swemu sumieniu i wyraził życzenie następujące: “Abyśmy wszyscy mogli spotkać się szczęśliwie jako wiecznie zbawieni w niebie”. Wstąpiwszy na szafot powiedział tłumom widzów, że umiera jako “dobry sługa króla, ale przede wszystkim Boga”. Został ścięty 6 lipca 1535 roku.
Modlitwa: Wszechmogący Boże, świadectwo męczenników jest najdoskonalszym wyrazem prawdziwej wiary, spraw, abyśmy za wstawiennictwem świętych Jana i Tomasza całym życiem potwierdzali wiarę, którą wyznajemy ustami. Amen.
22 czerwca – wspomnienie św. Paulina z Noli, biskupa
Św. Paulin urodził się w roku 354 w dzisiejszym Bordeaux w pogańskiej rodzinie patrycjuszowskiej. Kształcił się pod kierunkiem słynnego poety Azoniusza, po czym został zarządcą prowincji Kampanii. Ożenił się z Hiszpanką o imieniu Teresa, chrześcijanką. Przez piętnaście lat rozwijał swoje talenty na zaszczytnych stanowiskach w Galii, Italii i Hiszpanii. W Mediolanie zetknął się ze św. Ambrożym, w Wenecji zaś ze św. Marcinem. Poznał również św. Delfina, biskupa Bordeaux, z którego rąk w roku 590 przyjął chrzest.
Po śmierci jedynego dziecka złożył wraz z żoną ślub czystości. Pozbyli się swoich wielkich bogactw i powrócili do Hiszpanii, by oddać się służbie Bożej. W roku 394 św. Paulin został w Barcelonie wyświęcony na księdza, na co nalegała tamtejsza ludność. Osiedlił się w Noli we Włoszech, w pobliżu grobu św. Feliksa. Założył tutaj dom dla zakonników i ubogich. Prowadził bardzo surowy tryb życia. Wieści o cnotach św. Paulina sprawiły, że w roku 409 został mianowany biskupem Noli.
Utrzymywał ścisłe kontakty ze wspomnianymi wyżej wybitnymi świętymi swoich czasów. Odnosił się również ze czcią do swoich poprzedników, mając wielki kult dla ich relikwii. Był autorem prac poetyckich, z których wiele poświęcił św. Feliksowi. Uważany jest obok Prudencjusza za czołowego poetę chrześcijańskiego okresu patrystycznego. Zmarł w roku 431.
Modlitwa: Boże, Ty sprawiłeś, że święty Paulin, biskup, odznaczał się miłością do ubogich i pasterską gorliwością, spraw, abyśmy naśladowali przykład czynnej miłości Świętego, którego zasługi czcimy. Amen.
23 czerwca – wspomnienie św. Edeldredy, dziewicy
Ta święta dziewica była trzecią córką Annasa, świętego króla Wschodniej Anglii. Jej siostry, Seksburga, Edelburga i Withburga, także są wymieniane wśród świętych. Spełniając życzenie rodziców poślubiła księcia Tonberta, ale pozostała dziewicą, gdyż żyli w ciągłej wstrzemięźliwości. W trzy lata po ślubie mąż jej zmarł, ona zaś schroniła się na wyspie Ely, gdzie prowadziła przez pięć lat samotne życie kontemplacyjne.
Wieści o niej dotarły do Egfryda, potężnego króla Northumbrii, który zmusił ją, by zgodziła się go poślubić. W ten sposób po raz drugi weszła w stan małżeński, ale i teraz była dla męża raczej siostrą niż żoną, cały swój czas poświęcając ćwiczeniom pobożnym i miłosierdziu. W końcu po dwunastu latach małżeństwa za radą św. Wilfryda wstąpiła do zakonu. Mąż udzielił na to zgody, chociaż niechętnie. Schroniła się w klasztorze, którym kierowała ciotka jej męża.
W roku 672 powróciła na wyspę Ely i założyła klasztor. Stała się wzorem cnoty i doskonałości dla wszystkich swoich sióstr. Prowadziła bardzo surowy tryb życia. Cierpienia były dla niej rozkoszą. Dziękowała Bogu, że pozwolił jej doznać ich tak wiele, szczególnie podczas ostatniej długotrwałej choroby. Św. Edeldreda zmarła 23 czerwca 679 roku.
Modlitwa: Panie Boże, obsypałeś niebiańskimi darami św. Edeldredę. Pomóż nam naśladować jej cnoty w naszym życiu na ziemi i cieszyć się razem z nią szczęściem w niebie. Amen.
24 czerwca – święto Narodzenia św. Jana Chrzciciela
Święto narodzenia św. Jana Chrzciciela, proroka zwiastującego przyjście Chrystusa i urodzonego sześć miesięcy przed Nim, obchodzi się 24 czerwca. Jest to jedno z najstarszych świąt w liturgii Kościoła. Św. Jan Chrzciciel był synem Zachariasza i Elżbiety, krewnej Najświętszej Maryi Panny. Tradycja umieszcza dom, w którym przyszedł na świat, niedaleko wioski Ain-Karin, dziesięć kilometrów na zachód od Jerozolimy. W miejscu tym zbudowano później kościół franciszkański pod wezwaniem św. Jana w Górach.
Wiadomości o św. Janie, o którym Jezus powiedział: “Między narodzonymi z niewiast nie powstał większy od Jana Chrzciciela” (Mt 11, 11) zawarte są w Piśmie świętym. Mówi się tam o jego uświęceniu przed narodzinami i jego męczeńskiej śmierci za panowania króla Heroda. Oddając mu cześć, Kościół wyróżniał go zawsze spośród sług Bożych. Ich święta obchodzi się w dzień ich śmierci, upamiętniając moment ich ostatecznego zwycięstwa: św. Jana Chrzciciela czcimy w dniu jego narodzin, przyszedł bowiem na świat wolny od grzechu pierworodnego. Z tego samego powodu obchodzimy święto Narodzin – Niepokalanie Poczętej Maryi Panny.
W trzydzieści lat po narodzeniu Jezusa – zanim rozpoczął On swoje życie publiczne – Jan podjął nad rzeką Jordan powierzoną mu misję. Był ostatnim prorokiem Starego Przymierza. Jego zadaniem było przygotowanie drogi Panu, zapowiedź nadejścia długo oczekiwanego Mesjasza, Odkupiciela, w którym “wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże” (Łk 3, 6; por. Iz 40, 3-5). Zanim Jan przyszedł na świat, anioł zapowiedział Zachariaszowi, jego ojcu, że “wielu z jego narodzenia cieszyć się będzie” (Łk 1, 14). Dzień 24 czerwca jest jednym z najbardziej radosnych świąt roku. Dawniej obchodzono go w różnych krajach z jeszcze większym niż obecnie weselem, któremu w rozmaity sposób dawano wyraz. W wigilię tego święta zapalano np. na szczytach wzgórz tzw. “ognie św. Jana”. Gdzieniegdzie do dziś zachowuje się ten zwyczaj. “Zaledwie zgasły ostatnie promienie zachodzącego słońca, gdy nad całym światem zabłysły olbrzymie snopy płomieni, trysnęły z każdego wierzchołka góry i na krótko zostało oświetlone każde miasto, każda wioska, każdy przysiółek” (Dom. P.L.P. Gueranger).
Modlitwa: Wszechmogący Boże, spraw, aby Twoi wierni kroczyli drogą zbawienia i posłuszni napomnieniom świętego Jana Chrzciciela bezpiecznie doszli do zapowiedzianego przezeń naszego Pana Jezusa Chrystusa. Amen.
25 czerwca – wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Świętogórskiej z Gostynia
Już od końca XV wieku istnieje w Gostyniu sanktuarium Matki Bożej, które jest ośrodkiem Jej kultu w archidiecezji poznańskiej. Okazały kościół pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia konsekrowano w roku 1698. Słynący łaskami wizerunek został ukoronowany 24 czerwca 1928 roku.
Modlitwa: Boże, Ty wybrałeś Najświętszą Maryję Pannę na mieszkanie godne swojego Majestatu i przyozdobiłeś Ją prawdziwą pięknością, spraw, abyśmy oddając należną Jej cześć i wiernie Ją naśladując, zajaśnieli świętością życia. Amen.
25 czerwca – wspomnienie bł. Doroty z Mątowów
Bł. Dorota urodziła się w Mątowach Wielkich w roku 1347. W młodości została wydana za mąż i urodziła 9 dzieci. Będąc zapobiegliwą gospodynią domu, stale dążyła do chrześcijańskiej doskonałości. Po śmierci męża udała się do Kwidzyna, aby korzystać z kierownictwa wybitnego teologa Jana. Za jego pozwoleniem zamknęła się w celi obok kościoła katedralnego i oddała się modlitwie i pokucie. Zmarła 25 czerwca 1394 roku.
Modlitwa: Boże, źródło wszelkich łask, Ty z ojcowską dobrocią wysłuchujesz wszystkich wzywających Twojego miłosierdzia, za wstawiennictwem błogosławionej Doroty wspomagaj nas w naszych potrzebach, aby Twoja łaska, którą otrzymujemy na ziemi, przyniosła nam owoc życia wiecznego w niebie. Amen.
26 czerwca – wspomnienie św. Josémarii Escrivy de Balaguera
Josémaria Escriva de Balaguer, jako najmłodsze z sześciorga dzieci, urodził się 9 stycznia 1902 roku w Barbasatro, na północy prowincji Aragon w Hiszpanii. Jego ojciec handlował tkaninami. Matka odznaczała się wyjątkową pobożnością. Obydwoje musieli znieść bolesne doświadczenia: śmierć trzech ostatnich córek, a potem – bankructwo firmy.
Gdy Josémarię dotknęła poważna choroba rodzice zaprowadzili go do kaplicy Najświętszej Panny z Torreciudad. Wyprosili tam jego uzdrowienie i oddali go pod szczególną opiekę Maryi.
Od pierwszych lat szkolnych Josémaria dał się poznać jako uczeń zdolny, pracowity, zafascynowany historią i literaturą. Przystąpił do pierwszej Komunii św. 23 kwietnia 1912 roku. Eucharystię ukochał na całe życie. W seminarium spędzał godziny na adoracji Najświętszego Sakramentu. Kiedy w 1925 roku – jako młody kapłan – otrzymał pod opiekę parafię w wiosce Perdiguera, codziennie wystawiał w kościele Najświętszy Sakrament.
Powołanie zrodziło się w jego sercu kilka lat wcześniej, kiedy rankiem w zimie w 1917 roku, Josémaria znalazł w śniegu ślady bosych stóp karmelity. Jego serce zadrżało wobec tak wielkiego szaleństwa miłości. W wieku 15 może 16 lat zdecydował się porzucić swe marzenie o zawodzie architekta i postanowił zostać kapłanem. Gdy wyznał swój zamiar, ojciec zaczął płakać…
Młodzieniec był świadomy ofiar, jakich wymaga to ze strony rodziny oraz i tego, że oznacza to utratę więzi rodzinnych. Właśnie dlaczego Josémaria modli się do Boga, aby zechciał dać rodzicom innego syna w swoje miejsce. Istotnie w roku 1919 w rodzinie państwa de Balaguer rodzi się syn, przynosząc starszemu bratu potwierdzenie powołania.
2 października 1928 r. we wspomnienie świętych aniołów stróżów, podczas rekolekcji u Ojców od św. Wincentego a Paulo, młody kapłan ma wizję, która nigdy się nie zatrze w jego sercu: widzi Opus Dei takie, jakiego pragnął Pan i jakim powinno być w ciągu wieków. Pojmuje, że Bóg oczekuje, aby on nakłonił mężczyzn i kobiety do poszukiwania świętości we wszystkich miejscach pracy, we wszystkich krajach. Począwszy od tego dnia, wkłada wszystkie swe siły w to, co nazywa mianem Opus Dei: pracą Bożą, pracą dla Boga.
Jako młody kapłan kontynuuje swą pracę blisko chorych i biednych. Rodzi się kilka powołań. W końcu 1922 roku otwiera pierwszy dom Opus Dei. Aby poznano lepiej jego zamysł, pisze swe 999 myśli, które się ukazują w pierwszej wersji drukiem w 1934 roku. Potem w postaci pisma, pod tytułem “Droga”. Mała książeczka została przetłumaczona na 36 języków. Jej nakład przekroczył 4 miliony egzemplarzy.
Założyciel Opus Dei zmarł 26 czerwca 1975 roku. Jan Paweł II beatyfikował go 17 maja 1992, a kanonizował – 6 października 2002.
27 czerwca – wspomnienie św. Cyryla Aleksandryjskiego, biskupa i doktora Kościoła
Św. Cyryl urodził się w Aleksandrii w Egipcie około roku 376. Wierząc niezachwianie, że Najświętsza Maryja Panna była matką Boga, wystąpił przeciwko Nestoriuszowi, patriarsze Konstantynopola, który utrzymywał, że Jezus Chrystus zrodził się z Maryi wyłącznie jako człowiek, boskość zaś została mu nadana potem z powodu Jego wielkich zasług. Jego zasługą przede wszystkim jest potępienie błędów nestoriańskich i zdefiniowanie nauki katolickiej: dwie natury, Boska i ludzka, złączone są w jednej Boskiej osobie Chrystusa; stąd Najświętsza Panna jest prawdziwie matką Boga, a nie tylko matką człowieka Chrystusa.
Św. Cyryl przewodniczył soborowi efeskiemu, który potępił Nestoriusza i jego doktrynę. Cyryl drogo jednak zapłacił za to zwycięstwo, spotkało go bowiem wiele cierpień ze strony Nestoriusza i jego zwolenników. Św. Cyryl pozostawił wiele traktatów egzegetycznych, był też autorem apologetycznego dzieła przeciwko Julianowi Apostacie. Zmarł 27 czerwca 444 roku.
Modlitwa: Boże, Ty uczyniłeś świętego Cyryla, biskupa, niezłomnym obrońcą Boskiego macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny, spraw, aby wszyscy, którzy wierzą, że Maryja jest Matką Boga, zostali zbawieni przez wcielenie Twojego Syna, Jezusa Chrystusa. Amen.
28 czerwca – wspomnienie św. Ireneusza, biskupa i męczennika
Bardzo niewiele wiemy o życiu św. Ireneusza, jednego z najwybitniejszych teologów II wieku. Urodził się około roku 130 w Azji Mniejszej. Powierzono go opiece św. Polikarpa, biskupa Smyrny, ucznia św. Jana Ewangelisty. Św. Ireneusz studiował w Rzymie, a później głosił Ewangelię w Galii. W roku 178 objął tron biskupi w Lugdunie (dziś: Lyon).
Jego nauki przyczyniły się do nawrócenia wielu ludzi. Jego prace odegrały wielką rolę w zwalczaniu bujnie kwitnących herezji, zwłaszcza gnostyków i walentyńczyków. Główne dzieła św. Ireneusza to “Przeciw herezjom” i “Dowód prawdziwości nauki apostolskiej”. Poglądy św. Ireneusza traktowane są jako czynnik łączący koncepcje Wschodu i Zachodu. Zmarł śmiercią męczeńską w roku 202 podczas prześladowania za Septymusa Sewera.
Modlitwa: Boże, Ty sprawiłeś, że święty Ireneusz, biskup, utwierdził prawdziwą naukę i pokój w Kościele, przez jego wstawiennictwo odnów w nas wiarę i miłość, abyśmy dążyli do zgody i jedności. Amen.
29 czerwca – święto świętych apostołów Piotra i Pawła
Św. Piotr, rybak z Galilei, o imieniu Szymon, był synem Jana. Jego brat Andrzej “przyprowadził go do Jezusa” (J 1, 42), o którym słyszał prawdopodobnie od Jana Chrzciciela. Piotr został uczniem Chrystusa, porzuciwszy rodzinę i wszystko, co posiadał, aby pójść za Nim. Chrystus nadał Szymonowi imię Piotr, mówiąc doń: “Ty jesteś Piotr (czyli Skała), i na tej Skale zbuduję Kościół mój…” (Mt 16, 18). Po Zmartwychwstaniu Chrystus powierzył mu władzę nad Kościołem. Św. Piotr został w ten sposób namiestnikiem Chrystusa i głową apostołów, pierwszym papieżem.
Ewangelie mówią więcej o Piotrze niż o jakimkolwiek innym apostole. Był czczony przy wielu okazjach; przypisywano mu dokonanie licznych cudów. Chrystus przebywał w jego domu, nauczał z jego łodzi, jemu pierwszemu nakazał przesłać wiadomość o swym Zmartwychwstaniu, po którym ukazał mu się osobiście. Często Piotr działał jako rzecznik innych apostołów. Pismo święte podaje także wzmianki o jego wadach i ułomnościach: o skłonności do gniewu, o tym, że zachwiał się w wierze, był gwałtowny i trzy razy zaparł się Chrystusa.
Po wniebowstąpieniu Jezusa Piotr zaczął swoją pracę jako Głowa Kościoła. Polecił dokonać, na miejsce porzucone przez Judasza, wyboru apostoła, którym został Maciej. W dzień Pięćdziesiątnicy wygłosił pierwszą publiczną mowę apostolską. Potem uzdrowił chorego od urodzenia i podjął polecone przez Boga dzieło nawracania pogan. Kiedy na rozkaz Heroda ścięto Jakuba, brata Jana, Piotr również został schwytany i osadzony w więzieniu, z którego uwolnił go cudownie anioł Pański. W roku 48/49 Piotr przewodniczył pierwszemu soborowi w Jerozolimie. Apostołowie wydali tam oświadczenie, że nawracani poganie nie muszą podlegać żydowskiemu prawu obrzezania. Sprawa ta w odniesieniu do pogan i wszystkich nie-Żydów była przedmiotem sporu ze św. Pawłem, tzw. sporu antiocheńskiego.
Przez dwadzieścia pięć lat św. Piotr mieszkał w Rzymie. Był założycielem i pierwszym biskupem tamtejszego Kościoła. W roku 67, ostatnim roku panowania Nerona, został ukrzyżowany, przy czym wyraził życzenie, by przybito go do krzyża głową na dół, nie czuł się bowiem godny umierać tak jak jego Boski Mistrz. Przypisuje mu się autorstwo dwóch listów zawartych w Nowym Testamencie. Ewangelia św. Marka, który był jego uczniem, została nazwana “Ewangelią Piotra”.
Św. Paweł, niestrudzony apostoł pogan, doznał nawrócenia w drodze do Damaszku. Ochrzciwszy się, pozostał kilka lat w Damaszku, potem udał się do Arabii, a powróciwszy do Damaszku “zaczął głosić w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym” (Dz 9, 20). Z tego powodu naraził się Żydom i musiał uciekać z miasta. Udał się wtedy do Jerozolimy, “by widzieć Piotra” (Ga 1, 18) i złożyć hołd Głowie Kościoła.
Później powrócił do rodzinnego Tarsu (Dz 9, 30) i zaczął działalność apostolską w swej własnej prowincji, dopóki nie został wezwany przez św. Barnabę do Antiochii. Po roku, z powodu panującego głodu, obydwaj, Barnaba i Paweł, zostali wysłani z jałmużną do ubogiej wspólnoty chrześcijańskiej w Judei. Wypełniwszy swoją misję powrócili do Antiochii.
Wkrótce potem Paweł i Barnaba przedsięwzięli pierwszą podróż misyjną (44/45-49/50). Odwiedzili wyspę Cypr, następnie udali się do Azji Mniejszej, przebywając w Pamfilii, Antiochii Pizydyjskiej i Likaonii i ustanawiając Kościoły w Pizydii, Antiochii, Ikonium, Listrze i Derbe.
Po soborze w Jerozolimie Paweł w towarzystwie Sylasa, a później Tymoteusza i Łukasza rozpoczął drugą podróż misyjną (49/50-52/53). Najpierw odwiedził ponownie Kościoły, które uprzednio założył w Azji Mniejszej. Przeszedł potem przez Galację i udał się do Troady, skąd pociągnięty dziwnym widzeniem, przeszedł na ląd europejski i udał się przez Macedonię do Grecji. Następnie przez Efez i Jerozolimę powrócił do Antiochii.
Trzecia podróż misyjna (53154-58) św. Pawła obejmowała niemal te same regiony, co druga. Głównym ośrodkiem działalności misyjnej apostoła stał się Efez, gdzie św. Paweł pozostał blisko trzy lata. Robił także plany kolejnej podróży misyjnej zamierzając udać się do Jerozolimy, a stamtąd do Rzymu i Hiszpanii. W Jerozolimie jednak został zaatakowany przez Żydów, nie mógł więc zrealizować swojego celu. Pochwycono go i poprowadzono do Cezarei, gdzie był więziony przez dwa lata. Potem przewieziono go do Rzymu, pozwoliwszy mu “mieszkać prywatnie razem z żołnierzem, który go pilnował” (Dz 28, 16).
Dzieje Apostolskie nie dają nam dalszych wiadomości o życiu apostoła. Dowiadujemy się jednakże z jego listów pasterskich, a także z tradycji, że po dwóch latach został uwolniony i opuścił Rzym. Następnie podróżował do Hiszpanii i na Wschód. Kiedy wrócił do Rzymu, uwięziono go ponownie i w roku 67 został ścięty.
Św. Paweł okazywał wielkie zainteresowanie życiem Kościołów, które ustanowił. Zawsze obdarzał je ojcowskim uczuciem, czemu dał wyraz w kilkunastu listach do nich skierowanych. Przypuszcza się, że napisał także inne listy, które jednak nie zachowały się. W swoich listach św. Paweł okazuje się głębokim myślicielem religijnym, mającym trwały i budujący wpływ na rozwijające się chrześcijaństwo. Badania przeprowadzone w późniejszych epokach udowodniły jeszcze wyraźniej wielkość jego umysłu i ducha.
Modlitwa: Panie, nasz Boże, Ty przez świętych apostołów Piotra i Pawła dałeś swojemu Kościołowi podstawy chrześcijańskiej wiary, za ich wstawiennictwem udziel nam pomocy i doprowadź nas do wiecznego zbawienia. Amen.
30 czerwca – wspomnienie Pierwszych męczenników Kościoła rzymskiego
Z różnych i poważnych przyczyn Kościół, reformując kalendarz liturgiczny, wykreślił z niego wiele imion dawnych męczenników. Zamiast tego obchodzi się obecnie w dniu następującym po uroczystości św. Piotra i Pawła święto pierwszych męczenników chrześcijańskich, którzy ponieśli śmierć w cyrku rzymskim w czasie prześladowań za panowania Nerona w roku 64.
Cokolwiek było prawdziwą przyczyną pożaru, który wybuchł na Palatynie od strony wzgórza Celius i niszczył miasto przez sześć dni i siedem nocy, niegodziwy cesarz obciążył odpowiedzialnością za to chrześcijan. Większość z nich rekrutowała się spośród niewolników, wyzwoleńców i przybyszów z innych krain. Zastosowano wobec nich okrutne represje i bezlitosne prześladowania. Ofiary rzucano dzikim zwierzętom na pożarcie lub palono jak żywe pochodnie. Wywołało to w końcu oburzenie nawet wśród pogan, co stwierdził w swoich pismach Tacyt. Od roku 1923 święto męczenników chrześcijańskich było obchodzone 27 czerwca w Rzymie.
Modlitwa: Boże, Ty uświęciłeś krwią męczenników wspaniałe początki Kościoła rzymskiego, spraw, niech ich męstwo w walce umocni naszą wiarę, abyśmy z radością zbierali owoce ich zwycięstwa. Amen.