15 czerwca – Uroczystość Trójcy Przenajświętszej
Papież Leon XIV zachęca nas do pogłębienia osobistej relacji z Jezusem i do uczenia się od Jego Serca współczucia dla świata. Posłuchajmy jego słów „Przesłania wideo Papieża”, przygotowanego przez Papieską Światową Sieć Modlitwy, i prośmy Chrystusa, aby nas przemieniał i uczył kochać.
W czerwcu, tradycyjnie poświęconym Najświętszemu Sercu Jezusa, rozważajmy, jak patrzeć na ludzkość oczami Chrystusa i co czynić, aby ulżyć cierpieniu najsłabszych.
Dołączmy do modlitwy w intencji papieskiej na ten miesiąc:
„Aby każdy z nas znajdował pocieszenie w osobistej relacji z Jezusem, a z Jego Serca czerpał wzór współczującej miłości do świata”.
Panie, dziś przychodzę do Twego pełnego czułości Serca,
do Ciebie, który masz słowa rozpalające moje serce,
do Ciebie, który wylewasz współczucie na maluczkich i ubogich,
na pogrążonych w cierpieniu i na wszelkie ludzkie niedole.
Chcę Ciebie lepiej poznawać, kontemplować na kartach Ewangelii,
być z Tobą i uczyć się od Ciebie
uczyć się Twojej miłości, z jaką pozwalałeś się poruszyć
każdą formą ubóstwa.
Ukazałeś nam miłość Ojca,
umiłowawszy nas bez miary swoim boskim i ludzkim Sercem.
Udziel wszystkim swym dzieciom łaski spotkania z Tobą.
Przemieniaj, odnawiaj i tak kształtuj nasze plany,
abyśmy w każdej sytuacji szukali tylko Ciebie:
w modlitwie, pracy, spotkaniach i codziennym życiu.
Z tego spotkania, poślij nas na misję –
pełną współczucia misję wobec świata,
w którym Ty jesteś źródłem wszelkiej pociechy. Amen.
https://youtube.com/watch?v=GP43HiZhL7U%3Fsi%3DkOmZ7X-BMvq_NIwW%26amp%3Bwmode%3Dopaque, Papieska Światowa Sieć Modlitwy (Apostolstwo Modlitwy i Młodzieżowy Ruch Eucharystyczny) https://www.popesprayer.va, Przesłanie wideo Papieża: https://thepopevideo.org/?lang=pl, Przy współpracy z Vatican Media: https://www.vaticannews.va/pl.html, i Click To Pray: https://www.clicktopray.org/
ROZWAŻANIE SŁOWA BOŻEGO – LECTIO DIVINA
ŚWIĘCI I BŁOGOSŁAWIENI – CZERWIEC
JUBILEUSZOWY – ROK ŚWIĘTY 2025 – PIELGRZYMI NADZIEI
ENCYKLIKA “UMIŁOWAŁ NAS” OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA O MIŁOŚCI LUDZKIEJ I BOŻEJ SERCA JEZUSA CHRYSTUSA
Ewangelia (J 7, 37-39)
Strumienie wody żywej
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
W ostatnim, najbardziej uroczystym dniu Święta Namiotów Jezus wstał i zawołał donośnym głosem:
«Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie – niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza».
A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony.
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
1. W niedzielę 15 czerwca – UROCZYSTOŚĆ TRÓJCY PRZENAJŚWIĘTSZEJ Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec i Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa o godz. 10:30.
2. W poniedziałek 16 czerwca – wspomnienie bł. Floridy Cevoli, dziewicy – Msza Święta z Litanią do Najświętszego Serca Pana Jezusa o godz. 19:00.
3. We wtorek 17 czerwca – wspomnienie św. Brata Alberta Chmielowskiego, zakonnika – Msza Święta z Litanią do Najświętszego Serca Pana Jezusa o godz. 19:00.
4. W środę 18 czerwca – wspomnienie św. Elżbiety z Schönau, dziewicy i zakonnicy – Msza Święta z Litanią do Najświętszego Serca Pana Jezusa o godz. 19:00.
5. W czwartek 19 czerwca – UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA I KRWI PANA JEZUSA – Msza Święta o godz. 8:00 i procesja Panem Jezusem w Najświętszym Sakramencie (w dół wsi). Druga Msza Święta o godz. 11:00. Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa w trakcie procesji.
6. W piątek 20 czerwca – wspomnienie św. Wincenty Gerozy, dziewicy – Msza Święta z procesją i z Litanią do Najświętszego Serca Pana Jezusa o godz. 19:00.
7. W sobotę 21 czerwca – wspomnienie św. Alojzego Gonzagi, zakonnika – Msza Święta z procesją i z Litanią do Najświętszego Serca Pana Jezusa o godz. 19:00.
8. W niedzielę 22 czerwca – Dwunasta Niedziela Zwykła Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec i Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa o godz. 10:30. Po Sumie Procesja w Oktawie Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Pana Jezusa.
MODLITWY DO MATKI BOŻEJ – KRÓLOWEJ POLSKI
Dwa tygodnie po Uroczystości Zmartwychwstania Pana Jezusa – IX Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego rozpoczyna XVII Tydzień Biblijny. Inicjatywa została zapoczątkowana w 2009 roku przez Dzieło Biblijne im. Jana Pawła II. Jest to czas głębszej refleksji nad Słowem Bożym. W Tygodniu Biblijnym pod hasłem: „Zmartwychwstały Chrystus – nasza Nadzieja chwały” jest zachęta do czytania i rozważania Pierwszego i Drugiego Listu do Koryntian oraz Pierwszego Listu św. Piotra.
DUCHOWĄ ADOPCJĘ DZIECKA POCZĘTEGO MOŻNA ROZPOCZĄĆ W KAŻDYM MOMENCIE W CIĄGU ROKU i ZAKOŃCZYĆ PO 9 MIESIĄCACH.
KRUCJATA WYZWOLENIA CZŁOWIEKA
Dołącz do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka
58. Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu pod hasłem „Odpowiedzialni za trzeźwość”.
15 czerwca – wspomnienie św. Germany Cousin, dziewicy
Urodziła się w roku 1579, zmarła w roku 1601. Krótkie życie tej wybitnej służebnicy Bożej wypełnione było chorobą i cierpieniem. Dotknięta wrodzonym paraliżem i bezwładem prawej ręki, zapadła później na skrofuły. W dzieciństwie utraciła matkę, ze strony ojca zaś nigdy nie zaznała uczucia. Macocha źle ją traktowała, odmówiła jej wreszcie miejsca w domu rodzinnym. Dziewczynkę wypędzono, każąc jej pilnować stada owiec na polach. Zabroniono jej także kontaktów z przyrodnim rodzeństwem.
Wszystko to znosiła z pokorą, godnością i spokojem wewnętrznym. Czysta dusza kierowała się ku Bogu, stale dążąc do doskonałości. Wielką pomocą i wsparciem dla niej był różaniec, który codziennie ze skupieniem odmawiała. Gotowa była pokonać wszystkie przeszkody, byleby wysłuchać codziennie Mszy św. Kiedyś podobno przeszła nawet przez rozlewisko wód, aby zdążyć na czas do kościoła.
Gorąco kochając Boga, św. Germana obdarzała także miłością bliźnich. Gromadziła wokół siebie dzieci z całej okolicy i nauczała je podstaw wiary. Biednych karmiła okruchami suchego chleba, choć jej samej skąpo go wydzielano. Pewnego razu macocha w gniewnym uniesieniu oskarżyła ją o kradzież chleba, który sama ukryła pod fartuchem. Kiedy tam zajrzano, zobaczono jednak tylko bukiet pięknych kwiatów. Św. Germana zmarła mając dwadzieścia dwa lata. Pół wieku potem odkryto, że jej ciało nie uległo rozkładowi. Przez cały rok było wystawione na widok publiczny. Działy się przy nim niezliczone cuda, co stało się powodem wielkiego kultu dla św. Germany.
Modlitwa: Panie Boże, obsypałeś niebiańskimi darami św. Germanę dziewicę. Pomóż nam naśladować jej cnoty w naszym ziemskim życiu i cieszyć się razem z nią wiecznym szczęściem w niebie. Amen.
15 czerwca – wspomnienie bł. Jolanty, zakonnicy
Jolanta, córka węgierskiego króla Beli IV, przybyła do Krakowa na dwór swej siostry Kingi jako kilkuletnia dziewczynka. Tu wychowana poślubiła księcia kaliskiego Bolesława Pobożnego w roku 1256. Wzorowa żona i matka osobiście wychowywała swe dzieci i wywierała wielki wpływ na otoczenie. Wraz z mężem fundowała liczne klasztory franciszkańskie, a inne uposażała. Opiekowała się biednymi i chorymi. Po śmierci męża w roku 1279 wstąpiła wraz ze swoją siostrą Kingą do klasztoru Klarysek w Starym Sączu. Po śmierci bł. Kingi przeniosła się do Klarysek w Gnieźnie, gdzie zmarła w opinii świętości w roku 1298.
Modlitwa: Wszechmogący, wieczny Boże, Ty w miłosierdziu swoim oderwałeś błogosławioną Jolantę od zaszczytów i bogactw, a sprawiłeś, że wybrała pokorne naśladowanie Twojego Syna, przez jej zasługi i wstawiennictwo naucz nas tak używać dóbr ziemskich, abyśmy mogli dojść do radości życia wiecznego. Amen.
16 czerwca – wspomnienie św. Jana Franciszka Regisa, kapłana
Święty ten był potomkiem francuskiej szlachty. Urodził się w roku 1597, kształcił się w kolegium jezuickim w Beziers. Miał dziewiętnaście lat, kiedy rozpoczął nowicjat, śluby złożył w dwa lata później. Ukończywszy kurs filozofii w roku 1621, otrzymał polecenie prowadzenia wykładów z nauk klasycznych w kilku kolegiach. W roku 1628 rozpoczął w Tuluzie studia teologiczne. Po ich ukończeniu został w roku 1630 wyświęcony na księdza, a rok potem odbył trzeci stopień nowicjatu. Teraz był całkowicie przygotowany do pełnienia swego życiowego powołania. W lecie 1631 roku podjął działalność apostolską.
Dwa lata później na zaproszenie biskupa pojechał do diecezji Viviers, przeprowadzając tam misje. Służył pomocą księżom, pracował też pilnie dla ludzi świeckich. Pod jego wpływem nastąpiło wiele nawróceń. Jak cień podążał śladami Krzyża i potrafił przekonać do niego nawet tych, którzy przedtem nie chcieli przyjąć nauki Chrystusa.
Pragnął poświęcić się nawracaniu Indian w Kanadzie, ale Opatrzność Boża zrządziła inaczej. Pozostał we Francji aż do śmierci. Podczas swoich podróży apostolskich pokonywał wiele niewiarygodnych przeszkód, ale nic nie mogło powstrzymać jego gorliwości. Zmarł 31 grudnia roku 1640.
Modlitwa: Wszechmogący, wieczny Boże, pozwoliłeś nam dzisiaj czcić radośnie świętego Jana. Spraw swoją łaską, byśmy mogli dążyć do zachowania i pogłębiania naszą pracą tej wiary, którą on nam stale głosił z nienasyconą gorliwością. Amen.
17 czerwca – wspomnienie św. Alberta Chmielowskiego, zakonnika
Adam Chmielowski urodził się w Igołomi pod Krakowem w roku 1845. Wziął udział w Powstaniu Styczniowym, w którym stracił nogę. Po ukończeniu studiów malarskich rozpoczął pracę artystyczną. W pełni sił twórczych porzucił malarstwo i oddał się służbie ubogim, a następnie założył Zgromadzenie Braci i Sióstr Posługujących Ubogim. Zmarł w Krakowie w roku 1916. Dnia 22 czerwca 1983 w Krakowie papież Jan Paweł II zaliczył go w poczet błogosławionych, a następnie 12 listopada 1989 roku, podczas kanonizacji w Rzymie – do grona świętych.
Modlitwa: Boże, bogaty w miłosierdzie, Ty natchnąłeś świętego Alberta, aby dostrzegał w najbardziej ubogich i opuszczonych znieważone oblicze Twojego Syna, spraw łaskawie, abyśmy spełniając dzieła miłosierdzia, za jego przykładem umieli być braćmi wszystkich potrzebujących. Amen.
17 czerwca – wspomnienie św. Harweya,opata
Św. Harwey jest jednym z najbardziej popularnych świętych francuskiej Bretanii. Jego postać stanowi znaczący element folkloru tej krainy. Niewiele znamy szczegółów z jego życia. Późnośredniowieczna biografia mówi, że był synem bretońskiego pieśniarza. Przyszedł na świat w VI wieku, ślepy od urodzenia. Ojca stracił będąc jeszcze małym dzieckiem. Gdy skończył lat siedem, matka powierzyła go opiece świętego człowieka, zwanego Arzian, a sama wstąpiła do klasztoru. Nauczywszy się u Arziana wszystkiego, co tamten mógł mu przekazać, św. Harwey udał się do swego wuja Urzela, założyciela szkoły klasztornej w Plouvien, by pomagać mu w pracy z uczniami i na farmie. Po jakimś czasie sam został opatem wspólnoty, która rozkwitła pod jego kierownictwem. Wówczas przeniósł opactwo do Lanhorneau na przylądku Finistere. Praca wspólnoty zyskała jej uznanie w całym kraju. Istniejące portrety św. Harweya przedstawiają go jako wędrownego mnicha i śpiewaka. Jego osoba jest tematem wielu popularnych legend. Nie mając święceń kapłańskich, był jednak znakomitym przewodnikiem duchowym w zakonie egzorcystów. Przypisuje się mu też dokonanie kilku cudów. Wzywa się jego pomocy przy wszelkiego rodzaju chorobach oczu.
Modlitwa: Panie, pozwól nam w życiu doczesnym zawsze pamiętać o sprawach niebios i naśladować przykład doskonałości ewangelicznej, jaki nam dałeś w osobie św. Harweya opata. Amen.
18 czerwca – wspomnienie św. Grzegorza Barbarigo, biskupa
Św. Grzegorz Barbarigo urodził się w roku 162~i w bardzo starej i znamienitej rodzinie weneckiej. Wyróżniwszy się podczas studiów, poświęcił się potem karierze dyplomatycznej, by w końcu zostać księdzem. Wkrótce papież Aleksander VII mianował go pierwszym biskupem Bergamo.
Później obdarzono go godnością kardynała i powierzono rządy nad diecezją padewską. Mądrze i z głębokim zrozumieniem pasterzował swemu ludowi. Pracował nieprzerwanie nad przeprowadzeniem reform, ustanowionych przez sobór trydencki. Dzięki jego wysiłkom seminaria w Bergamo i w Padwie bardzo rozwinęły swoją działalność. W Padwie założył także bibliotekę i drukarnię. Zmarł w roku 1697.
Modlitwa: Boże, chciałeś, aby św. Grzegorz, Twój biskup, okazywał pasterską troskliwość i współczucie dla biednych. Pomóż nam, którzy czcimy jego zasługi, naśladować przykład jego miłosierdzia. Amen.
19 czerwca – wspomnienie św. Romualda, opata
Św. Romuald urodził się w Rawennie około rolce g56. Z natury cnotliwy i pragnący świętości, marnował jednakże młodość w służbie świata i jego przyjemności. Pewnego dnia ojciec jego, Sergiusz, zmusił go do asystowania przy pojedynku. W ten sposób św. Romuald stał się świadkiem, jak jego ojciec zabił swego przeciwnika. Poruszony tą zbrodnią, postanowił pokutować za nią czterdzieści dni, jakby on sam ją popełnił. W tym celu schronił się w klasztorze benedyktyńskim Św. Apolinarego w pobliżu Rawenny. Później został tam opatem (996-999). Założył kilkanaście klasztorów, stworzył również podwaliny kierującego się surową regułą zakonu kamedułów w Toskanii.
Podobnie jak wszyscy święci prowadził nieprzerwaną walkę z atakami szatana. W początkach życia zakonnego nawiedzały go liczne pokusy, które przezwyciężał czuwaniem i modlitwą. Źli ludzie próbowali kilkakrotnie dokonać zamachu na jego życie, ale Opatrzność Boża pomogła mu uchronić się od niebezpieczeństwa. Jak inni słudzy Boży był również nieraz ofiarą oszczerstw, które cierpliwie i w milczeniu znosił. Poddawał się licznym umartwieniom, które w starości jeszcze pomnożył.
Po długim, pełnym zasług życiu zmarł w klasztorze Val di Castro, w pobliżu Ankony, 19 czerwca roku 1027.
Modlitwa: Boże, Ty przez świętego Romualda odnowiłeś w Kościele życie pustelnincze, spraw, abyśmy wyrzekając się samych siebie i naśladując Chrystusa, mogli osiągnąć królestwo niebieskie. Amen.
20 czerwca – wspomnienie św. Sylweriusza, papieża i męczennika
Św. Sylweriusz był dopiero subdiakonem, kiedy po śmierci papieża św. Agapita I w roku 536 wybrano go papieżem. Wkrótce potem pod bramami Rzymu pojawił się zwycięski Belizar, wódz wojsk cesarza Justyniana, prowadzący wojnę przeciwko Ostrogotom. Za namową papieża Sylweriusza senat i lud wpuścili Belizara do miasta.
Cesarzowa Teodora, która faworyzowała sektę; acefalów lub ultra-eutychian, usiłowała skłonić papieża do udzielenia cichego poparcia jej stronnictwu. Chociaż Najwyższy Kaplan przewidywał, że opór może kosztować go życie, nie dał się omamić. Cesarzowa weszła więc w intrygi z Wigiliuszem, archidiakonem Kościoła rzymskiego, obiecując mu papiestwo, gdyby potępił sobór w Chalcedonie. Uzyskała na to jego zgodę.
Wysłała zatem archidiakona do Rzymu z listem do Belizara, nakazującym mu wypędzenie św. Sylweriusza i doprowadzenie do tego; by papieżem został wybrany Wigiliusz. Po krótkim wahaniu, umywając jak Piłat ręce od odpowiedzialności, generał przystał na to. Posłużywszy się podstępem, wrogowie wywieźli św. Sylweriusza do Patary w Grecji, Wigiliusz został papieżem.
Kiedy cesarz Justynian dowiedział się o prawdziwym stanie rzeczy, nakazał odesłać św. Sylweriusza z powrotem do Rzymu. Wrogowie jednak zatrzymali go w czasie podróży, a Wigiliusz kazał osadzić go na odludnej wyspie pod Neapolem. Św. Sylweriusz umarł tam wkrótce potem w roku 437. Ironia losu sprawiła, że jego śmierć nie przyniosła korzyści heretykom, Wigiliusz bowiem, zostawszy papieżem, przestał się z nimi liczyć.
Modlitwa: Wszechmocny Boże, spraw, byśmy niezachwianie znosili przeciwności doczesne, podobnie jak sprawiłeś, że św. Sylweriusz, Twój papież i męczennik nie ugiął się przed groźbami i bólem. Amen.
21 czerwca – wspomnienie św. Alojzego Gonzagi, zakonnika, patrona młodzieży katolickiej
Pochodził ze znakomitego rodu Gonzagów. Był synem Ferdynanda, markiza Castiglione. Urodził się w Castiglione w diecezji Brescii 9 marca 1568 roku. Od najmłodszych lat św. Alojzy poświęcił się sercem i duszą służbie swemu Stwórcy. Pamięć o jego osobie łączy się z pojęciem łagodnej słodyczy i niczym nieskażonej czystości. Cechowała go prawdziwie anielska niewinność, a zarazem heroiczna skłonność do pokuty.
Mając czternaście lat, towarzyszył swemu ojcu w podróży do Hiszpanii, gdzie ten ostatni pojechał jako członek orszaku cesarzowej Marii Austriaczki, żony Maksymiliana II. Filip II uczynił św. Alojzego giermkiem księcia Jakuba, swego starszego brata. Wśród próżności dworu święty zachował swą czystość, świat nie odciągnął jego serca od Boga.
Po powrocie do Włoch w roku 1548 św. Alojzy objawił chęć wstąpienia do Towarzystwa Jezusowego. Rodzina sprzeciwiała się temu, ale w końcu udało mu się przeprowadzić swoje zamiary. Rozpoczął nowicjat w Rzymie w roku 1585, za pontyfikatu Piusa V. Śluby zakonne złożył 20 listopada 1587 roku i wkrótce potem przyjął niższe święcenia.
Od początku swego zakonnego życia św. Alojzy był wzorem doskonałości. Podczas epidemii w Rzymie w roku 1591 wyróżnił się miłosierdziem wobec chorych w szpitalach. Praca ta doprowadziła go do choroby, która spowodowała śmierć. Jego ostatnie dni były wiernym odzwierciedleniem krótkiego życia. Przeszedł do wieczności 21 czerwca 1591 roku w wieku dwudziestu czterech lat. Papież Benedykt XIII kanonizował go w roku 1726.
Modlitwa: Boże, Dawco niebieskich darów, Ty połączyłeś w świętym Alojzym nieskalaną czystość życia z surową pokutą, ponieważ nie naśladowaliśmy go w niewinności, spraw przez jego modlitwy i wstawiennictwo, abyśmy pełnili pokutę. Amen.
22 czerwca – wspomnienie świętych męczenników: Jana Fishera, biskupa i Tomasza More’a, patrona prawników
Św. Jan Fisher urodził się w Brytanii w roku 1459. Kształcił się w Cambridge, gdzie w roku 1491 uzyskał stopień magistra sztuk wyzwolonych. W latach 1491-1494 był wikariuszem w Northallerton, potem zaś pełnił funkcję kanclerza uniwersytetu w Cambridge.
W roku 1497 został spowiednikiem matki króla Henryka VII. Sprawował też opiekę nad ufundowanym przez nią kolegium w Cambridge. Do programu studiów wprowadził grekę i hebrajski. Zaangażował Erazma z Rotterdamu jako profesora teologii i greki.
W roku 1504 został biskupem Rochesteru. Ta ostatnia godność łączyła się ze stanowiskiem wychowawcy następcy tronu, późniejszego Henryka VIII.
Św. Jan poświęcił się dla dobra swojej diecezji i uniwersytetu. Od roku 1527 ten pokorny sługa Boży aktywnie przeciwstawiał się rozpoczętemu przez króla procesowi rozwodowemu z poślubioną mu w obliczu Boga Katarzyną. Równie mocno sprzeciwiał się wtrącaniu się króla w sprawy kościelne. W przeciwieństwie do innych biskupów królestwa, św. Jan odmówił złożenia przysięgi, zobowiązującej do poszanowania ustawy, która potomstwu Henryka i Anny gwarantowała sukcesję tronu. Z powodu tej odmowy został uwięziony w Tower w kwietniu 1534 roku. W następnym roku papież Paweł III mianował go kardynałem. Biorąc odwet za to, Henryk VIII skazał św. Jana na ścięcie.
Na pół godziny przed egzekucją ten znakomity uczony i duchowny otworzył po raz ostatni księgę Nowego Testamentu. Jego uwagę zwróciły następujące słowa z Ewangelii św. Jana: “A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa. Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał”. (J 17, 3-5). Zamknąwszy księgę św. Jan rzekł: “Wystarczy tej nauki, aby wytrzymać przez resztę mego życia”.
Św. Tomasz More urodził się w Londynie w roku 1478. Zdobywszy gruntowną wiedzę w dziedzinie religii i nauk klasycznych, wstąpił na uniwersytet w Oksfordzie, ażeby studiować prawo. Ukończywszy je rozpoczął karierę prawniczą, którą uwieńczył, zostając członkiem Parlamentu. W roku 1506 poślubił swą ukochaną Joannę Colt, która obdarzyła go czworgiem dzieci. Ponieważ umarła młodo, poślubił wdowę, Alicję Middleton, by zastąpiła im matkę. Ten mądry człowiek, pełen dążeń reformatorskich, przyjaźnił się z wieloma biskupami i uczonymi. Około roku 1516 napisał rozprawę pt. “Utopia”, która zyskała wielki rozgłos w całym ówczesnym świecie.
Wtedy to Henryk VIII zainteresował się osobą Tomasza More’a. Powierzył mu wiele wysokich stanowisk, zlecał różne misje, a w końcu mianował go w roku 1529 lordem kanclerzem. Jednakże w roku 1532, kiedy Henryk upierał się przy swoich poglądach co do małżeństwa i prymatu papieża, Tomasz More, będący wówczas u szczytu kariery i sławy, zrezygnował ze wszystkich piastowanych godności.
Resztę życia spędził na pisaniu dzieł poświęconych głównie obronie Kościoła. W roku 1534 odmówił – podobnie jak jego przyjaciel Jan Fisher – złożenia przysięgi lojalności królowi jako głowie Kościoła anglikańskiego, został więc wtrącony do Tower. Piętnaście miesięcy później, a dziewięć dni po egzekucji Jana Fishera, wytoczono mu proces i uznano winnym zdrady. Oświadczył sędziom, że nie mógł postąpić wbrew swemu sumieniu i wyraził życzenie następujące: “Abyśmy wszyscy mogli spotkać się szczęśliwie jako wiecznie zbawieni w niebie”. Wstąpiwszy na szafot powiedział tłumom widzów, że umiera jako “dobry sługa króla, ale przede wszystkim Boga”. Został ścięty 6 lipca 1535 roku.
Modlitwa: Wszechmogący Boże, świadectwo męczenników jest najdoskonalszym wyrazem prawdziwej wiary, spraw, abyśmy za wstawiennictwem świętych Jana i Tomasza całym życiem potwierdzali wiarę, którą wyznajemy ustami. Amen.
22 czerwca – wspomnienie św. Paulina z Noli, biskupa
Św. Paulin urodził się w roku 354 w dzisiejszym Bordeaux w pogańskiej rodzinie patrycjuszowskiej. Kształcił się pod kierunkiem słynnego poety Azoniusza, po czym został zarządcą prowincji Kampanii. Ożenił się z Hiszpanką o imieniu Teresa, chrześcijanką. Przez piętnaście lat rozwijał swoje talenty na zaszczytnych stanowiskach w Galii, Italii i Hiszpanii. W Mediolanie zetknął się ze św. Ambrożym, w Wenecji zaś ze św. Marcinem. Poznał również św. Delfina, biskupa Bordeaux, z którego rąk w roku 590 przyjął chrzest.
Po śmierci jedynego dziecka złożył wraz z żoną ślub czystości. Pozbyli się swoich wielkich bogactw i powrócili do Hiszpanii, by oddać się służbie Bożej. W roku 394 św. Paulin został w Barcelonie wyświęcony na księdza, na co nalegała tamtejsza ludność. Osiedlił się w Noli we Włoszech, w pobliżu grobu św. Feliksa. Założył tutaj dom dla zakonników i ubogich. Prowadził bardzo surowy tryb życia. Wieści o cnotach św. Paulina sprawiły, że w roku 409 został mianowany biskupem Noli.
Utrzymywał ścisłe kontakty ze wspomnianymi wyżej wybitnymi świętymi swoich czasów. Odnosił się również ze czcią do swoich poprzedników, mając wielki kult dla ich relikwii. Był autorem prac poetyckich, z których wiele poświęcił św. Feliksowi. Uważany jest obok Prudencjusza za czołowego poetę chrześcijańskiego okresu patrystycznego. Zmarł w roku 431.
Modlitwa: Boże, Ty sprawiłeś, że święty Paulin, biskup, odznaczał się miłością do ubogich i pasterską gorliwością, spraw, abyśmy naśladowali przykład czynnej miłości Świętego, którego zasługi czcimy. Amen.