1 czerwca – Uroczystość Wniebowstąpienia Pana Jezusa
ROZWAŻANIE SŁOWA BOŻEGO – LECTIO DIVINA
ŚWIĘCI I BŁOGOSŁAWIENI – CZERWIEC
JUBILEUSZOWY – ROK ŚWIĘTY 2025 – PIELGRZYMI NADZIEI
ENCYKLIKA “UMIŁOWAŁ NAS” OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA O MIŁOŚCI LUDZKIEJ I BOŻEJ SERCA JEZUSA CHRYSTUSA
Ewangelia (Łk 24, 46-53)
Jezus został uniesiony do nieba
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego.
Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni w moc z wysoka».
Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce, błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba.
Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jeruzalem, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
1. W niedzielę 1 czerwca – UROCZYSTOŚĆ WNIEBOWSTĄPIENIA PANA JEZUSA (od 2004 r. w Polsce została przeniesiona w czwartku 40 dni po Wielkanocy na niedzielę – ze względów praktycznych), dzień dziecka. Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec 10:30. Zmiana tajemnic różańcowych. Po Sumie Odpustowej uroczysta procesja wokół kościoła i przez cmentarz z Litanią do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Trzeci dzień Nowenny do Ducha Świętego.
2. W poniedziałek 2 czerwca – wspomnienie św. Feliksa z Nikozji, zakonnika, Rocznica poświęcenia Katedry w Rzeszowie – Msza Święta z Litanią do Najświętszego Serca Pana Jezusa o godz. 19:00.
3. We wtorek 3 czerwca – wspomnienie świętych Karola Lwanga i Towarzyszy, męczenników – Msza Święta z Litanią do Najświętszego Serca Pana Jezusa o godz. 19:00.
4. W środę 4 czerwca – wspomnienie św. Piotra z Werony, prezbitera i męczennika – Mszy Świętej nie będzie. W Polańczyku w Sanktuarium Matki Bożej Pięknej Miłości – Msza Święta z udzieleniem Sakramentu Bierzmowania o godz. 18:00.
5. W czwartek 5 czerwca – wspomnienie bł. Małgorzaty Łucji Szewczyk, dziewicy, Pierwszy Czwartek Miesiąca – módlmy się w intencji Księdza Proboszcza w miesiącu rocznicy Jego święceń kapłańskich, Duchowieństwo Archidiecezji Przemyskiej, Kleryków, Diakonów i Neoprezbiterów. Msza Święta z Litanią do Najświętszego Serca Pana Jezusa o godz. 19:00.
6. W piątek 6 czerwca – wspomnienie bł. Marii Karłowskiej, zakonnicy, Pierwszy Piątek Miesiąca – Msza Święta z Litanią do Najświętszego Serca Pana Jezusa o godz. 19:00, spowiedź od 18:30.
7. W sobotę 7 czerwca – wspomnienie bł. Marii Teresa de Soubiran, dziewicy, Pierwsza Sobota Miesiąca – Msza Święta z Różańcem Fatimskim i Litanią do Najświętszego Serca Pana Jezusa o godz. 19:00.
8. W niedzielę 8 czerwca – UROCZYSTOŚĆ ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec i Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa o godz. 10:30.
MODLITWY DO MATKI BOŻEJ – KRÓLOWEJ POLSKI
Dwa tygodnie po Uroczystości Zmartwychwstania Pana Jezusa – IX Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego rozpoczyna XVII Tydzień Biblijny. Inicjatywa została zapoczątkowana w 2009 roku przez Dzieło Biblijne im. Jana Pawła II. Jest to czas głębszej refleksji nad Słowem Bożym. W Tygodniu Biblijnym pod hasłem: „Zmartwychwstały Chrystus – nasza Nadzieja chwały” jest zachęta do czytania i rozważania Pierwszego i Drugiego Listu do Koryntian oraz Pierwszego Listu św. Piotra.
DUCHOWĄ ADOPCJĘ DZIECKA POCZĘTEGO MOŻNA ROZPOCZĄĆ W KAŻDYM MOMENCIE W CIĄGU ROKU i ZAKOŃCZYĆ PO 9 MIESIĄCACH.
KRUCJATA WYZWOLENIA CZŁOWIEKA
Dołącz do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka
58. Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu pod hasłem „Odpowiedzialni za trzeźwość”.
1 czerwca – wspomnienie św. Justyna, męczennika
Urodzony we Flavia Neapolis (dawne Sychem) w Palestynie około roku 100, Justyn pochodził z pogańskiej rodziny. W wieku 33 lat miał już za sobą długie studia nad różnymi systemami filozoficznymi. Idee Platona sprawiły, że nawrócił się na chrześcijaństwo i resztę życia poświęcił krzewieniu i obronie wiary w Azji Mniejszej i w Rzymie. Mimo iż jest bardziej znany jako filozof, należy do najważniejszych apologetów chrześcijaństwa w II wieku. Do naszych czasów dochowały się dwie jego apologie (dedykowane cesarzowi Antoninowi i senatowi rzymskiemu), przedstawiające wartości moralne chrześcijaństwa, oraz “Dialog”, który stara się ukazać prawdy wiary Żydowi Tryfonowi. Pisma te zawierają bezcenne informacje na temat wiary i praktyk chrześcijańskich w owym czasie.
W roku 165, gdy nauczał w Rzymie, został zadenuncjowany jako chrześcijanin. Autorem donosu był prawdopodobnie filozof ze szkoły cyników, którego pokonał w publicznej dyskusji. Kiedy rozkazano mu złożyć ofiarę pogańskim bogom, odpowiedział: “Tylko nieprawy porzuca prawdę dla fałszu”. Sześciu jego towarzyszy, których uwięziono wraz z nim, również wytrwało w wierze; wszyscy otrzymali palmę męczeństwa.
Modlitwa: Boże, Ty przez szaleństwo krzyża dałeś świętemu Justynowi, męczennikowi, głębokie poznanie Jezusa Chrystusa, spraw, za jego wstawiennictwem, abyśmy odrzucili otaczające nas błędy i utwierdzili się w wierze. Amen.
2 czerwca – wspomnienie świętych męczenników Marcelina i Piotra
Podczas prześladowań za czasów Dioklecjana w roku 304 rzymski kapłan Marcelin i egzorcysta Piotr zostali pochwyceni i wtrąceni do więzienia. W więzieniu gorliwie podtrzymywali na duchu innych wiernych i nowo nawróconych, wśród których był dozorca Arteniusz oraz jego żona i córka. Wszyscy zostali skazani na śmierć; Marcelina i Piotra potajemnie ścięto w lesie zwanym Silva Nigra, aby miejsce ich wiecznego spoczynku pozostało nieznane.
Wyrokiem Boskiej Opatrzności ich nazwiska, które skazano na zapomnienie, zostały włączone do Kanonu Rzymskiego (Pierwsza Modlitwa Eucharystyczna) we Mszy św., gdzie przetrwały przez wieki. Papież Damazy ułożył epitafium na cześć obu męczenników, w którym stwierdził, że właśnie dzięki nim został chrześcijaninem.
Modlitwa: Boże, Ty przez świętych męczenników Marcelina i Piotra, którzy mężnie wyznali wiarę, otaczasz nas swoją opieką, spraw, abyśmy za ich przykładem i wsparci ich modlitwami trwali w wierze. Amen.
3 czerwca – wspomnienie świętych: Karola Lwangi i towarzyszy, pierwszych męczenników z Afryki Równikowej
Król Mtesa z Ugandy w Afryce Równikowej zezwolił białym misjonarzom głosić wiarę w swoim kraju. Jego następca, król Mwanga, który objął władzę w roku 1885, rozpoczął zawzięte prześladowanie “wszystkich tych, którzy się modlą”, tj. wszystkich katolików.
Ofiarami prześladowań padła elita młodzieży: Karol Lwanga, marszałek dworu królewskiego i jego dwudziestu jeden towarzyszy. Jako ich przywódca, Karol do końca podtrzymywał ich na duchu; jego śmierć pozostała dla nich wspaniałym przykładem męstwa: został spalony żywcem. Tego samego dnia zginęło jeszcze dwunastu jego towarzyszy. Było to 3 maja 1886 roku. Pozostałych zgładzono między 26 maja 1886 a 27 stycznia 1887 roku.
Męczennicy Chrystusowi zostali beatyfikowani w roku 1920, kanonizowani zaś w roku 1964 przez Pawła VI. Papież powiedział wtedy: afrykańscy męczennicy zaczynają nowy wiek Afryki, która powstaje wolna i odkupiona, skąpana we własnej krwi. Chrześcijańskie ziarno padło na dobrą glebę w Afryce, jest to nieodgadniony plan Boży, jej powołanie i obietnica historycznego znaczenia. Afryka jest nowym kontynentem Chrystusa, czego wyraźnym świadectwem jest prosta i niezachwiana wiara tych młodych chrześcijan.
Modlitwa: Boże, Ty sprawiłeś, że krew męczenników stała się nasieniem chrześcijan, aby rola Twojego Kościoła, zroszona krwią świętych, Karola Lwangi i jego Towarzyszy, przyniosła obfite plony. Amen.
4 czerwca – wspomnienie św. Franciszka Caraccioli, zakonnika
Św. Franciszek urodził się w roku 1563 w Abruzzach w Królestwie Neapolitańskim. Już jako dziecko był bardzo pobożny, osiągnąwszy wiek młodzieńczy postanowił poświęcić się Bogu; święcenia kapłańskie przyjął w Neapolu, gdzie zaczął gorliwie pracować, zwłaszcza niosąc pociechę skazanym na śmierć. Dzięki zrządzeniu Opatrzności przyłączył się do Jana Augustyna Adorno i Fabrycjusza Caraccioli; owocem tej współpracy był zakon kleryków mniejszych regularnych.
Jako człowiek świecki nosił imię Askaniusz, które potem zmienił na Franciszek, ku czci św. Franciszka z Asyżu. Po śmierci Jana Augustyna Adorno został przełożonym zakonu. Chcąc rozszerzyć zakon, trzykrotnie podróżował do Hiszpanii w przebraniu ubogiego pielgrzyma, żebrząc po drodze o kęs chleba.
Podróże te kosztowały go wiele trudów, ale nagrodą było założenie kilku domów swojego zakonu w Hiszpanii; było to możliwe dzięki życzliwości Filipa II i jego syna Filipa III, który objął tron w roku 1598. Miłosierdzie jego było tak wielkie, iż odwiedzając Rzym, mieszkał w hospicjum dla ubogich i nie bał się pielęgnować trędowatych. Zmarł w Ankonie w domu ojców oratorianów, 4 czerwca 1608 roku.
Modlitwa: Boże, który przyozdobiłeś św. Franciszka, założyciela nowego zakonu, gorliwością w modlitwie i zamiłowaniem do pokuty, spraw, aby Twoi słudzy potrafili go naśladować i dzięki nieustannej modlitwie i umartwianiu ciała mogli zasłużyć na niebiańską chwałę. Amen.
5 czerwca – wspomnienie św. Bonifacego, biskupa i męczennika, apostoła Niemiec
Św. Bonifacy, którego ochrzczono jako Winfryda, urodził się około roku 672 w Devonshire w Anglii. Od trzynastego roku życia wychowywał się w klasztorze benedyktyńskim Adescancast pod Exeter, gdzie został później zakonnikiem. Następnie przeniósł się do klasztoru w Nuthscelle, w diecezji Winchester, który cieszył się renomą znanego ośrodka naukowego. Po jakimś czasie opat zlecił mu wykłady. Mając trzydzieści lat otrzymał święcenia kapłańskie.
Otrzymawszy zezwolenie opata w roku 716 udał się do pogańskiej Fryzji, aby tam głosić Ewangelię. Pierwsza próba zakończyła się niepowodzeniem. Po powrocie do Anglii został wybrany na opata swego klasztoru, z której to godności wkrótce zrezygnował.
W roku 719, zaopatrzony w rekomendacje swego biskupa, pojechał do Rzymu, aby prosić papieża Grzegorza II o pozwolenie głoszenia Ewangelii w Turyngii i Hesji. Papież przychylił się do jego prośby i zlecił mu pracę misyjną.
W roku 722 otrzymał sakrę biskupią z rąk papieża; w Niemczech rozwinął nadzwyczaj owocną działalność jako apostoł i organizator Kościoła. Założył lub zorganizował szereg biskupstw i klasztorów (Passawa, Salzburg, Freising, Würzburg, później Eichstadt i Erfurt); w roku 732 mianowany arcybiskupem misyjnym, w roku 738 – legatem papieskim na Niemcy, w roku 744 – na całe państwo frankońskie. Zawsze w łączności ze Stolicą Apostolską, przeprowadzał organizację kościelną, odprawiał synody, dbał o karność i jedność Kościoła. Zakończeniem owocnej pracy było męczeństwo we Fryzji 5 czerwca 755 roku.
Modlitwa: Wszechmogący Boże, święty Bonifacy, męczennik, głosił prawdziwą wiarę i własną krwią ją przypieczętował, spraw za jego wstawiennictwem, abyśmy tę wiarę wiernie zachowywali i wyznawali całym życiem. Amen.
6 czerwca – wspomnienie św. Norberta, biskupa
Św. Norbert urodził się w Xanten w Nadrenii w roku 1080. Pierwszą część życia spędził jako człowiek światowy; nawet przyjmując niższe święcenia duchowne (subdiakona), nie porzucił świeckiego stylu życia. W obawie przed rygorami stanu kapłańskiego nie przyjął wyższych święceń.
Nieszczęśliwy wypadek stał się przyczyną całkowitej przemiany tego człowieka. Przestraszony uderzeniem pioruna koń zrzucił go na ziemię. Jeździec stracił przytomność, a odzyskawszy ją – nawrócił się. Opuścił dwór i powrócił do Xanten, gdzie zaczął prowadzić życie pokutnika. Pobyt w klasztorze Św. Zygberta, w pobliżu Kolonii, utwierdził w nim chęć życia zakonnego. Dwa lata przygotowywał się do kapłaństwa, które przyjął w Kolonii. Wkrótce zrezygnował z kościelnych beneficjów, sprzedał posiadłość, rozdał pieniądze biednym i wyruszył do Langwedocji, gdzie w owym czasie przebywał papież Innocenty II.
Przez jakiś czas wędrował po kraju głosząc pokutę. Ostatecznie osiadł w Premontre, gdzie założył nowy zakon kanoników regularnych ścisłej obserwy (premonstratensi albo norbertanie), który szybko rozrósł się jeszcze za jego życia. Zmuszony około roku 1125 do przyjęcia godności arcybiskupa Magdeburga, dalej praktykował tę samą surowość, którą odznaczał się w klasztorze.
Dzięki gorliwości zdołał do głębi zreformować swoją diecezję, chociaż działalność spotykała się z niechęcią tych, dla których jego życie było wyrzutem sumienia. Razem ze św. Bernardem pracował usilnie nad usunięciem śladów schizmy antypapieża Anakleta. Po powrocie z podróży do Rzymu, dokąd towarzyszył cesarzowi Lotharowi, zachorował i po czterech miesiącach zmarł 6 czerwca 1134 roku.
Modlitwa: Boże, Ty sprawiłeś, że święty Norbert, biskup, odznaczył się w służbie Kościoła duchem modlitwy i pasterską gorliwością, za jego wstawiennictwem daj swojemu ludowi pasterzy według Twojego Serca, aby go prowadzili do zbawienia. Amen.
7 czerwca – wspomnienie św. Roberta z Newminster, opata
Św. Robert urodził się w Gargrave w Anglii na początku XII wieku. Studiował na uniwersytecie w Paryżu, otrzymał święcenia kapłańskie i otrzymał parafię w Gargrave. Początkowo wstąpił do zakonu benedyktynów w Whitby, a następnie do cystersów w Fountains. W roku 1138 założył opactwo Newminster w Morpeth, które szybko stało się miejscem licznych pielgrzymek.
Założył kilkanaście nowych klasztorów; był dla wszystkich zakonników doskonałym przykładem świątobliwego życia. Co dzień odmawiał cały psałterz, składający się ze stu pięćdziesięciu psalmów, i dużo pościł. Posiadał również szczególną moc nad złymi duchami: wyleczył wielu opętanych; ikonografia przedstawia go jako trzymającego na łańcuchu szatana i poskramiającego złego ducha wzniesionym krucyfiksem.
Był bliskim przyjacielem pustelnika Goderyka, którego często odwiedzał w jego samotni w Finchale, gdzie prowadzili dysputy o tajemnicach niebieskich. Kiedy 7 czerwca 1159 roku Robert umierał, Goderyk widział jego duszę wzlatującą do nieba w postaci ognistej kuli.
Modlitwa: Panie, pozwól nam w życiu doczesnym zawsze pamiętać o sprawach niebios i naśladować przykład doskonałości ewangelicznej, który nam dałeś w osobie św. Roberta opata. Amen.
8 czerwca – wspomnienie św. Jadwigi, królowej
Jadwiga urodziła się w roku 1374 jako córka króla Węgier i Polski, Ludwika. Po ojcu odziedziczyła tron Polski i w roku 1384 została ukoronowana. Poślubiła wielkiego księcia Litwy, Władysława Jagiełłę, i przyczyniła się do nawrócenia tego kraju na chrześcijaństwo. Przyczyniła się też do powstania w Krakowie Wydziału Teologicznego i odnowienia Uniwersytetu. Przez całe życie odznaczała się hojnością dla ubogich. Zmarła w Krakowie 17 lipca 1399 roku.
Kanonizacja Jadwigi miała miejsce podczas V pielgrzymki Jana Pawła II do Ojczyzny, na Błoniach Krakowskich, 8 VI 1997 roku, podczas Mszy św., która zgromadziła 1.800.000 wiernych.
Z Roczników Królestwa Polskiego Jana Długosza
W dniu dzisiejszym, to jest 17 lipca 1399 r., zmarła królowa Jadwiga. Była ona bardzo powabna na twarzy, lecz obyczajami i cnotami powabniejsza; krzewicielka wiary katolickiej na Litwie. Ona ustanowiła kolegium psałterzystów w katedrze krakowskiej i tamże dwa ołtarze. Ona fundowała klasztor Najświętszej Maryi na Piasku. Ona zaczęła uposażać i murować klasztor braci Słowian. Ona przez Wielki Post i Adwent poskramiała ciało swe włosiennicą i nadzwyczajnymi umartwieniami. Była pełna wielkiej szczodrobliwości wobec biednych, wdów, przybyszów, pielgrzymów i wobec wszelkich nędzarzy i potrzebujących.
Nie było w niej lekkomyślności, nie było gniewu, nie można było stwierdzić w niej pychy, zazdrości lub zawziętości. Odznaczała się głęboką pobożnością i niezmierną miłością Boga; odrzuciwszy od siebie wszelką pychę światowej nieprawości, duszę i myśl zwracała jedynie ku modlitwie i czytaniu ksiąg pobożnych, mianowicie Starego i Nowego Testamentu, homilii czterech doktorów, żywotów Ojców, kazań, żywotów świętych, rozważań i kazań błogosławionego Bernarda, św. Ambrożego, objawień św. Brygidy i innych przetłumaczonych z łaciny na polski. Ona żywiła wielu zdolnych młodzieńców poświęcających się nauce. Fundowała kolegium dla Litwinów w Pradze i postarała się o erekcję Wydziału Teologicznego w Krakowie. Ona przeznaczyła testamentem wszystkie swe klejnoty, szaty, pieniądze i wszystek strój królewski na pomoc dla biednych i na odnowienie Uniwersytetu Krakowskiego.
Ona zostawiła katedrze krakowskiej także racjonał z samych pereł. Ona była tak sławna i ceniona w całym świecie katolickim dla wspaniałej postawy moralnej, że wszyscy czcili ją za życia jako wzór świętości.
Modlitwa: Boże, życie wiernych i chwało pokornych, Ty uczyniłeś świętą Jadwigę, królową, gorliwą krzewicielką wiary i miłości, spraw za jej wstawiennictwem, abyśmy się stali apostołami prawdy i dobra. Amen.
8 czerwca – wspomnienie św. Medarda, biskupa
Św. Medard urodził się w Salency w Pikardii około roku 470. Wychowywany przez pobożnych rodziców, czynił szybkie postępy w cnocie. Szczególne miłosierdzie okazywał biednym. W wieku trzydziestu trzech lat otrzymał święcenia kapłańskie. Wkrótce stał się wspaniałą ozdobą stanu duchownego, głosząc ludziom Ewangelię zarówno słowem, jak i przykładem.
W roku 530 został biskupem Noyon i Tournai. Sakry biskupiej udzielił mu św. Remigiusz, ten sam, który w roku 496 ochrzcił króla Klodwiga. Mimo siedemdziesięciu dwóch lat św. Medard pracował teraz ze zdwojoną gorliwością, poświęcając wszystkie swe siły dla chwały Bożej. Spotykające go prześladowania znosił w milczeniu, z ogromną cierpliwością. Kiedy jego diecezję spustoszyli Hunowie i Wandalowie, potraktował to nieszczęście jako nową okazję do czynienia dzieła miłosierdzia.
W roku 544 Redegunda, królowa Francji, przyjęła z rąk św. Medarda zakonny welon i za zgodą swojego męża, króla Klotara, została diakonisą. Król, czyniąc pokutę za grzechy młodości, oddał się całkowicie duchowemu przewodnictwu św. Medarda. Święty zmarł w roku 555. Opłakiwało go całe królestwo. Potem nad jego grobem w Soissons powstało słynne opactwo benedyktyńskie.
Modlitwa: Boże, Światło i Pasterzu dusz, który ustanowiłeś św. Medarda biskupem w Twoim Kościele, by karmił Twój lud słowem i kształtował przykładem, spraw, abyśmy dzięki niemu zachowali wiarę, której on nauczał, i podążali drogą, którą on nam ukazał. Amen.