24 maja – VI Niedziela Wielkanocy
ROZWAŻANIE SŁOWA BOŻEGO – LECTIO DIVINA
JUBILEUSZOWY – ROK ŚWIĘTY 2025 – PIELGRZYMI NADZIEI
ENCYKLIKA “UMIŁOWAŁ NAS” OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA O MIŁOŚCI LUDZKIEJ I BOŻEJ SERCA JEZUSA CHRYSTUSA
Ewangelia (J 14, 23-29)
Duch Święty nauczy was wszystkiego
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.
Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie.
A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie».
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
1. W niedzielę 25 maja – SZÓSTA NIEDZIELA WIELKANOCY, wspomnienie św. Grzegorza VII, papieża. Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, nauka rekolekcyjna przed przyjęciem Sakramentu Bierzmowania dla młodzieży o godz. 10:30.
1a. W niedzielę 25 maja – rozpoczynamy 3-dniowe Rekolekcje Parafialne przed uroczystością odpustową ku czci Pana Jezusa Wniebowstępującego. Nauki rekolekcyjne podczas niedzielnych Mszy Świętych oraz w poniedziałek i wtorek na Mszy Świętej o godz. 18:00.
2. W poniedziałek 26 maja – wspomnienie św. Filipa Nereusza, prezbitera – Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00.
3. We wtorek 27 maja – wspomnienie św. Augustyna z Canterbury, biskupa – Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00.
4. W środę 28 maja – wspomnienie liturgiczne bł. kard. Stefana Wyszyńskiego – Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00.
5. W czwartek 29 maja – UROCZYSTOŚĆ WNIEBOWSTĄPIENIA PANA JEZUSA (w naszej Parafii) – uroczysta Msza Święta odpustowa pod przewodnictwem Ks. Bp. dr hab. Mariusza Leszczyńskiego z Zamościa i Księży z Dekanatu, z udzieleniem Sakramentu Bierzmowania młodzieży z Zespołu Szkół im. Ks. Jana Siuzdaka w Wołkowyi oraz dziękczynieniem za 25-lat prac remontowych i konserwatorskich prowadzonych w naszej Świątyni o godz. 11:00.
6. W piątek 30 maja – wspomnienie św. Jana Sarkandra, prezbitera i męczennika oraz wspomnienie św. Joanny d’Arc, dziewicy – Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00. W piątek o godz. 17:30 Droga Krzyżowa w intencji Najjaśniejszej Rzeczypospolitej – Polski, rozważania wg ze św. Andrzejem Bobolą.
7. W sobotę 31 maja – święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny – Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00. O godz. 10:00 Msza Święta dla dzieci pierwszokomunijnych ze Stobiernej.
8. W niedzielę 1 czerwca – UROCZYSTOŚĆ WNIEBOWSTĄPIENIA PANA JEZUSA (od 2004 r. w Polsce została przeniesiona w czwartku 40 dni po Wielkanocy na niedzielę – ze względów praktycznych), dzień dziecka. Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec i Litania Loretańska o godz. 10:30.
MODLITWY DO MATKI BOŻEJ – KRÓLOWEJ POLSKI
Dwa tygodnie po Uroczystości Zmartwychwstania Pana Jezusa – IX Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego rozpoczyna XVII Tydzień Biblijny. Inicjatywa została zapoczątkowana w 2009 roku przez Dzieło Biblijne im. Jana Pawła II. Jest to czas głębszej refleksji nad Słowem Bożym. W Tygodniu Biblijnym pod hasłem: „Zmartwychwstały Chrystus – nasza Nadzieja chwały” jest zachęta do czytania i rozważania Pierwszego i Drugiego Listu do Koryntian oraz Pierwszego Listu św. Piotra.
DUCHOWĄ ADOPCJĘ DZIECKA POCZĘTEGO MOŻNA ROZPOCZĄĆ W KAŻDYM MOMENCIE W CIĄGU ROKU i ZAKOŃCZYĆ PO 9 MIESIĄCACH.
KRUCJATA WYZWOLENIA CZŁOWIEKA
Dołącz do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka
58. Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu pod hasłem „Odpowiedzialni za trzeźwość”.
25 maja – wspomnienie św. Bedy Czcigodnego, kapłana i doktora Kościoła
Św. Beda urodził się w Anglii w roku 673. Wstąpił do zakonu benedyktynów i został wyświęcony na księdza w roku 702. Był uważany powszechnie za najbardziej uczonego człowieka swoich czasów. Napisał wiele obszernych dzieł, obejmujących niemal wszystkie gałęzie wiedzy: historię, retorykę, kosmografię, ortografię, astronomię, muzykę, gramatykę, filozofię, poezję, egzegezę i hagiografię. Najbardziej znanym i uznanym jego dziełem jest “Historia kościelna narodu angielskiego” doprowadzona aż do roku 731. Komentował też Pismo św., do czego znamienicie służyła mu znajomość języków hebrajskiego i greckiego. Już za życia otoczony był głęboką czcią z racji swej głębokiej wiedzy i świątobliwości, a ponieważ nie wypadało jeszcze nazywać go świętym, nadano mu przydomek “Czcigodnego”, co się później zrosło z jego imieniem. Zmarł w roku 735.
Modlitwa: Boże, ty dałeś swojemu Kościołowi jako nauczyciela wiary świętego Będę, kapłana, spraw łaskawie, niech nas oświeca światło jego mądrości i wspomagają jego zasługi. Amen.
25 maja – wspomnienie św. Grzegorza VII, papieża
Hildebrand urodził się we Włoszech. Wkrótce udał się do Francji, gdzie przyjął habit w odnowionym opactwie Cluny. Wezwany z powrotem do Rzymu, wkrótce zyskał sławę jako mąż uczony i świątobliwy. Pomagał papieżowi Leonowi IX przeprowadzać reformy, a po jego śmierci objął po nim tron Piotrowy w roku 1073, przyjmując imię Grzegorza VII. Kontynuując reformy św. Leona, usiłował wykorzenić symonię i rozwiązłość moralną kleru oraz uwolnić Kościół spod wpływu władców świeckich.
Cesarz niemiecki Henryk IV, którego św. Grzegorz wyklął za uporczywe nieuznawanie prawa papieży do mianowania biskupów, został zmuszony do udania się do Canossy, gdzie stojąc boso na śniegu błagał o przebaczenie. Jednakże ten słynny akt pokuty był tylko pozorem: kiedy Henryk w roku 1084 zajął Rzym, doprowadził do wyboru antypapieża; Grzegorz musiał szukać schronienia w Salerno, gdzie następnego roku zmarł.
Św. Grzegorz jest niewątpliwie jednym z największych papieży i najwybitniejszych mężów historii. Owładnięty ideą świętości Kościoła, widział ten Kościół uwikłany w przyziemne sprawy ludzkie i związany ściśle z państwem i jego zmiennymi losami. Postanowił więc oczyścić i dźwignąć przede wszystkim kler przez ścisłe przestrzeganie celibatu i przywrócenie wolności i niezależności Kościoła od władz państwowych. Uległ w walce. Umierając miał powiedzieć: “Umiłowałem sprawiedliwość i nienawidziłem nieprawości, dlatego umieram na wygnaniu”.
Modlitwa: Wszechmogący Boże, daj swojemu Kościołowi ducha męstwa i umiłowania sprawiedliwości, którym zajaśniał święty Grzegorz, papież, spraw, aby Kościół odrzucał wszelką nieprawość i mógł w wolności pełnić to, co sprawiedliwe. Amen.
25 maja – wspomnienie św. Marii Magdaleny Pazzi, dziewicy
Maria Magdalena Pazzi urodziła się w szlacheckiej rodzinie florenckiej w roku 1566. Mając zaledwie szesnaście lat, została karmelitanką. W życiu zakonnym postępowała wzwyż drogą bohaterskiego umartwienia, pozbawiona przez długie lata wszelkich pociech wewnętrznych, szarpana pokusami, a jednak znosząca wszystko z niezwyciężoną cierpliwością i pokorą. Była również obdarzona darem prorokowania. Powołaniem jej była modlitwa i pokuta, pragnieniem – reforma całej organizacji kościelnej i nawrócenie wszystkich ludzi.
Ostatnie trzy lata życia wypełnione były cierpieniami, które znosiła w pokorze, prosząc Jezusa Ukrzyżowanego, aby nie oszczędzał jej żadnego bólu. Hasłem jej życia było: “nie umrzeć, ale cierpieć”. Umarła 25 maja 1607 roku, wkrótce po papieżu Leonie XI, któremu przepowiedziała, iż zostanie papieżem; przewidziała również datę jego zgonu.
Modlitwa: Boże, który tak umiłowałeś cnotę dziewictwa, że zesłałeś niebiańskie dary na św. Marię Magdalenę, która zapłonęła miłością do Ciebie, pozwól nam naśladować jej czystość i miłość. Amen.
26 maja – wspomnienie św. Filipa Nereusza, kapłana, apostoła Rzymu
Św. Filip urodził się we Florencji w roku 1515, tego samego roku co św. Teresa z Avilla. Od dziecka odznaczał się wielkim posłuszeństwem wobec rodziców. Po studiach został wysłany do wuja w pobliżu Monte Cassino. Ale św. Filip, nie chcąc, aby jakiekolwiek świeckie rozrywki przeszkadzały mu pełnić służbę Bogu, udał się do Rzymu w roku 1533 i został nauczycielem dzieci w zamożnym florenckim domu. Następnie przez osiemnaście lat był adwokatem, prowadząc już wówczas dzieło ratowania dusz, za co został obdarzony w końcu szczytnym mianem “apostoła Rzymu”.
Już wówczas zyskał sławę jako święty. Równocześnie poświęcił się studiom nad filozofią i teologią. Jego chęć służenia ludziom sprawiła, iż w roku 1548 założył Bractwo Najświętszej Trójcy, którego celem była służba pielgrzymom i chorym. Posłuszny woli spowiednika, w czerwcu 1551 roku został księdzem, mając trzydzieści sześć lat.
Przeniósł się do małej wspólnoty opodal kościoła św. Hieronima i żył, umartwiając się. W tym samym roku położył podwaliny pod zgromadzenie oratorianów. W roku 1575 papież Grzegorz XIII zatwierdził zakon, a w roku 1583 podarował św. Filipowi nowy kościół La Vallicella, który do dziś jest nazywany Chiesa Nuova (Nowym Kościołem).
Cały Rzym był zbudowany jego cnotami i gorliwością, z jaką pracował jako kapłan i spowiednik. Cieszył się względami kolejnych papieży: Piusa IV i V, Grzegorza XIII i XIV oraz Klemensa VIII oraz przyjaźnią wielu słynnych ludzi, wśród których był także św. Karol Boromeusz. Dokonał życia wypełnionego pokutą i pracą w roku 1595.
Modlitwa: Boże, Ty dajesz chwałę świętych Twoim wiernym sługom, spraw, aby Duch Święty zapalił w nas ogień miłości, który przenikał serce świętego Filipa. Amen.
27 maja – wspomnienie św. Augustyna z Canterbury, biskupa, apostoła Anglii
Św. Augustyn był zakonnikiem w klasztorze benedyktyńskim Św. Andrzeja w Rzymie. Papież św. Grzegorz Wielki wysłał go wraz z trzydziestoma dziewięcioma braćmi do Anglii. W Anglii św. Augustyn został życzliwie powitany przez króla Anglów, Ethelberta z Kentu, poganina, który poślubił chrześcijankę Berthę. Wkrótce potem, w Niedzielę Wielkanocną roku 597, św. Augustyn ochrzcił króla wraz z rzeszą jego poddanych. Arcybiskup Arles mianował go biskupem Galii; wkrótce potem św. Augustyn został biskupem Canterbury. Misja wśród Anglów rozwijała się pomyślnie, natomiast nie udało się św. Augustynowi pozyskać pierwotnych mieszkańców wyspy, Brytów (po części już chrześcijan), którzy stronili od niego.
Dzięki ciężkiej i niestrudzonej pracy święty misjonarz zdołał w ciągu kilku lat zorganizować hierarchię kościelną w Anglii, zasiewając ziarno, które przez wieki miało jeszcze przynosić bogate plony dla Chrystusa. Zmarł 27 maja 605 roku.
Modlitwa: Boże, Ty doprowadziłeś ludy Anglii do światła Ewangelii przez nauczanie świętego Augustyna, biskupa, spraw, aby jego apostolskie trudy zawsze przynosiły owoce w Twoim Kościele. Amen.
28 maja – wspomnienie św. Germana z Paryża
Jeden z największych ludzi, jakich wydała Francja, św. German, urodził się niedaleko Autun w roku 496. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk św. Agippina, biskupa Autun; następnie został opatem i administratorem parafii św. Symforiusza na przedmieściu Autun. Około roku 566 król Childebert I mianował go biskupem Paryża, mimo to nadal wiódł życie skromne i surowe. Jego przykład i nauki sprawiły, iż wielu grzeszników i ludzi zaniedbujących praktyki religijne wróciło na łono Kościoła. Nawet król przestał poświęcać się wyłącznie sprawom ziemskim i stał się dobroczyńcą biednych, zakładając wiele fundacji dobroczynnych, kościelnych i świeckich.
Jako biskup św. German odważnie i niezmordowanie, choć bezskutecznie, walczył o ład i pokój w kraju, powściągnięcie rozpasania możnych i wzajemnych zawiści królów frankońskich. W swoim paryskim kościele założył klasztor, sławny później pod nazwą Saint-Germain-des-Pres. Zmarł 28 maja 576 roku. Jego pogrzeb ściągnął rzesze mieszkańców Paryża; w uroczystości wziął udział nawet król Chilperyk, który skomponował na jego cześć epitafium, wysławiające cnoty, cuda i apostolską gorliwość biskupa.
Modlitwa: Boże, Światłości i Pasterzu dusz, który ustanowiłeś św. Germana biskupem w Twoim Kościele, by karmił Twój lud słowem i kształtował przykładem, pomóż nam, abyśmy dzięki niemu zachowali wiarę, której on nauczał, i podążali drogą, którą on nam wskazał. Amen.
29 maja – wspomnienie św. Urszuli Ledóchowskiej, dziewicy
Urodziła się w 1865 r. w Loosdorf koło Wiednia. Miała na imię Julia Maria. W 1883 r. wraz z bliskimi przeniosła się do nabytego przez ojca majątku w Lipnicy Murowanej koło Bochni. Jako 21-letnia dziewczyna wstąpiła do klasztoru urszulanek w Krakowie i przyjęła zakonne imię Urszula. Zajmowała się młodzieżą, pełniąc funkcje wychowawczyni internatu oraz nauczycielki. W 1904 r. została przełożoną. W 1907 r. wyjechała do pracy dydaktycznej w Petersburgu. Następnie przeniosła się do Finlandii, gdzie otworzyła gimnazjum dla dziewcząt. Podczas I wojny światowej apostołowała w krajach skandynawskich, wygłaszając odczyty o Polsce, organizowała pomoc dla osieroconych polskich dzieci.
W roku 1920 wróciła do Polski. Osiedliła się w Pniewach koło Poznania, gdzie – z myślą o pracy apostolskiej w nowych warunkach – założyła zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego, zwane urszulankami szarymi. Całe jej życie było ofiarną służbą Bogu, ludziom, Kościołowi i ojczyźnie. Umarła 29 maja 1939 r. w Rzymie. Beatyfikowana została przez Jana Pawła II 20 czerwca 1983 roku w Poznaniu. 20 lat później, 18 maja 2003 roku, w dniu swoich 83. urodzin, Jan Paweł II ogłosił ją w Rzymie świętą.
Modlitwa: Boże, Ojcze miłosierny, Ty raczyłeś powołać świętą Urszulę do naśladowania Twojego Syna, którego posłałeś na świat, aby głosił Dobrą Nowinę i dał życie wszystkim, spraw, abyśmy za jej przykładem i przez jej wstawiennictwo przyczyniali się do zbawienia naszych braci. Amen.
29 maja – wspomnienie św. Joanny d’Arc, dziewicy, patronki Francji
Joanna d’Arc urodziła się 6 stycznia 1442. Rodzice, pracowici i pobożni chłopi, mieszkali w ubogiej wiosce Domremy-la-Pucelle w Lotaryngii. Już jako mała dziewczynka twierdziła, że słyszy głosy; według niej byli to św. Michał, św. Katarzyna i św. Małgorzata, którzy do niej przemawiali. Początkowo głosy zwracały się do niej i przemawiały dość zagadkowo, stopniowo zaczęły wypowiadać się coraz konkretniej: w maju 1428 roku zakomunikowały, że ma udać się do króla Francji i pomóc mu odzyskać królestwo. W owym czasie pretensje do tronu francuskiego rościł sobie król Anglii, a książę Burgundii, główny rywal króla Karola VII, popierał roszczenia Anglików. Terytorium pozostające w ręku prawowitego króla kurczyło się coraz bardziej.
Joanna musiała przezwyciężyć opór kleru i dworu królewskiego. W końcu siedemnastoletnia dziewczyna otrzymała małą armię, na której czele 8 maja 1429 roku zdobyła twierdzę Orlean. Następnie stoczyła jeszcze szereg zwycięskich bitew, dzięki czemu król Karol VII odzyskał Reims i mógł, w obecności Joanny, uroczyście koronować się na króla.
W maju 1230 roku, gdy szła na odsiecz Compiegne, została schwytana przez Burgundczyków i sprzedana Anglikom. Król Karol VII i jego wojska nie uczynili nic, aby ją uratować. Po wielu miesiącach więzienia postawiono ją w Rouen przed trybunałem, któremu przewodniczył niesławnej pamięci Piotr Cauchon, biskup Beauvais. Cauchon miał nadzieję, że w zamian Anglicy pomogą mu zostać arcybiskupem.
Nieznajomość rozmaitych subtelności teologicznych sprawiła, iż Joanna dała się wciągnąć w pułapkę i wypowiedziała kilka twierdzeń, które wyglądały na herezję. Kiedy w końcu stwierdziła, że to właśnie święci nakazali jej robić wszystko, co zrobiła, skazano ją na śmierć jako heretyczkę i czarownicę. Spłonęła na stosie 30 maja 1431 roku. Miała wtedy dziewiętnaście lat. W trzydzieści lat później została oficjalnie i uroczyście oczyszczona ze wszystkich “win”. Proces kanonizacyjny odbył się w roku 1920.
Modlitwa: Panie, cudownie wybrałeś św. Joannę dziewicę, aby broniła wiary i swego kraju. Spraw, aby dzięki niej Kościół przezwyciężył pułapki zastawiane przez wrogów i cieszył się niezmąconym pokojem. Amen.
30 maja – wspomnienie św. Jana Sarkandra, kapłana i męczennika
Jan Sarkander urodził się 20. grudnia 1576 roku w Skoczowie na Śląsku Cieszyńskim (obecnie Skoczów w Polsce). Był synem Grzegorza Macieja Sarkandra oraz po raz drugi zamężnej Heleny tureckiej.
Po śmierci ojca w roku 1589 matka z pięciorgiem dzieci przeprowadziła się na Morawy do Przybora, do Mateusza, syna z pierwszego małżeństwa, gdzie Jan uczęszczał do czeskiej szkoły parafialnej. Po trzech latach był wysłany na studia do łacińskich szkół jezuickich, najpierw do Ołomuńca a potem do Pragi, gdzie w roku 1602 zyskał tytuł bakałarza a rok później został magistrem filozofii. W roku 1604 zgłosił się na studia teologii do Grazu, które jednak na krótki okres przerwał by szukać innej pracy. Potem jednak powrócił do studiów teologii, przyjął kolejno wszystkie niższe święcenia i w końcu 22. marca 1609 roku przyjął w Brnie święcenia kapłańskie.
Działał na różnych miejscach diecezji ołomunieckiej. W roku 1616 został mianowany proboszczem w Holeszowie, który w tym czasie był siedzibą hetmana morawskiego Ladislava Popela z Lobkovic. Duszpasterstwo Jana Sarkandra było utrudnione powstaniem protestantów przeciwko monarchii habsburskiej. Hetman Lobkovic został uwięziony. Proboszcz Sarkander udał się na pielgrzymkę do Polski i to właśnie stało się przyczyną posądzenia go o przymierze z wojskiem, z tak zwanymi lisowczykami, którzy z Polski przyszli na pomoc cesarzowi.
To podejrzenie jeszcze wzrosło, kiedy powrócił na Morawy, ponieważ właśnie miasto Holeszów było uchronione od plądrowania i zniszczenia przez te wojska. Protestancki sędzia Wacław Bitowsky właśnie w tym widział konkretny dowód przymierza Jana Sarkandra z lisowczykami. Uwięził Jana Sarkandra w Ołomuńcu i prowadził przesłuchania. Podczas przesłuchań stosowano ówczesne tortury. Podczas czwartego przesłuchania 18. lutego 1620 roku jeden z sędziów wprost zmuszał Jana Sarkandra, aby zdradził, z czego spowiadał mu się La- dislav Popel w sprawie przygotowania najazdu wojska na Morawy.
Jan Sarkander odpowiedzał, że nic takiego nie było mu powiedziane podczas spowiedzi i nawet gdyby tak było, że nic nie zdradzi. Miesiąc później, 17. marca 1620 roku po wielkich cierpieniach zmarł w wiezieniu.
Wieść o jego straszliwej śmierci rozniosła się po całym kraju. Wierni zaczęli go czcić jako męczennika za wiarę i wierność tajemnicy spowiedzi oraz wzywali go jako opiekuna niebieskiego. Po przepro wadzeniu procesu kanonizacyjnego w kurii papieskiej w Rzymie, który ze względu na trudne czasy został opóźniony aż do połowy 19. wie ku, był proboszcz z Holeszowa Jan Sarkander ogłoszony 1 I . września 1859 roku błogosławionym męczennikiem. Sam obrzęd beatyfikacji odbył się w bazylice świętego Piotra w Rzymie 6. maja 1860 roku.
Na prośbę biskupów z Ołomuńca i Katowic rozpoczęto 31. lipca 1981 roku proces kanonizacyjny. Warunkiem był jeden nowy cud za wstawiennictwem świętego, który by zatwierdził papież. Tego cudu udzielił nam Bóg przez uzdrowienie proboszcza Skoczowa Karola Pichy. Odpowiedni dekret był ogłoszony 2. kwietnia 1993 roku. 5. kwietnia 1993 roku papież Jan Paweł Il. zdecydował się zapisać błogosławionego Jana Sarkandea na listę świętych na konsystorzu.
Większość relikwii i czaszka błogosławionego Jana Sarkandra znajduje się w katedrze ołomunieckiej, pozostała część w kościele świętego Michała oraz na innych miejscach. W kaplicy nazywanej “Sarkandrówka” przechowuje się pamiątki związane z jego śmiercią męczeńską jak na przykład tzw. “skrzypiec” – koło tortur, studnia, kamień nagrobny itd. W Skoczowie upamiętniają go trzy kaplice: pierwsza w domu rodzinnym, druga w miejscu, gdzie był ochrzczony i trzecia na pagórku nad miastem.
Modlitwa: Boże, Ty dałeś świętemu Janowi stałość w wyznawaniu prawdziwej wiary i w dochowywaniu tajemnicy spowiedzi, spraw, aby we wszystkich przeciwnościach umacniał nas jego przykład i wspierała jego pomoc. Amen.
31 maja – święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny
To święto upamiętnia wizytę, jaką Najświętsza Maryja Panna złożyła św. Elżbiecie w górach, około dziesięciu kilometrów na zachód od Jerozolimy. Maryja wybrała się w drogę natychmiast, gdy anioł Gabriel powiedział jej, że św. Elżbieta jest brzemienna. Święto zostało ustanowione w roku 1389 przez papieża Urbana VI na cześć zakończenia schizmy zachodniej; włączono je do kalendarza rzymskiego pod datą 2 lipca, a więc w dniu, w którym franciszkanie obchodzili je uroczyście już od roku 1263. Obecnie zostało przesunięte na ostatni dzień maja, pomiędzy uroczystością Zwiastowania a narodzinami św. Jana Chrzciciela, co lepiej odpowiada chronologii zawartej w Ewangelii.
“Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyła się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: “Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”. Wtedy Maryja rzekła: “Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy…”” (Łk 1, 40-47).
Modlitwa: Wszechmogący, wieczny Boże, z Twojego natchnienia Najświętsza Maryja Panna, która nosiła w swoim łonie Twojego Syna, nawiedziła Elżbietę, spraw, abyśmy byli posłuszni natchnieniom Ducha Świętego i zawsze mogli z Maryją Ciebie uwielbiać. Amen.