18 maja – V Niedziela Wielkanocy
ROZWAŻANIE SŁOWA BOŻEGO – LECTIO DIVINA
JUBILEUSZOWY – ROK ŚWIĘTY 2025 – PIELGRZYMI NADZIEI
ENCYKLIKA “UMIŁOWAŁ NAS” OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA O MIŁOŚCI LUDZKIEJ I BOŻEJ SERCA JEZUSA CHRYSTUSA
Ewangelia (J 13, 31-33a. 34-35)
Przykazanie nowe daję wam
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Po wyjściu Judasza z wieczernika Jezus powiedział: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy.
Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali».
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
1. W niedzielę 18 maja – PIĄTA NIEDZIELA WIELKANOCY, wspomnienie św. Stanisława Papczyńskiego, prezbitera. Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec i Litania Loretańska o godz. 10:30.
1a. W niedzielę 18 maja uroczysta Msza Święta – inauguracja pontyfikatu Ojca Świętego Leona XIV – 267 Papieża, o godz. 10:00.
1b. W niedzielę 18 maja przypada 105 rocznica urodzin św. Jana Pawła II – pamiętajmy o wielkiej spuściźnie i testamencie św. Jana Pawła II.
2. W poniedziałek 19 maja – wspomnienie św. Iwona, kapłana, patrona adwokatów – Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00.
3. We wtorek 20 maja – wspomnienie św. Bernardyna ze Sieny, kapłana – Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00.
4. W środę 21 maja – wspomnienie św. Jana Nepomucena, kapłana i męczennika, patrona spowiedników – Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00.
5. W czwartek 22 maja – wspomnienie św. Rity z Cascii, wdowy, wspomożycielki w sytuacjach bez wyjścia – Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00.
6. W piątek 23 maja – wspomnienie św. Jana Chrzciciela Rossi, kapłana – Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00.
7. W sobotę 24 maja – wspomnienie Najświętszej Maryi Panny, Wspomożycielki Wiernych – Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00.
8. W niedzielę 25 maja – SZÓSTA NIEDZIELA WIELKANOCY, wspomnienie św. Grzegorza VII, papieża. Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec i Litania Loretańska o godz. 10:30.
MODLITWY DO MATKI BOŻEJ – KRÓLOWEJ POLSKI
Dwa tygodnie po Uroczystości Zmartwychwstania Pana Jezusa – IX Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego rozpoczyna XVII Tydzień Biblijny. Inicjatywa została zapoczątkowana w 2009 roku przez Dzieło Biblijne im. Jana Pawła II. Jest to czas głębszej refleksji nad Słowem Bożym. W Tygodniu Biblijnym pod hasłem: „Zmartwychwstały Chrystus – nasza Nadzieja chwały” jest zachęta do czytania i rozważania Pierwszego i Drugiego Listu do Koryntian oraz Pierwszego Listu św. Piotra.
DUCHOWĄ ADOPCJĘ DZIECKA POCZĘTEGO MOŻNA ROZPOCZĄĆ W KAŻDYM MOMENCIE W CIĄGU ROKU i ZAKOŃCZYĆ PO 9 MIESIĄCACH.
KRUCJATA WYZWOLENIA CZŁOWIEKA
Dołącz do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka
58. Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu pod hasłem „Odpowiedzialni za trzeźwość”.
18 maja – wspomnienie św. Jana I, papieża i męczennika
Św. Jan był rodowitym Toskańczykiem. Został wybrany na papieża, podczas gdy był archidiakonem. Po śmierci papieża Hormisdasa, w roku 523 został jego następcą na Stolicy Piotrowej. W tym czasie w Italii panował Teodoryk, król Gotów, arianin, który jednak w początkowym okresie panowania tolerował, a nawet faworyzował chrześcijan. Mniej więcej w tym czasie, gdy św. Jan dostąpił godności papieskiej, Teodoryk diametralnie zmienił swoją politykę. Przyczyną tego raptownego zwrotu stały się dwa wydarzenia: zdradzieckie (w mniemaniu władcy) kontakty wpływowych członków senatu rzymskiego z Konstantynopolem oraz surowy edykt przeciwko heretykom wydany przez cesarza Justyna I, pierwszego od pół wieku katolika na tronie bizantyjskim.
Arianie wschodni nalegali, aby Teodoryk wypowiedział wojnę Justynowi. Władca Italii postanowił najpierw rozpocząć negocjacje. Wyznaczył delegację złożoną z pięciu biskupów i czterech senatorów, na której czele stanął papież Jan, zresztą wbrew swojej woli. Wiadomości o misji, którą został obarczony papież, i o sposobie jej wypełnienia są skąpe. Wiemy tylko, że udało mu się przekonać cesarza, aby złagodził prześladowania arian, co pozwoliło uniknąć represji w stosunku do katolików w Italii. Wizyta papieża przyczyniła się również do zawarcia zgody pomiędzy Kościołem Zachodnim i Wschodnim, dotkniętym schizmą od roku 482, kiedy to Zeno opublikował swój słynny “Henoticon”.
Jednak Teodoryk nie wyzbył się podejrzeń. Gdy dowiedział się o przyjaznym przyjęciu papieża Jana przez cesarza, doszedł do wniosku, że obaj spiskują coś przeciwko niemu. Po powrocie delegacji do stołecznej Rawenny rozkazał uwięzić papieża Jana. Świątobliwy papież zmarł wkrótce potem z powodu złego traktowania.
Modlitwa: Boże, nagrodo Twoich wiernych, Ty uświęciłeś ten dzień przez męczeństwo świętego Jana, papieża, wysłuchaj prośby Twojego ludu i spraw, abyśmy czcząc jego zasługi, naśladowali jego stałość w wierze. Amen.
19 maja – wspomnienie św. Iwona, kapłana, patrona adwokatów
Św. Iwo Helory urodził się w roku 1253 w Kermartin w Bretanii. Ojciec wysłał go do Paryża na studia. Przez dziesięć lat św. Iwo uczył się filozofii, teologii, prawa kanonicznego i świeckiego. Wróciwszy do Bretanii został oficjałem diecezjalnym w Rennes, a później w Treguier. Wypełniał swój zawód sprawiedliwie, był nieprzekupny, zawsze troszczył się o biedaków i ludzi niskiego pochodzenia.
Szybko stał się znany jako “adwokat biedaków”, za których często opłacał koszty postępowania sądowego, a potem odwiedzał ich w więzieniu. Jego ideą była sprawiedliwość dla wszystkich. Wytrwale starał się godzić zwaśnione strony i prowadzić do pojednania, aby nikt nie musiał ponosić niepotrzebnych kosztów postępowania.
W roku 1284 otrzymał święcenia kapłańskie i poświęcił się pracy w parafii. Ale zawsze służył każdemu swą wiedzą prawniczą. Żył oszczędnie i skromnie, oświecając parafian nie tylko w sprawach duchowych, ale i świeckich; był dobrym kaznodzieją. Zmarł 19 maja 1303 roku.
Modlitwa: Boże, który nauczyłeś Swój Kościół przestrzegać wszystkich przykazań Boskich, spraw, abyśmy naśladując Twojego kapłana, św. Iwona, praktykowali dzieło miłosierdzia i zasłużyli sobie na Królestwo Niebieskie. Amen.
20 maja – wspomnienie św. Bernardyna ze Sieny, kapłana
Św. Bernardyn urodził się w Massa Carrara koło Sieny w roku 1380. Osierocony w dzieciństwie został wychowany przez pobożną ciotkę, która go kochała jak własnego syna. Od dziecka bardzo przykładał się do nauki.
Jako franciszkanin z zakonu braci mniejszych posługiwał chorym w szpitalach; nie zaniechał pracy nawet w czasie zarazy w roku 1400, zachęcając innych młodych ludzi, by również opiekowali się chorymi. Cztery lata później przeprowadził reformę franciszkanów przywracając surową obserwę, zwłaszcza pod względem ubóstwa (stąd franciszkanie obserwanci, zwani w Polsce bernardynami, w odróżnieniu od złagodzonej reguły franciszkanów konwentualnych).
Otrzymawszy święcenia, poświęcił się głoszeniu Ewangelii. Przez czternaście lat działał na terenie Republiki Sieneńskiej, gdzie od dawna kwitł kult świętego imienia Jezusa. Stopniowo sława jego zataczała coraz szersze kręgi; w końcu stał się apostołem całej Italii. W roku 1427 odmówił przyjęcia godności biskupa Sieny, w roku 1431 – biskupa Ferrary, w roku 1435 Urbino. Jega słynne kazania dawały cudowne rezultaty.
Pomimo iż obsypywany zaszczytami i szeroko znany, pozostał człowiekiem pokornym, starającym się możliwie najlepiej wykorzystać talenty, jakimi obdarzył go Bóg. W roku 1435 został generalnym przełożonym obserwantów, ale po pięciu latach wrócił do działalności misyjnej i mimo podeszłego wieku głosił Ewangelię nad Morzem Czarnym i na Półwyspie Apenińskim. Na soborze florenckim w roku 1439 działał na rzecz unii z Grekami. Zmarł w roku 1444.
Modlitwa: Boże, Ty dałeś świętemu Bernardynowi, kapłanowi, ogromną miłość imienia Jezus, przez jego zasługi i orędownictwo zapal w nas ogień miłości ku Tobie. Amen.
21 maja – wspomnienie św. Jana Nepomucena, kapłana i męczennika, patrona spowiedników
We wczesnym dzieciństwie św. Jan Nepomucen został cudownie uleczony dzięki modlitwom rodziców, którzy w podzięce ofiarowali go na służbę Bogu. W roku 1370 przyjął tonsurę i został notariuszem sądu arcybiskupiego, w roku 1377 oficjałem tegoż sądu.
Po otrzymaniu święceń kapłańskich został altarystą katedralnym, a potem proboszczem św. Galla w Pradze, gdzie zyskał sławę znakomitego kaznodziei. Bywał zapraszany na dwór królewski, rozstrzygał spory i uczynił wiele dobrego dla swoich wiernych. Niebawem został również spowiednikiem królowej Zofii, ucząc ją pokory i cierpliwości.
Pewnego dnia król zwrócił się do niego z żądaniem wyjaśnienia, z czego spowiadała się królowa. Ponieważ ojciec Jan odmówił, został wtrącony do więzienia. Po pewnym czasie król ponowił swoje żądanie. “Jeśli mi nie powiesz – powiedział król – umrzesz. Ale jeśli usłuchasz, obsypię cię bogactwami i zaszczytami”. Ojciec Jan ponownie odmówił. Skazano go na tortury, a potem utopiono w rzece. Nad miejscem, w którym utonął, ukazała się dziwna jasność. Św. Jan Nepomucen przeszedł do historii jako “męczennik za tajemnicę spowiedzi”.
Modlitwa: Boże, sławimy Cię za łaskę, jaką dałeś św. Janowi, który oddał życie w obronie tajemnicy spowiedzi. Spraw, abyśmy dzięki jego modlitwom z korzyścią dla naszej duszy przystępowali do sakramentu pokuty. Amen.
22 maja – wspomnienie św. Rity z Cascii, wdowy, wspomożycielki w sytuacjach bez wyjścia
Św. Rita urodziła się we Włoszech w roku 1360. Już jako dziewczynka prosiła rodziców, aby pozwolili jej wstąpić do klasztoru, oni jednak postanowili wydać ją za mąż.
Rita była dobrą żoną i matką, ale jej mąż był człowiekiem o gwałtownym charakterze. W gniewie często źle traktował żonę, a dzieci wciągał na złą drogę. Rita starała się skrupulatnie wykonywać swoje obowiązki, modliła się i często przyjmowała sakramenty.
Po dwudziestu latach małżeństwa mąż zginął pchnięty nożem; przed śmiercią okazał skruchę, co było niewątpliwie wynikiem modlitw jego świętej żony. Wkrótce potem zmarli obaj synowie. Św. Rita pozostała sama i bez reszty oddała się modlitwie, postom i spełnianiu dobrych uczynków. Wstąpiła do zakonu augustianek w Cascii, gdzie żyła w doskonałym posłuszeństwie, wyróżniając się wielkim miłosierdziem.
Siostra Rita otaczała dużym kultem Mękę Chrystusa. “Pozwól mi cierpieć jak Ty, Boski Zbawco”, powiedziała pewnego dnia. Wtedy cierń z korony Ukrzyżowanego spadł, raniąc ją w czoło. Głęboka rana nie chciała się zagoić, co sprawiało świętej wiele cierpień. Umarła 22 maja 1434 roku.
Modlitwa: Boże, spraw, abyśmy dzięki modlitwom św. Rity nauczyli się nieść nasz krzyż, ożywieni tym samym duchem, co ona. Amen.
23 maja – wspomnienie św. Jana Chrzciciela Rossi, kapłana
Urodzony we Włoszech, w roku 1698, św. Jan otrzymał staranne wykształcenie i został wyświęcony na księdza w roku 1721. Wkrótce potem zachorował na epilepsję. Poświęciwszy się opiece nad wiejską biedotą, przez czterdzieści lat pracował z wysiłkiem, który zwaliłby z nóg nawet zupełnie zdrowego człowieka.
Jako kapłan służył chorym i biednym w St. Gall w nocnym hospicjum dla ubogich, założonym przez Celestyna III i w szpitalu Św. Trójcy. O świcie i późną nocą wędrował na place targowe, rozmawiał z pastuchami i woźnicami, zdobywał ich zaufanie, nauczał i przygotowywał do sakramentów. Równie miłosierny potrafił być dla bezdomnych kobiet i dziewcząt, które utrzymywały się z żebraniny lub sprzedajnej miłości. Ze swego skromnego uposażenia oraz datków, które składano na tacę w kościele, ufundował na przedmieściach St. Gall schronisko dla kobiet i dziewcząt.
Spędzał wiele godzin jako spowiednik, zwłaszcza biednych i prostych ludzi. Otrzymawszy w roku 1735 kanonię Santa Maria in Cosmedin, cały dochód przeznaczył na ubogich. Jako spowiednik był, dzięki łatwości, z jaką nawiązywał kontakt z ludźmi, bardzo poszukiwany na misje parafialne. Często nauczał pięć i sześć razy dziennie w kościołach, kaplicach, klasztorach, szpitalach i więzieniach.
Ta nadzwyczajna gorliwość i wyczerpująca praca w końcu zrujnowały jego zdrowie. Zmarł w szpitalu Św. Trójcy, który tak często odwiedzał, na atak serca, 23 maja 1764 roku. Ponieważ nie pozostawił żadnego majątku, pochowano go na koszt szpitala; pogrzeb stał się triumfalną procesją ku jego czci.
Modlitwa: Wszechmocny, wieczny Boże, który poświęciłeś dzisiejszy dzień uczczeniu św. Jana, spraw łaskawie, abyśmy naszą pracą zawsze wzmacniali i pomnażali tę wiarę, której prawdy on głosił z niezmordowaną gorliwością. Amen.
24 maja – wspomnienie Najświętszej Maryi Panny, Wspomożycielki Wiernych
Świeto Najświętszej Maryi Panny, Wspomożycielki Wiernych, ustanowił papież Pius VII w roku 1815 dla Rzymu i państwa kościelnego na podziękowanie za opiekę Matki Bożej nad Kościołem. W roku 1959 na prośbę biskupów polskich święto zostało wprowadzone w Polsce.
Modlitwa: Boże, ty ustanowiłeś Najświętszą Maryję Pannę Matką i Wspomożycielką chrześcijan, za Jej wstawiennictwem umocnij swój Kościół, aby cierpliwie znosząc i zwyciężając miłością doświadczenia wewnętrzne i zewnętrzne, objawiał ludziom misterium Chrystusa. Amen.
25 maja – wspomnienie św. Bedy Czcigodnego, kapłana i doktora Kościoła
Św. Beda urodził się w Anglii w roku 673. Wstąpił do zakonu benedyktynów i został wyświęcony na księdza w roku 702. Był uważany powszechnie za najbardziej uczonego człowieka swoich czasów. Napisał wiele obszernych dzieł, obejmujących niemal wszystkie gałęzie wiedzy: historię, retorykę, kosmografię, ortografię, astronomię, muzykę, gramatykę, filozofię, poezję, egzegezę i hagiografię. Najbardziej znanym i uznanym jego dziełem jest “Historia kościelna narodu angielskiego” doprowadzona aż do roku 731. Komentował też Pismo św., do czego znamienicie służyła mu znajomość języków hebrajskiego i greckiego. Już za życia otoczony był głęboką czcią z racji swej głębokiej wiedzy i świątobliwości, a ponieważ nie wypadało jeszcze nazywać go świętym, nadano mu przydomek “Czcigodnego”, co się później zrosło z jego imieniem. Zmarł w roku 735.
Modlitwa: Boże, ty dałeś swojemu Kościołowi jako nauczyciela wiary świętego Będę, kapłana, spraw łaskawie, niech nas oświeca światło jego mądrości i wspomagają jego zasługi. Amen.
25 maja – wspomnienie św. Grzegorza VII, papieża
Hildebrand urodził się we Włoszech. Wkrótce udał się do Francji, gdzie przyjął habit w odnowionym opactwie Cluny. Wezwany z powrotem do Rzymu, wkrótce zyskał sławę jako mąż uczony i świątobliwy. Pomagał papieżowi Leonowi IX przeprowadzać reformy, a po jego śmierci objął po nim tron Piotrowy w roku 1073, przyjmując imię Grzegorza VII. Kontynuując reformy św. Leona, usiłował wykorzenić symonię i rozwiązłość moralną kleru oraz uwolnić Kościół spod wpływu władców świeckich.
Cesarz niemiecki Henryk IV, którego św. Grzegorz wyklął za uporczywe nieuznawanie prawa papieży do mianowania biskupów, został zmuszony do udania się do Canossy, gdzie stojąc boso na śniegu błagał o przebaczenie. Jednakże ten słynny akt pokuty był tylko pozorem: kiedy Henryk w roku 1084 zajął Rzym, doprowadził do wyboru antypapieża; Grzegorz musiał szukać schronienia w Salerno, gdzie następnego roku zmarł.
Św. Grzegorz jest niewątpliwie jednym z największych papieży i najwybitniejszych mężów historii. Owładnięty ideą świętości Kościoła, widział ten Kościół uwikłany w przyziemne sprawy ludzkie i związany ściśle z państwem i jego zmiennymi losami. Postanowił więc oczyścić i dźwignąć przede wszystkim kler przez ścisłe przestrzeganie celibatu i przywrócenie wolności i niezależności Kościoła od władz państwowych. Uległ w walce. Umierając miał powiedzieć: “Umiłowałem sprawiedliwość i nienawidziłem nieprawości, dlatego umieram na wygnaniu”.
Modlitwa: Wszechmogący Boże, daj swojemu Kościołowi ducha męstwa i umiłowania sprawiedliwości, którym zajaśniał święty Grzegorz, papież, spraw, aby Kościół odrzucał wszelką nieprawość i mógł w wolności pełnić to, co sprawiedliwe. Amen.
25 maja – wspomnienie św. Marii Magdaleny Pazzi, dziewicy
Maria Magdalena Pazzi urodziła się w szlacheckiej rodzinie florenckiej w roku 1566. Mając zaledwie szesnaście lat, została karmelitanką. W życiu zakonnym postępowała wzwyż drogą bohaterskiego umartwienia, pozbawiona przez długie lata wszelkich pociech wewnętrznych, szarpana pokusami, a jednak znosząca wszystko z niezwyciężoną cierpliwością i pokorą. Była również obdarzona darem prorokowania. Powołaniem jej była modlitwa i pokuta, pragnieniem – reforma całej organizacji kościelnej i nawrócenie wszystkich ludzi.
Ostatnie trzy lata życia wypełnione były cierpieniami, które znosiła w pokorze, prosząc Jezusa Ukrzyżowanego, aby nie oszczędzał jej żadnego bólu. Hasłem jej życia było: “nie umrzeć, ale cierpieć”. Umarła 25 maja 1607 roku, wkrótce po papieżu Leonie XI, któremu przepowiedziała, iż zostanie papieżem; przewidziała również datę jego zgonu.
Modlitwa: Boże, który tak umiłowałeś cnotę dziewictwa, że zesłałeś niebiańskie dary na św. Marię Magdalenę, która zapłonęła miłością do Ciebie, pozwól nam naśladować jej czystość i miłość. Amen.