11 maja – IV Niedziela Wielkanocy – Niedziela Dobrego Pasterza
ROZWAŻANIE SŁOWA BOŻEGO – LECTIO DIVINA
JUBILEUSZOWY – ROK ŚWIĘTY 2025 – PIELGRZYMI NADZIEI
ENCYKLIKA “UMIŁOWAŁ NAS” OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA O MIŁOŚCI LUDZKIEJ I BOŻEJ SERCA JEZUSA CHRYSTUSA
Ewangelia (J 10, 27-30)
Jezus daje swoim owcom życie wieczne
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział:
«Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy».
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
1. W niedzielę 11 maja – CZWARTA NIEDZIELA WIELKANOCY – NIEDZIELA DOBREGO PASTERZA. Módlmy się w intencji powołań do Kapłaństwa, Życia Zakonnego i Konsekrowanego. Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec i Litania Loretańska o godz. 10:30. O godz. 15:00 Litania Loretańska przy kapliczce św. Michała Archanioła na Woli Górzańskiej.
2. W poniedziałek 12 maja – Święto poświęcenia katedry w Przemyślu – Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00.
3. We wtorek 13 maja – wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Fatimskiej – Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00.
4. W środę 14 maja – wspomnienie św. Macieja Apostoła – Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00.
5. W czwartek 15 maja – wspomnienie św. Zofii, wdowy – Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00.
6. W piątek 16 maja – wspomnienie św. Andrzeja Boboli, prezbitera i męczennika, patrona Polski. Módlmy się o wyniesienie św. Andrzeja Boboli do rangi GŁÓWNEGO PATRONA POLSKI razem ze św. Wojciechem i św. Stanisławem Biskupem i Męczennikiem – Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00.
7. W sobotę 17 maja – wspomnienie św. Paschalisa Baylon, zakonnika – Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00.
8. W niedzielę 18 maja – PIĄTA NIEDZIELA WIELKANOCY, wspomnienie św. Stanisława Papczyńskiego, prezbitera. Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec i Litania Loretańska o godz. 10:30.
8a. W niedzielę 18 maja uroczysta Msza Święta – inauguracja pontyfikatu Ojca Świętego Leona XIV – 267 Papieża, o godz. 10:00.
8b. W niedzielę 18 maja przypada 105 rocznica urodzin św. Jana Pawła II – pamiętajmy o wielkiej spuściźnie i testamencie św. Jana Pawła II.
MODLITWY DO MATKI BOŻEJ – KRÓLOWEJ POLSKI
Dwa tygodnie po Uroczystości Zmartwychwstania Pana Jezusa – IX Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego rozpoczyna XVII Tydzień Biblijny. Inicjatywa została zapoczątkowana w 2009 roku przez Dzieło Biblijne im. Jana Pawła II. Jest to czas głębszej refleksji nad Słowem Bożym. W Tygodniu Biblijnym pod hasłem: „Zmartwychwstały Chrystus – nasza Nadzieja chwały” jest zachęta do czytania i rozważania Pierwszego i Drugiego Listu do Koryntian oraz Pierwszego Listu św. Piotra.
DUCHOWĄ ADOPCJĘ DZIECKA POCZĘTEGO MOŻNA ROZPOCZĄĆ W KAŻDYM MOMENCIE W CIĄGU ROKU i ZAKOŃCZYĆ PO 9 MIESIĄCACH.
KRUCJATA WYZWOLENIA CZŁOWIEKA
Dołącz do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka
58. Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu pod hasłem „Odpowiedzialni za trzeźwość”.
11 maja – wspomnienie św. Franciszka di Girolamo, kapłana i apostoła Neapolu
Urodzony we Włoszech w roku 1642, św. Franciszek, mając szesnaście lat, wybrał stan duchowny. Studiował teologię w Neapolu. Otrzymawszy święcenia, wykładał w Neapolu w jezuickim kolegium dla szlachetnie urodzonych; cieszył się wielkim poważaniem studentów. Cztery lata później wstąpił do Towarzystwa Jezusowego i spędził czterdzieści lat jako misjonarz pracujący w Neapolu.
Św. Franciszek był wspaniałym kaznodzieją. Opowiadano o nim, iż był “jagnięciem, gdy mówił, ale lwem, gdy głosił Ewangelię”. Odbył co najmniej sto misji w całych Włoszech, ale Neapolitańczycy nie pozwalali, aby opuszczał ich na dłużej. Wszędzie, gdzie się zjawił, otaczały go tłumy; ludzie łowili każde jego słowo i cisnęli się do jego konfesjonału. Nawrócił niezliczoną liczbę grzeszników. Mówiono, że dzięki niemu przynajmniej czterystu zatwardziałych grzeszników powracało co roku do Boga.
Św. Franciszek nie ustawał w poszukiwaniach grzeszników; odwiedzał wioski, czatował na drogach i rogach ulic, zachodził do więzień i domów publicznych, nie pomijał nawet galerników. Nawrócił wielu więźniów mauretańskich i tureckich. Największy rozgłos zdobyło mu nawrócenie Marii Elwiry Gassier, Francuzki, ojcobójczyni, która w męskim przebraniu schroniła się w szeregach armii hiszpańskiej.
Św. Franciszek założył również organizację ludzi pracy, którzy mieli pomagać jezuitom; zorganizował bezprocentowy lombard, uratował niezliczone dzieci, zawracając je z drogi występku. Po śmierci opromieniła go sława cudotwórcy; wokół jego grobu zaczęły gromadzić się rzesze pielgrzymów. Zmarł w roku 1716.
Modlitwa: Wszechmocny, wieczny Boże, który kazałeś nam dzisiaj radować się uświęceniem św. Franciszka, spraw, abyśmy pracą utwierdzali i pogłębiali tę wiarę, którą on niezmordowanie i gorliwie głosił. Amen.
12 maja – wspomnienie świętych męczenników Nereusza, Achilllesa i Pankracego
Według św. Damazego papieża, Nereusz i Achilles byli żołnierzami rzymskimi, którzy przyjęli chrześcijaństwo i porzucili służbę wojskową. Zostali umęczeni za wiarę i pochowani na cmentarzu przy Via Ardeatina. Uszkodzona płaskorzeźba przedstawiająca Achillesa jest najstarszym znanym wizerunkiem męczeństwa.
Inna legenda dotycząca tych męczenników mówi, że należeli do dworzan Flawii Domiceli, wnuczki cesarza Wespazjana, małżonki konsula Tytusa Flawiusza Klemensa, która przyjęła chrzest. Po straceniu konsula Tytusa przez cesarza Domicjana Flawia została wygnana na wyspę Pantellerię pod Neapolem, a potem umęczona wraz z Nereuszem i Achillesem.
Św. Pankracy pochodził z frygijskiej rodziny szlacheckiej; jako czternastoletni chłopiec został ochrzczony, po czym zaczął rozdawać biednym swój majątek. To niezwykłe zachowanie zwróciło na niego uwagę władz, które szybko odkryły, że został chrześcijaninem. Kiedy odmówił wyrzeczenia się wiary, skazano go na ścięcie. Było to za panowania Dioklecjana, około roku 304. Legenda ta nie ma jednak wartości historycznej. Nad grobem św. Pankracego papież Symmachus zbudował około roku 500 bazylikę istniejącą po dziś dzień (przy Via Aurelia), choć kilkakrotnie przebudowywaną.
Modlitwa: Wszechmocny Boże, który sprawiłeś, że Twoi chwalebni męczennicy Nereusz, Achilles i Pankracy nie ulękli się śmierci i pozostali przy swojej wierze, spraw, aby dzięki ich wstawiennictwu nasza pobożność stawała się coraz większa. Amen.
13 maja – wspomnienie św. Andrzeja Huberta Fourneta, kapłana
Św. Andrzej urodził się w pobożnej i zamożnej rodzinie, niedaleko Poitiers, we Francji, w roku 1752. Był chłopcem płochym i niezdyscyplinowanym, sprawiał też rodzicom wiele kłopotów. Samowolnie porzucił szkołę, a potem, już jako student prawa, umyślił sobie, że zostanie żołnierzem. Dopiero życzliwa opieka i pomoc wuja, wiejskiego księdza, sprawiły, że odkrył w sobie powołanie kapłańskie.
Otrzymawszy święcenia wrócił do rodzinnej wioski jako wikary. Nie porzucił jednak zblazowanych światowych manier, co szybko zostało zauważone i wyśmiane przez parafian, którzy nie zwracali się do niego inaczej jak “panie de Thoiret”. Raz jeszcze Opatrzność Boża wtrąciła się w jego życie. Użyła do tego zwykłego żebraka, któremu św. Andrzej odmówił jałmużny. Żebrak bezlitośnie skrytykował jego sposób życia. Kapłanowi nagle otwarły się oczy: stwierdził, że jego postępowanie nie ma nic wspólnego z duchem Ewangelii. Sprzedał swój majątek, poniechał próżnych ambicji, zaczął żyć jak zwyczajny, prosty człowiek; odmienił nawet sposób wysławiania się.
Podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej odmówił złożenia wymaganej przysięgi wierności i lojalności wobec rządu rewolucyjnego i kontynuował pracę duszpasterską w ukryciu. W roku 1792 – za namową swego biskupa udał się do Hiszpanii, ale po pięciu latach wrócił i podjął dawną działalność. Napoleon przywrócił ład i porządek. Św. Andrzej znów objął swoją parafię i oddał się pracy nad odnową wiary, prowadząc misje, głosząc Ewangelię i spowiadając.
W roku 1806 przy pomocy św. Elżbiety Bichier założył zgromadzenie Córek Krzyża, dla którego ułożył regułę. Zadaniem zgromadzenia była opieka nad chorymi i wychowywanie młodzieży; Córki Krzyża odegrały dużą rolę w odnowie życia religijnego w porewolucyjnej Francji. Św. Andrzej opuścił swoją parafię w roku 1820, ale aż do śmierci, 13 maja 1834 roku, kierował zgromadzeniem. Znane są przypadki cudownego rozmnożenia jadła, które dokonały się dzięki jego modlitwom.
Modlitwa: Boże, który nauczyłeś Twój Kościół, aby zachowywał wszystkie Boskie przykazania miłości, pozwól nam spełniać dzieła miłosierdzia tak, jak to robił Twój kapłani św. Andrzej, i znaleźć się w gronie błogosławionych w Twoim Królestwie. Amen.
14 maja – święto św. Macieja, apostoła
Dzieje Apostolskie mówią, że św. Maciej towarzyszył naszemu Zbawcy od dnia Jego chrztu. Kiedy trzeba było wybrać jednego z apostołów na miejsce zdrajcy Judasza, św. Piotr powiedział: “Trzeba więc, aby jeden z tych ludzi, którzy przebywali z nami przez cały czas, kiedy Pan Jezus działał wśród nas, począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty do nas – trzeba właśnie, aby jeden z tych stał się wraz z nami świadkiem Jego Zmartwychwstania” (Dz 1, 21-22).
Kandydatów było dwóch: Barsaba i Maciej; los padł na tego drugiego. Naocznymi świadkami tego zdarzenia było około stu dwudziestu ludzi. Zgodnie ze starą tradycją, którą przekazuje nam św. Klemens z Aleksandrii, a potwierdzają św. Hieronim i Euzebiusz, św. Maciej był jednym z siedemdziesięciu dwóch uczniów naszego Pana, na których później zstąpił Duch Święty.
Św. Klemens z Aleksandrii pisze, że największą zasługą św. Macieja było wprowadzenie do życia kościelnego i klasztornego daleko posuniętej wstrzemięźliwości i umartwień cielesnych. Źródła greckie podają, że św. Maciej został umęczony w Kolchidzie, krainie Azji Mniejszej, nad brzegami Morza Czarnego, na południe od gór Kaukazu.
Modlitwa: Boże, Ty dołączyłeś świętego Tomasza do grona Apostołów, za jego wstawiennictwem otaczaj nas swoją miłością i przyjmij do wspólnoty wybranych. Amen.
15 maja – wspomnienie św. Izydora, patrona rolników
Św. Izydor urodził się w Hiszpanii, w drugiej połowie XII wieku. Prawie całe życie pracował jako robotnik rolny. Pracy tej towarzyszyło wiele cudownych zdarzeń, które rozgrywały, się jeszcze długo po jego śmierci. Miał łaskę niebiańskich wizji, mówiono też, że aniołowie czasami pomagali mu w pracy. Został kanonizowany w roku 1622. W Polsce jest drugim patronem diecezji kieleckiej; rolnicy obchodzą jego pamiątkę 10 maja.
Modlitwa: Boże, spraw, abyśmy dzięki św. Izydorowi, świętemu rolnikowi, mogli pokonać naszą pychę i zawsze służyć Tobie z pokorą, w której sobie upodobałeś. Amen.
16 maja – święto św. Andrzeja Boboli, kapłana i męczennika
Św. Andrzej Bobola, zakonnik, męczennik. Urodził się 30 listopada 1591 roku w Strachocinie koło Sanoka. Pochodził ze szlacheckiej rodziny Mając 20 lat wstąpił do jezuitów w Wilnie, gdzie odbył studia. W 1622 roku przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako kaznodzieja, spowiednik, wychowawca młodzieży w Wilnie, Połocku, Warszawie, Łomży Pińsku. Podejmował szczególne wysiłki na rzecz pojednania prawosławnych z katolikami. Jego gorliwość, którą określa nadane mu określenie “łowca dusz duszochwat”, była powodem wrogości ortodoksów W czasie wojen kozackich przerodziła się w nienawiść i miała tragiczny finał. W maju 1657 roku Kozacy napadli na Janów Poleski i dokonali rzezi wśród katolików i żydów. Andrzeja Bobolę pochwycili w pobliskiej wiosce. Przywleczony do Janowa, został skatowany straszliwie okaleczony a następnie na rynku miejskim powieszony do góry za nogi i dobity szablą. Relikwie Świętego odbyły szczególną wędrówkę w wyniku wydarzeń historycznych. Z Pińska, przez Połock, Moskwę (1917), Rzym, przybyły w 1938 roku do Warszawy Tutaj dzieliły losy wojenne Starówki. Od 1945 spoczywają w kościele pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli przy ul. Rakowieckiej. Święty jest patronem archidiecezji białostockiej, warmińskiej, diecezji: drohiczyńskiej, łomżyńskiej, pińskiej, płockiej, oraz kolejarzy.
W Archidiecezji Przemyskiej, święty Andrzej Bobola jest patronem Akcji Katolickiej. Kult Świętego rozwija się w Sanktuarium Jemu poświęconym w Strachocinie k. Sanoka.
W IKONOGRAFII św. Andrzej Bobola przedstawiany jest w stroju jezuity z szablami wbitymi w jego kark i prawą rękę, lub jako wędrowiec.
Modlitwa: Boże, Ty przez śmierć Twojego Syna chciałeś zgromadzić swoje rozproszone dzieci, spraw, abyśmy gorliwie współpracowali z dziełem Chrystusa, za które oddał życie święty Andrzej, męczennik. Amen.
17 maja – wspomnienie św. Paschalisa Baylona, zakonnika, patrona kongresów eucharystycznych i bractw ku czci Najświętszego Sakramentu
Św. Paschalis Baylon urodził się w Hiszpanii w roku 1540. W dzieciństwie był pasterzem. Jego zapał do nauki był tak wielki, że zawsze nosił ze sobą książkę i prosił przechodzących obok pastwiska, aby nauczyli go alfabetu. W ten sposób szybko nauczył się czytać.
Długie lata spędził samotnie jako pasterz. Dzięki medytacjom, modlitwie i czytaniu dzieł religijnych robił szybkie postępy w duchowym doskonaleniu się. Gdy miał dwadzieścia cztery lata, postanowił wstąpić do zakonu. Wybrał franciszkanów, świadomie decydując się na zakon ubogi. “Urodziłem się biedny – powiedział – i postanowiłem umrzeć w ubóstwie i pokucie”.
W roku 1564 wstąpił do zreformowanego zakonu franciszkanów-alkantarystów w Monforte, nalegając, aby pozostawiono mu status świeckiego braciszka. W tym surowym zakonie przeżył dwadzieścia osiem lat, doskonaląc swe cnoty, trwając w ubóstwie i nieustannej modlitwie, której nie przerywał nawet w czasie pracy.
Odznaczał się szczególnym nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu. Pod koniec życia spędzał często prawie całe noce na modlitwie przed ołtarzem. Bóg okazywał mu łaskę, zsyłając ekstazy i uniesienia, ale święty w swojej pokorze starał się unikać rozgłosu. Był również szczególnie przywiązany do Najświętszej Dziewicy Panny. Zmarł 17 maja 1592 roku.
Modlitwa: Boże, napełniłeś św. Paschalisa cudowną miłością do świętych tajemnic Twojego Ciała i Krwi. Spraw, abyśmy z tej Boskiej Uczty mogli wynieść te same duchowe bogactwa, które on otrzymał. Amen.
18 maja – wspomnienie św. Jana I, papieża i męczennika
Św. Jan był rodowitym Toskańczykiem. Został wybrany na papieża, podczas gdy był archidiakonem. Po śmierci papieża Hormisdasa, w roku 523 został jego następcą na Stolicy Piotrowej. W tym czasie w Italii panował Teodoryk, król Gotów, arianin, który jednak w początkowym okresie panowania tolerował, a nawet faworyzował chrześcijan. Mniej więcej w tym czasie, gdy św. Jan dostąpił godności papieskiej, Teodoryk diametralnie zmienił swoją politykę. Przyczyną tego raptownego zwrotu stały się dwa wydarzenia: zdradzieckie (w mniemaniu władcy) kontakty wpływowych członków senatu rzymskiego z Konstantynopolem oraz surowy edykt przeciwko heretykom wydany przez cesarza Justyna I, pierwszego od pół wieku katolika na tronie bizantyjskim.
Arianie wschodni nalegali, aby Teodoryk wypowiedział wojnę Justynowi. Władca Italii postanowił najpierw rozpocząć negocjacje. Wyznaczył delegację złożoną z pięciu biskupów i czterech senatorów, na której czele stanął papież Jan, zresztą wbrew swojej woli. Wiadomości o misji, którą został obarczony papież, i o sposobie jej wypełnienia są skąpe. Wiemy tylko, że udało mu się przekonać cesarza, aby złagodził prześladowania arian, co pozwoliło uniknąć represji w stosunku do katolików w Italii. Wizyta papieża przyczyniła się również do zawarcia zgody pomiędzy Kościołem Zachodnim i Wschodnim, dotkniętym schizmą od roku 482, kiedy to Zeno opublikował swój słynny “Henoticon”.
Jednak Teodoryk nie wyzbył się podejrzeń. Gdy dowiedział się o przyjaznym przyjęciu papieża Jana przez cesarza, doszedł do wniosku, że obaj spiskują coś przeciwko niemu. Po powrocie delegacji do stołecznej Rawenny rozkazał uwięzić papieża Jana. Świątobliwy papież zmarł wkrótce potem z powodu złego traktowania.
Modlitwa: Boże, nagrodo Twoich wiernych, Ty uświęciłeś ten dzień przez męczeństwo świętego Jana, papieża, wysłuchaj prośby Twojego ludu i spraw, abyśmy czcząc jego zasługi, naśladowali jego stałość w wierze. Amen.