27 kwietnia – ŚWIĘTO MIŁOSIERDZIA BOŻEGO
ROZWAŻANIE SŁOWA BOŻEGO – LECTIO DIVINA
ŚWIĘCI I BŁOGOSŁAWIENI – KWIECIEŃ
JUBILEUSZOWY – ROK ŚWIĘTY 2025 – PIELGRZYMI NADZIEI
ENCYKLIKA “UMIŁOWAŁ NAS” OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA O MIŁOŚCI LUDZKIEJ I BOŻEJ SERCA JEZUSA CHRYSTUSA
Ewangelia (J 20, 19-31)
Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!»
Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę».
A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».
Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!»
Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».
I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
1. W niedzielę 27 kwietnia – NIEDZIELA MIŁOSIERDZIA BOŻEGO. Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec o godz. 10:30. Po obu Mszach Świętych Koronka do Miłosierdzia Bożego.
W Niedzielę Miłosierdzia rozpoczyna się 81. Tydzień Miłosierdzia jest to czas rozmyślania nad nakazem Jezusa: „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk 6,36).
SŁOWO NA NIEDZIELĘ MIŁOSIERDZIA BOŻEGO
2. W poniedziałek 28 kwietnia – Uroczystość św. Wojciecha – jednego z Głównych Patronów Polski i Patrona Akcji Katolickiej – Msza Święta o godz. 18:00 w KAPLICY POGRZEBOWEJ ze względu na prace przed odbiorem konserwatorskim.
3. We wtorek 29 kwietnia – Dzień Męczeństwa Duchowieństwa Polskiego pod Okupacją Niemiecką – – Msza Święta o godz. 18:00 w KAPLICY POGRZEBOWEJ ze względu na prace przed odbiorem konserwatorskim.
Wspomnijmy posługę duszpasterską i śmierć męczeńską Sługi Bożego Ks. Jana Siuzdaka
Sługa Boży ks. Jan Siuzdak urodził się 27 lipca 1898 r. w Huciskach k. Leżajska., gdzie 29 czerwca 1926 r. przyjął święcenia kapłańskie. Od 1931 r. pełnił obowiązki najpierw administratora, a następnie proboszcza parafii w Wołkowyi. Zasłynął jako społecznik, otwierał szkoły dla wiejskich dzieci, zrzeszał chłopców w młodzieżowych organizacjach, wspomagał budowanie dróg oraz zorganizował dożywianie dla biedniejszych dzieci i młodzieży. Swoją działalność kontynuował także po wybuchu II wojny światowej. W kwietniu 1940 r., tuż przed Wielkanocą, został aresztowany przez gestapo za wspieranie AK. Wpierw był przetrzymywany w więzieniach w Baligrodzie i Sanoku, a następnie przewieziono go do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie zmarł z wycieńczenia 18 listopada 1942 r.
Modlitwa o beatyfikację Sługi Bożego ks. Jana Siuzdaka – proboszcza Wołkowyi w latach 1931 -1940
Boże bogaty w miłosierdzie. Ty litujesz się nad swoim ludem i dajesz mu pasterzy według swego serca. Ty przez Twojego umiłowanego Syna, Jezusa Chrystusa, powołujesz kapłanów, aby ku Twojej chwale i dla zbawienia ludzi mężnie głosili Ewangelię, z wiarą sprawowali misteria zbawienia i wypraszali Twoje miłosierdzie. Ty przez Ducha Świętego dajesz im moc, aby składali Tobie Najświętszą Ofiarę Eucharystii i, łącząc się w niej z Chrystusem Arcykapłanem, sami składali siebie w miłej ofierze. Bądź uwielbiony w życiu, pasterskim posługiwaniu i męczeńskiej śmierci Twojego sługi kapłana Jana. Prosimy Cię pokornie, abyś obdarzył go chwałą błogosławionych Kościoła. Spraw, byśmy mogli mieć w nim orędownika w naszych potrzebach i wzór życia oddanego Tobie. Udziel nam za jego przyczyną potrzebnej łaski……………………..,o którą z ufnością prosimy. Przez Chrystusa Pana Naszego. Amen.
Ojcze nasz…. Zdrowaś Maryjo…, Chwała Ojcu…
– do prywatnego odmawiania –
O otrzymanych łaskach należy powiadomić Parafię Rzymskokatolicką pw. św. Maksymiliana Kolbego w Wołkowyi.
L. dz. 347/151/2007
Ks. Bp Marian Rojek
4. W środę 30 kwietnia – Mszy Świętej nie będzie.
5. W czwartek 1 maja – wspomnienie św. Józefa Rzemieślnika, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny – dzień modlitw za ludzi pracy, Pierwszy czwartek miesiąca – módlmy się o siły i zdrowie dla Księdza Proboszcza z wielką wdzięcznością za wytrwałość w prowadzeniu prac konserwatorskich, które dobiegają końca. Módlmy się za alumnów, kleryków i przygotowujących się do święceń diakonatu i prezbiteratu w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00.
6. W piątek 2 maja – wspomnienie św. Atanazego, biskupa i doktora Kościoła i św. Zygmunta, Pierwszy piątek miesiąca – spowiedź o godz. 17:30, Msza Święta z Litanią Loretańską o godz. 18:00.
7. W sobotę 3 maja – UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY KRÓLOWEJ POLSKI – Uroczysta Msza Święta odpustowa w Polańczyku o godz. 11:00, w Łopience o godz. 15:00, w Górzance z Litanią Loretańską i Różańcem Fatimskim (Pierwsza sobota miesiąca) o godz. 18:00.
MODLITWY DO MATKI BOŻEJ – KRÓLOWEJ POLSKI
8. W niedzielę 4 maja – TRZECIA NIEDZIELA WIELKANOCY, wspomnienie św. Floriana, męczennika, Patrona Strażaków. Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec i Litania Loretańska o godz. 10:30. Po obu Mszach Świętych zmiana tajemnic różańcowych.
DUCHOWĄ ADOPCJĘ DZIECKA POCZĘTEGO MOŻNA ROZPOCZĄĆ W KAŻDYM MOMENCIE W CIĄGU ROKU i ZAKOŃCZYĆ PO 9 MIESIĄCACH.
KRUCJATA WYZWOLENIA CZŁOWIEKA
Dołącz do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka
58. Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu pod hasłem „Odpowiedzialni za trzeźwość”.
27 kwietnia – wspomnienie św. Zyty, dziewicy, patronki służących
Św. Zyta urodziła się w biednej, ale pobożnej rodzinie chrześcijańskiej. Jej starsza siostra była cysterką, a jej wuj Graziano był pustelnikiem, którego miejscowi ludzie uważali za świętego. Św. Zyta odznaczała się dużym posłuszeństwem; każde polecenie matki traktowali jak wypełnianie woli Bożej.
Mając dwanaście lat została służącą u zamożnego tkacza w Lukce, trzydzieści kilometrów od jej rodzinnej wioski Monte Sagrati. W tej rodzinie miała pozostać przez czterdzieści osiem lat swego życia. Codziennie znajdowała czas na wysłuchanie Mszy św. i odmawianie modlitw; swoje domowe obowiązki wypełniała tak skrupulatnie, iż inne służące miały jej to za złe. W rzeczywistości praca była częścią jej religii. Mówiła zazwyczaj: “Służąca nie jest pobożna, jeśli nie jest pracowita; pobożność bez pracy u ludzi naszej kondycji jest pobożnością fikcyjną”.
Z początku jej pracodawcy mieli jej za złe zbyt hojne, ich zdaniem, rozdawanie pożywienia biednymi z czasem jednak jej cierpliwość i dobroć przekonały ich zupełnie; święta stała się zaufanym przyjacielem rodziny. Dano jej wolną rękę jeśli idzie o rozkład pracy w domu; święta z własnej woli podjęła się jeszcze odwiedzin u chorych i więźniów.
Szybko rozeszła się w Lukce wieść o jej dobrych uczynkach i nadprzyrodzonych wizjach, które miała. Odwiedzali ją nawet ludzie na wysokich stanowiskach. Po śmierci w roku 1278 ogłoszono ją świętą.
Modlitwa: Panie Boże, który obdarzyłeś św. Zytę dziewicę niebiańskimi darami, pomóż nam naśladować jej cnoty w czasie naszej ziemskiej wędrówki, abyśmy mogli wraz z nią cieszyć się wieczną szczęśliwością w niebie. Amen.
28 kwietnia – wspomnienie św. Piotra Chanela, kapłana i męczennika
Pierwszy męczennik Oceanii św. Piotr Chanel urodził się w roku 1803 we Francji. Inteligencja i niezwykła pobożność zwróciły na niego uwagę miejscowego księdza, ojca Trompier, który zajął się jego podstawową edukacją. W seminarium diecezjalnym Piotr zdobył serce i szacunek zarówno studentów, jak i profesorów.
Po uzyskaniu święceń otrzymał zaniedbaną parafię pod Paryżem; w ciągu zaledwie trzech lat zdołał ją ożywić i uporządkować. Jednak przez cały czas nie opuszczała go myśl o pracy misyjnej; w roku 1831 wstąpił do nowo utworzonego zgromadzenia marystów, którzy zajmowali się misjami w kraju i za granicą. Wbrew woli został mianowany wykładowcą w seminarium w Balley; przez następne pięć lat gorliwie wypełniał swoje obowiązki.
W roku 1836 polecono zgromadzeniu nawracać Nowe Hebrydy; ku swej radości św. Piotr został przełożonym małej grupy misjonarzy. Podróż trwała dziesięć miesięcy. Po przybyciu na miejsce przeznaczenia grupa rozdzieliła się. Św. Piotr udał się na wyspę Fortuna; towarzyszył mu tylko jeden braciszek i człowiek świecki, Anglik nazwiskiem Tomasz Boog. Początkowo przyjęto ich życzliwie; miejscowy władca Niuliki niedawno zniósł kanibalizm.
Kiedy misjonarze opanowali język i zyskali zaufanie tubylców, władca przeraził się. Zdał sobie sprawę, że przyjęcie chrześcijaństwa prędzej czy później musi doprowadzić do zniesienia jego przywilejów. jako najwyższego kapłana i władcy ludu. Kiedy więc nawet jego syn wyraził chęć przyjęcia chrztu, władca wysłał siepaczy, by ucięli misjonarzowi głowę. W ten sposób, 28 kwietnia 1841 roku, w trzy lata po przybyciu św. Piotr został pochwycony i zabity przez tych, których chciał zbawić. Jego śmierć przyspieszyła tylko dzieło chrystianizacji wyspy: w ciągu pięciu miesięcy wszyscy tubylcy zostali nawróceni.
Modlitwa: Boże, Ty dla wzrostu Twojego Kościoła dałeś świętemu Piotrowi, kapłanowi, chwałę męczeństwa, spraw, abyśmy w dniach paschalnej radości w pełni przeżywali misterium śmierci i zmartwychwstania Chrystusa i stali się świadkami nowego życia. Amen.
29 kwietnia – wspomnienie św. Katarzyny Sieneńskiej, dziewicy i doktora Kościoła, patronki straży pożarnej
Św. Katarzyna przyszła na świat w roku 1347. Od dzieciństwa poświęciła się Bogu: Jednak rodzice koniecznie chcieli wydać ją za mąż i sprzeciwiali się jeb pobożnym skłonnościom, a w końcu zaczęli ją wręcz prześladować. Znosiła wszystko mężnie i z radością, ani przez chwilę nie rezygnując z całkowitego oddania się Bogu. W końcu rodzice złagodnieli i pozostawili jej wybór dalszej drogi życia.
W roku 1365, w wieku osiemnastu lat, przywdziała habit trzeciego zakonu dominikańskiego. W roku 1374 podczas wielkiej zarazy heroicznie opiekowała się chorymi. Odtąd zaczęto ją uważać za wcielenie dobra; tysiące ludzi zostało nawróconych dzięki jej naukom.
Dwa lata później wybrała się do Awinionu, by wstawić się u papieża za Florentczykami, którym groziły surowe kary za spiskowanie przeciwko świeckiej władzy Stolicy Apostolskiej. Dzięki niej papież Grzegorz XI powrócił do Rzymu; święta zaleciła mu, aby zrobił wszystko co możliwe, by przywrócić pokój we Włoszech.
Dożyła jeszcze początku wielkiej schizmy, Słała listy do kardynałów, którzy przystąpili do schizmy, i do wielu książąt, ostrzegając ich przed strasznym złem. Życie jej zostało uświęcone przez Boga licznymi łaskami i cudami. Zmarła 29 kwietnia 1380 roku, mając trzydzieści trzy lata.
Św. Katarzynę długo uważano za jeden z najwybitniejszych umysłów teologicznych w Kościele. Może o tym świadczyć choćby jej wybitne dzieło pod tytułem “Dialog”. W roku 1970 papież Paweł VI nadał jej tytuł doktora Kościoła.
Modlitwa: Wszechmogący Boże, święta Katarzyna ze Sieny, rozważając Mękę Pańską i służąc Twojemu Kościołowi, płonęła miłością ku Tobie, spraw za jej wstawiennictwem, abyśmy się zjednoczyli z misterium Chrystusa i radowali się z objawienia Jego chwały. Amen.
30 kwietnia – wspomnienie św. Piusa V, papieża
Michał Ghislieri zwany Aleksandrinus urodził się we Włoszech w roku 1504. Drogowskazem jego całego życia była najdoskonalsza pobożność chrześcijańska. Mając zaledwie piętnaście lat, przywdział habit dominikański; w zakonie stał się wzorem doskonałości religijnej. W roku 1528 otrzymał święcenia kapłańskie i zaczął wykładać teologię i filozofię. Praca ta zajęła mu szesnaście lat; prócz tego pełnił w zakonie inne ważne funkcje.
W roku 1556 papież Paweł IV mianował go biskupem połączonych diecezji Nepi i Sutri w państwie papieskim. W roku 1557 ten sam papież podniósł go do godności kardynała; Pius IV, następca Pawła IV od roku 1559, przeniósł go do diecezji Mondori w Piemoncie. Na konklawe zwołanym po śmierci Piusa IV w roku 1566 św. Karolowi Boromeuszowi udało się zjednoczyć wszystkich, aby oddali głosy na kardynała Aleksandrinusa. Nowy papież przybrał imię Piusa V.
Jako dostojny biskup żył równie przykładnie jak wtedy, gdy był zwykłym braciszkiem dominikańskim. Za jego pontyfikatu cesarz Jan Austriacki odniósł pod Lepanto słynne zwycięstwo nad Turkami. Na wieść o tym papież rozkazał, aby święto Różańca Świętego obchodzono w pierwszą niedzielę października. W rok po tym zwycięstwie, 1 maja 1572 roku, umarł; został kanonizowany przez papieża Klemensa XI w roku 1712.
Był to mąż surowy i ostry dla siebie i dla drugich, jakby powołany przez Boga do rządzenia Kościołem w czasach, które – po epoce rozluźnienia – wymagały takiej surowości. Przeprowadził reformy uchwalone na Soborze trydenckim. Zwalczał protestantyzm we Francji i w Rzeszy, zorganizował opór państw chrześcijańskich przeciw zalewowi gwałtownie rozszerzającego się imperium otomańskiego (zwycięstwo floty chrześcijańskiej pod Lepanto), ekskomunikował królową angielską Elżbietę, zreformował oficjalne nabożeństwo liturgiczne Kościoła, potępił zbytkowne życie wyższego kleru, nałożył beneficjatom (biskupom i proboszczom) obowiązek rezydencji, tj. stałego przebywania na terenie diecezji bądź parafii.
Modlitwa: Boże, Ty dałeś Kościołowi świętego Piusa, papieża, aby bronił wiary i czuwał nad odnową liturgii, spraw za jego wstawiennictwem, abyśmy uczestniczyli w świętych obrzędach z żywą wiarą i gorącą miłością. Amen.
1 maja – wspomnienie św. Józefa Rzemieślnika, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny
1 maja 1955 roku zwracając się do Katolickiego Stowarzyszenia Robotników Włoskich papież Pius XII proklamował ten dzień świętem Józefa rzemieślnika, nadając w ten sposób religijne znaczenie świeckiemu, obchodzonemu na całym świecie, świętu pracy.
Odtąd dzień 1 maja jest radosnym świętem akcentującym coraz pełniejszy triumf istotnego dla chrześcijańskiej rodziny człowieczej ideału pracy. Dzień ten podkreśla szczególną godność i znaczenie pracy, jest wyrazem zrozumienia i poszanowania jej roli w duchowym rozwoju człowieka, a także okazją do złożenia hołdu tym jej wartościom, które pozwalają stosunki między ludźmi ją wykonującymi oprzeć na zasadach pokoju społecznego, dalekich od niezgody, gwałtu i nienawiści.
Tak oto skromny cieśla z Nazaretu, który był na ziemi podporą i opiekunem Syna Bożego i Jego Matki Dziewicy, jest obecnie otoczony osobliwym kultem jako uosobienie godności człowieka pracy i opatrznościowy opiekun robotniczej rodziny.
Modlitwa: Boże, Stwórco wszechświata, Ty nałożyłeś na ludzi obowiązek pracy, spraw, abyśmy za przykładem świętego Józefa i pod jego opieką wykonywali prace, które nam powierzasz, i otrzymali nagrodę przez Ciebie obiecaną. Amen.
2 maja – wspomnienie św. Atanazego, biskupa i doktora Kościoła
Św. Atanazy, wielki wyznawca wiary, urodził się w Aleksandrii około roku 296, z rodziców chrześcijańskich. Wychowywał się pod okiem Aleksandra, późniejszego biskupa Aleksandrii, czyniąc wielkie postępy w nauce i cnocie. W roku 313, po Aleksandrze, biskupem patriarchą został Achillas; dwa lata później św. Atanazy został pustelnikiem; przez jakiś czas przebywał w samotni wraz ze św. Antonim.
W roku 319 został diakonem; wkrótce wezwano go, aby włączył się do walki z rodzącą się właśnie herezją Ariusza, ambitnego kapłana aleksandryjskiego, który zaprzeczył boskości Chrystusa. Walka z arianizmem miała stać się życiowym zadaniem św. Atanazego.
W roku 325 wraz ze swym biskupem wziął udział w soborze nicejskim, gdzie po raz pierwszy zaznaczył się jego wpływ. Pięć miesięcy później Aleksander zmarł, zalecając jako swego następcę św. Atanazego. Św. Atanazy został jednogłośnie wybrany na patriarchę w roku 328.
Jego stanowczy sprzeciw wobec herezji ariańskiej ściągnął na niego wiele intryg i prześladowań. Z czterdziestu sześciu lat swego biskupstwa siedemnaście spędził na wygnaniu. Po cnotliwym i pełnym cierpień życiu nieulękły wyznawca wiary katolickiej, największy człowiek swoich czasów, zmarł 2 maja 373 roku.
Modlitwa: Wszechmogący wieczny Boże, Ty wybrałeś świętego Atanazego, biskupa, na obrońcę wiary w Bóstwo Twojego Syna, spraw, abyśmy dzięki jego nauce i opiece coraz lepiej Ciebie poznawali i goręcej miłowali. Amen.
3 maja – wspomnienie Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski
Dnia 1 kwietnia 1656 roku król Jan Kazimierz uroczystym aktem oddał kraj opd opiekę Matki Bożej, obierając Ją Królową Polski. Święto Królowej Polski, ustanowione przez św. Piusa X dla archidiecezji lwowskiej, papież Pius XI rozszerzył na całą Polskę w roku 1924. Papież Jan XXIII ogłosił Najświętszą Maryję Pannę, Królową Polski, główną patronką kraju razem ze świętymi biskupami i męczennikami Stanisławem i Wojciechem.
Modlitwa: Boże, Ty dałeś narodowi polskiemu w Najświętszej Maryi Pannie przedziwną pomoc i obronę, spraw łaskawie, aby za wstawiennictwem naszej Matki i Królowej religia nieustannie cieszyła się wolnością, a ojczyzna rozwijała się w pokoju. Amen.
Śluby króla Jana Kazimierza, złożone dnia 1 kwietnia 1656 roku
Wielka Boga Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico. Ja, Jan Kazimierz, za zmiłowaniem Syna Twojego, Króla królów, a Pana mojego i Twoim miłosierdziem król, do Najświętszych stóp Twoich przypadłszy, Ciebie dziś za Patronkę moją i za Królową państw moich obieram. Tak samego siebie, jak i moje Królestwo polskie, księstwo litewskie, ruskie, pruskie, mazowieckie, żmudzkie, inflanckie, smoleńskie, czernichowskie oraz wojsko obu narodów i wszystkie moje ludy Twojej osobliwej opiece i obronie polecam, Twej pomocy i zlitowania w tym klęsk pełnym i opłakanym Królestwa mojego stanie przeciw nieprzyjaciołom Rzymskiego Kościoła pokornie przyzywam.
A ponieważ nadzwyczajnymi dobrodziejstwami Twymi zniewolony pałam wraz z narodem moim, nowym a żarliwym pragnieniem poświęcenia się Twej służbie, przyrzekam przeto, tak moim, jak senatorów i ludów moich imieniem, Tobie i Twojemu Synowi, Panu naszemu Jezusowi Chrystusowi, że po wszystkich ziemiach Królestwa mojego cześć i nabożeństwo ku Tobie rozszerzać będę.
Obiecuję wreszcie i ślubuję, że kiedy za przepotężnym pośrednictwem Twoim i Syna Twego wielkim zmiłowaniem, nad wrogami, a szczególnie nad Szwedem odniosę zwycięstwo, będę się starał u Stolicy Apostolskiej, aby na podziękowanie Tobie i Twemu Synowi dzień ten corocznie uroczyście, i to po wieczne czasy, był święcony oraz dołożę trudu wraz z biskupami Królestwa, aby to, co przyrzekam, przez ludy moje wypełnione zostało.
Skoro zaś z wielką serca mego żałością wyraźnie widzę, że za jęki i ucisk kmieci spadły w tym siedmioleciu na Królestwo moje z rąk Syna Twojego, sprawiedliwego Sędziego, plagi: powietrza, wojny i innych nieszczęść, przyrzekam ponadto i ślubuję, że po nastaniu pokoju wraz ze wszystkimi stanami wszelkich będę używał środków, aby lud Królestwa mego od niesprawiedliwych ciężarów i ucisków wyzwolić.
Ty zaś, o najlitościwsza Królowo i Pani, jakoś mnie, senatorów i stany Królestwa mego myślą tych ślubów natchnęła, tak i spraw, abym u Syna Twego łaskę wypełnienia ich uzyskał.
4 maja – wspomnienie św. Floriana, męczennika
Florian był żołnierzem za czasów Dioklecjana. Umęczony za wiarę, został utopiony w rzece Aneso w roku 304. Pod koniec XII wieku sprowadzono jego relikwie do Krakowa. Strażacy i hutnicy czczą go jako swojego patrona. Papież Paweł VI ogłosił świętego Floriana patronem diecezji katowickiej, obok świętej Barbary, dziewicy i męczennicy.
Modlitwa: Wszechmogący, wieczny Boże, za wstawiennictwem świętego Floriana, męczennika, daj nam stłumić płomienie naszych namiętności i zachowaj nas od pożarów. Amen.
4 maja – wspomnienie św. Gotarda, biskupa
Urodzony w Bawarii około roku 960, św. Gotard został wychowany przez tamtejszych księży. Jego zdolności zwróciły uwagę arcybiskupa Fryderyka z Salzburga. Święcenia kapłańskie otrzymał w roku 990, a gdy odnowiono regułę św. Benedykta w opactwie Nieder Altaich, przywdział habit zakonny. Wkrótce został opatem klasztoru w Nieder Altaich.
Sława jego dyscypliny i pobożności rozeszła się tak szeroko, iż cesarz, św. Henryk II, powierzył mu reformę innych klasztorów. W ciągu dwudziestu pięciu lat zbudował dziewięć siedzib dla różnych klasztorów. Po śmierci św. Bernarda w roku 1022 został mianowany biskupem Hildesheimu, mimo iż protestował, wskazując na swój młody wiek i brak doświadczenia.
Z młodzieńczym zapałem zabrał się do reformowania swojej diecezji. Budował i odnawiał kościoły, dbał o szkoły, zwłaszcza katedralne, zaprowadził porządek w całej diecezji. Na przedmieściu Hildesheimu wzniósł hospicjum dla ubogich i chorych. Umarł w roku 1038. Jego imieniem został nazwany tunel drogowy i kolejowy łączący Szwajcarię z Włochami; opodal tunelu wznosi się hospicjum dla obsługi tunelu i kaplica.
Modlitwa: Boże, który uczyniłeś ze św. Gotarda znakomity przykład miłości Boga i wiary, która zwycięża świat, i zaliczyłeś go do grona Świętych Pasterzy, spraw, abyśmy dzięki niemu mogli umocnić się w wierze i miłości i wziąć udział w jego chwale. Amen.