23 marca – III Niedziela Wielkiego Postu
ROZWAŻANIE SŁOWA BOŻEGO – LECTIO DIVINA
ŚWIĘCI I BŁOGOSŁAWIENI – MARZEC
JUBILEUSZOWY – ROK ŚWIĘTY 2025 – PIELGRZYMI NADZIEI
ENCYKLIKA “UMIŁOWAŁ NAS” OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA O MIŁOŚCI LUDZKIEJ I BOŻEJ SERCA JEZUSA CHRYSTUSA
Ewangelia (Łk 13, 1-9)
Jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
W tym czasie przyszli jacyś ludzie i donieśli Jezusowi o Galilejczykach, których krew Piłat zmieszał z krwią ich ofiar.
Jezus im odpowiedział: «Czyż myślicie, że ci Galilejczycy byli większymi grzesznikami niż inni mieszkańcy Galilei, iż to ucierpieli? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie. Albo myślicie, że owych osiemnastu, na których zwaliła się wieża w Siloam i zabiła ich, było większymi winowajcami niż inni mieszkańcy Jeruzalem? Bynajmniej, powiadam wam; lecz jeśli się nie nawrócicie, wszyscy tak samo zginiecie».
I opowiedział im następującą przypowieść: «Pewien człowiek miał zasadzony w swojej winnicy figowiec; przyszedł i szukał na nim owoców, ale nie znalazł. Rzekł więc do ogrodnika: „Oto już trzy lata, odkąd przychodzę i szukam owocu na tym figowcu, a nie znajduję. Wytnij go, po co jeszcze ziemię wyjaławia?” Lecz on mu odpowiedział: „Panie, jeszcze na ten rok go pozostaw, aż okopię go i obłożę nawozem; i może wyda owoc. A jeśli nie, w przyszłości możesz go wyciąć”».
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
1. W niedzielę 23 marca – III NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU. Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Gorzkie Żale o godz. 10:30.
1a. Od 19 marca trwa V Tydzień modlitw o ochronę życia.
1b. W dniach 28-30 marca w będą rekolekcje w Wołkowyi. Zachęcam do udziału. PROGRAM.
1c. Lektura na Wielki Post – Kazanie św. Piotra Chryzologa, biskupa “Post wyjedna to, o co prosi modlitwa, a miłosierdzie to otrzyma“
2. W poniedziałek 24 marca – wspomnienie św. Katarzyny Szwedzkiej, zakonnicy, Narodowy Dzień Pamięci Polaków ratujących Żydów pod okupacją niemiecką – 81. rocznica męczeńskiej śmierci Błogosławionej Rodziny Ulmów. Wspomnienie liturgiczne bł. Rodziny Ulmów zapisane zostało na dzień ślubu Józefa i Wiktorii, pobrali się w 1935 roku 7 lipca. Msza Święta o godz. 17:00.
3. We wtorek 25 marca – Uroczystość Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie. Msza Święta o godz. 17:00.
3a. Zachęcam do podjęcia Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego – szczegóły.
Zwiastowanie Maryi
26 W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, 27 do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. 28 Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą,».
29 Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. 30 Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. 31 Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. 32 Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. 33 Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca». 34 Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?» 35 Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. 36 A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. 37 Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego». 38 Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!» Wtedy odszedł od Niej anioł.
4. W środę 26 marca – wspomnienie św. Dobrego Łotra (Dyzma), Patrona Archidiecezji Przemyskiej. Msza Święta o godz. 17:00.
5. W czwartek 27 marca – wspomnienie św. Ernesta, opata i męczennika. Msza Święta o godz. 17:00.
6. W piątek 28 marca – wspomnienie św. Guntrama, króla. Droga Krzyżowa i Msza Święta o godz. 17:00.
7. W sobotę 29 marca – wspomnienie św. Stefana IX, papieża. Msza Święta o godz. 17:00.
8. W niedzielę 30 marca – IV NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU – niedziela radości LEATARE, wspomnienie bł. Amadeusza IX Sabaudzkiego, księcia. Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Gorzkie Żale o godz. 10:30.
KRUCJATA WYZWOLENIA CZŁOWIEKA
Dołącz do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka
1a. W dniach 2-8 marca br. będziemy przeżywać 58. Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu pod hasłem „Odpowiedzialni za trzeźwość”.
23 marca – wspomnienie św. Turybiusza z Mongrovejo, biskupa
Urodzony w roku 1538 na Majorce, wyspie w pobliżu Hiszpanii, św. Turybiusz był profesorem prawa na uniwersytecie w Salamance i przewodniczącym trybunału inkwizycyjnego w Granadzie. W roku 1581, wciąż jeszcze jako człowiek świecki, został wyznaczony na biskupstwo w stolicy Peru, Limie. Był to jeden z najtrudniejszych urzędów tak pod względem religijnym, jak i geograficznym.
Przez następne ćwierćwiecze ten świątobliwy mąż poświęcał wszystkie siły w służbie dla swego ludu. Przemierzał pieszo całą diecezję, nie obawiając się zabójczego klimatu, dzikich zwierząt ani tropikalnych chorób. Reformował kler i pouczał wiernych. Założył pierwsze na kontynencie amerykańskim seminarium, ochrzcił i udzielił bierzmowania blisko milionowi ludzi.
W pracy znakomicie pomagała mu znajomość języka indiańskiego (co czyni go podobnym do św. Franciszka Solano). Nie pomijał żadnej sposobności, aby zaprotestować przeciwko złemu traktowaniu tubylców przez hiszpańskich najeźdźców. Jego działalność odbiła się szerokim echem również w innych krajach Ameryki Południowej. Św. Turybiusz zawsze troszczył się o biednych i był dla nich bardzo szczodry i miłosierny: W czasie swoich rządów biskupich zaprzyjaźnił się również ze św. Różą z Limy i udzielił jej bierzmowania. W roku 1606, w wieku sześćdziesięciu ośmiu lat, został wezwany po odbiór niebiańskiej nagrody.
Modlitwa: Boże, który powiększasz Twój Kościół przy pomocy apostołów i krzewicieli wiary równie gorliwych jak święty Turybiusz, Twój biskup, spraw, aby społeczność Tobie poświęcona każdego dnia umacniała się w wierze i świętości. Amen.
24 marca – wspomnienie św. Katarzyny Szwedzkiej, dziewicy, patronki tych, których dotykają niepowodzenia
Św. Katarzyna była córką św. Brygidy i Ulfa Gudmarssona, szwedzkiego księcia. Wychowywała się w klasztorze. Gdy miała trzynaście lat, ojciec wydał ją za mąż za Egarda Lyderssona, młodego szlachcica, odznaczającego się wielkimi cnotami. Jednak dzięki modlitwom i usilnym namowom święta dziewica skłoniła małżonka, aby wraz z nią złożył śluby dozgonnej czystości: tak więc zrezygnowała ze swoich praw małżeńskich na rzecz miłości Bożej. Oboje zachęcali się wzajemnie do umartwień, modlitwy i miłosiernych uczynków.
Po śmierci ojca św. Katarzyna odbyła wraz z matką pielgrzymkę do Rzymu w roku 1349. Tam zrodził się jej kult dla męki Chrystusa i relikwii rzymskich męczenników. Kiedy w roku 1373 św. Brygida umarła, św. Katarzyna przewiozła jej zwłoki do Szwecji.
Po dwóch latach ponownie wyjechała do Rzymu, by starać się o kanonizowanie matki i zabiegać o zatwierdzenie zakonu brygidek pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela. Umarła w klasztorze Vadstena 24 marca 1380 roku.
Ostatnie dwadzieścia pięć lat swojej ziemskiej wędrówki św. Katarzyna przeżyła w umartwieniu i pokucie. Codziennie obmywała duszę z grzechów, przyjmując Sakrament Pokuty. Została kanonizowana w roku 1484.
Założony przez nią zakon Najświętszego Zbawiciela (brygidek) został zatwierdzony przez papieża Urbana V. Zakon poświęca się pracy literackiej, zwłaszcza tłumaczeniu dzieł religijnych.
Modlitwa: Panie Boże, który zesłałeś niebiańskie dary na św. Katarzynę dziewicę, pozwól nam naśladować jej cnoty w czasie naszej ziemskiej wędrówki i wraz z nią cieszyć się wiecznym szczęściem w niebie. Amen.
25 marca – święto Zwiastowania Pańskiego
W tym dniu Kościół obchodzi zstąpienie archanioła Gabriela, który zapowiedział Najświętszej Maryi Pannie, że będzie Matką Mesjasza. Tego samego dnia Syn Boży, Druga Osoba Świętej Trójcy, mocą Ducha Świętego przyjął ludzkie ciało i ludzką duszę i stał się Synem Maryi.
Jest to święto podwójne: zwiastowania macierzyństwa Najświętszej Maryi Panny i Wcielenia Syna Bożego. Anioł zwiastował tę wieść dziewicy z Nazaretu, która sama uważała się za najmniejszą i najpokorniejszą z cór Syjonu, a jednak Ją właśnie wybrał Stwórca na najświętszą wśród niewiast.
“W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami.
Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz syna, któremu nadasz imię Jezus… Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym… Na to rzekła Maryja: Oto Ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa” (Łk 1, 26-31, 35, 38).
Maryja z pokorą poddała się woli Bożej. W tej właśnie chwili dokonał się wielki fakt Wcielenia: Dziewica z rodu Dawida została Matką Boga. Druga Osoba Świętej Trójcy stała się Człowiekiem, Człowiekiem na obraz i podobieństwo nasze, Człowiekiem, który gładzi grzechy. Tajemnica Wcielenia dowodzi, że Maryja jest Matką Bożą. Ten który się z Niej narodził jako Człowiek, jest Bogiem, a Ona jest Jego Matką. To Matka Boskiego Odkupiciela świata; Matka Zbawiciela, który za nas przelał swoją krew na Górze Kalwarii. Prócz Ojca Niebieskiego i Ducha Świętego Jezus najbardziej czcił i kochał swoją Najświętszą Matkę.
Ten, który nie ma miłości i czci dla Matki Jezusa, jest niepodobny do naszego Boskiego Zbawiciela w tej szczególnej doskonałości Jego Osoby, która następuje po Jego pobożnej miłości dla Wiecznego Ojca i Ducha Świętego. Ale pomimo tego miłość i cześć należy się Maryi, ponieważ jest Matką rodzaju ludzkiego; ponieważ nad wszystkie inne stworzenia została uświęcona przez Ducha Świętego; i ponieważ została wybrana na Matkę Wcielonego Syna, jest Matką nas wszystkich.
“Skoro tylko serce człowieka pojmie w całej pełni znaczenie Zwiastowania i światło Wcielenia, natychmiast objawią mu się dwie oczywiste prawdy: po pierwsze – obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie, po drugie – Jego miłość i cześć dla Najświętszej Matki” (kard. Manning).
Modlitwa: Boże, z Twojej woli w łonie Maryi Dziewicy odwieczne Słowo przyjęło ludzkiej ciało; spraw, abyśmy wyznając, że nasz Odkupiciel jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, zasłużyli na udział w Jego Boskiej naturze. Amen.
26 marca – wspomnienie św. Dobrego Łotra
Ukrzyżowany wraz ze Zbawicielem uwierzył w Niego, nawrócił się i otrzymał przebaczenie oraz obietnicę raju (Łk 23, 39-43). Krzyż, który dla pogan był zgorszeniem, jemu przyniósł zbawienie.
Imię Dobrego Łotra – Dyzmas, przekazały nam pisma apokryficzne. Kościół wschodni czci go nawet jako męczennika. Dobry Łotr jest symbolem Bożego Miłosierdzia; pokazuje, że nawet w ostatniej chwili życia można jeszcze powrócić do Boga. Św. Dyzmas jest patronem Gallipoli (Apulii), złodziei, skazanych na śmierć i dobrej śmierci.
Modlitwa: Wszechmogący i miłosierny Boże, Ty przywracasz sprawiedliwość grzesznikom, pokornie Cię błagamy, skłoń nas do prawdziwej pokuty, jak Jednorodzony Syn Twój łaskawym wejrzeniem skruszył świętego Łotra, i daj nam wieczną chwałę, jaką mu obiecał. Amen.
27 marca – wspomnienie św. Ruperta z Salzburga, biskupa
Św. Rupert, narodowości frankońskiej, był biskupem w Wormacji aż do ostatnich lat VII wieku (697), kiedy to udał się na misje do Regensburga w Bawarii. Zdołał nawrócić i ochrzcić księcia Teodora, który sprawował tam władzę absolutną. Zjednawszy sobie księcia, św. Rupert i jego towarzysze mogli bez przeszkód prowadzić dzieło nawrócenia zarówno wśród możnych, jak i wśród ludu.
Zachęcony dobrymi wynikami swej pracy w Regensburgu gorliwy biskup udał się następnie do Alltotting, obejmując swoją działalnością misyjną ogromny obszar ziem nad Dunajem. Praca ta wydawała wspaniałe owoce. W centrum tego terytorium leżało stare zrujnowane miasto Juvavum; św. Rupert odbudował je i przemianował na Salzburg. Oprócz dzieła nawracania i wznoszenia kościołów i klasztorów, święty zajmował się również cywilizowaniem nawróconych: przyczynił się do rozwoju kopalń soli w rejonie Salzburga. Dbał więc nie tylko o dusze, ale także o ciała swego ludu. Pan wezwał swego sługę po nagrodę w Niedzielę Wielkanocną około roku 710.
Modlitwa: Panie, który powiększasz Twój Kościół przy pomocy apostołów i krzewicieli wiary równie gorliwych jak św. Rupert, spraw, abyśmy za jego wstawiennictwem mogli umacniać się w wierze i świętości. Amen.
28 marca – wspomnienie św. Guntrama, króla
Św. Guntram, czwarty syn Klotara I, był królem Burgundii i dużej części Akwitanii w latach 561-592. Cieszył się za życia popularnością wśród poddanych, którzy potem czcili go jak świętego. Cześć ta słusznie się mu należała, mimo iż czasami ulegał ludzkim słabostkom, np. rozwiódł się z pierwszą żoną i miał syna, lekarza, z inną kobietą skazaną potem na karę śmierci. Jednak dużo pokutował i przejawiał wielką gorliwość religijną.
Kiedy jego ziemię zaczęła pustoszyć epidemia znana pod nazwą “ognia św. Antoniego”, pilnował, aby najbiedniejsi i dotknięci chorobą mieli opiekę, narzucił sobie surowe posty, a w końcu złożył siebie jako ofiarę Boskiej sprawiedliwości, aby ocalić swój lud.
Św. Guntram był władcą sprawiedliwym i gorliwym krzewicielem wiary. Wniósł znaczny wkład w organizację trzech synodów, aby podnieść dyscyplinę kleru; hojnie uposażył kościoły i klasztory.
Modlitwa: Boże, który uwolniłeś św. Guntrama od trosk o ziemskie królestwo, przenosząc go do chwały Królestwa Niebieskiego, spraw, abyśmy za jego pośrednictwem umieli znaleźć Twoje Wieczne Królestwo pośród ziemskich obowiązków, które wypełniamy. Amen.
29 marca – wspomnienie św. Józefa z Arymatei, patrona grabarzy
Św. Józef z Arymatei był sprawiedliwym i pobożnym człowiekiem, który szukał Królestwa Bożego. W czasie, gdy nasz Pan żył i nauczał na ziemi, obawiał się przyznać otwarcie, że jest Jego uczniem, ale po ukrzyżowaniu Jezusa miał odwagę pójść do Piłata i poprosić, aby wydano mu ciało. Wspomagany przez Nikodema, zdjął ciało Zbawcy z krzyża, namaścił olejami, owinął w płótno i złożył we własnym nowym grobowcu wykutym w skale (por. J 19, 38-42).
Modlitwa: Boże, który sam jesteś święty i bez Ciebie nikt nie może osiągnąć doskonałości, pomóż nam za pośrednictwem św. Józefa żyć tak, abyśmy mogli wziąć udział w Twojej chwale. Amen.
30 marca – wspomnienie św. Jana Klimaka, opata
Św. Jan “Scholastyk”, zwany Klimakiem od swojej książki “Drabina (Klimax) doskonałości do raju”, żył na przełomie VI i VII wieku. Gdy miał szesnaście lat, wyrzekł się dóbr ziemskich, by poświęcić się Bogu, i wstąpił do klasztoru. Przez czterdzieści lat żył jako pustelnik w Palestynie u stóp góry Synaj. W roku 600 został wybrany opatem na Synaju i przełożonym-generałem wszystkich zakonników i eremitów w tym kraju. Sława jego była tak wielka, iż św. Grzegorz Wielki, papież, napisał do niego, polecając się jego modlitwom i przysłał mu dary dla jego szpitala w pobliżu Synaju.
Św. Jan nigdy nie szukał chwały ani sławy; przeciwnie, usiłował ukryć swoje zarówno naturalne, jak i nadprzyrodzone dary, aby tym skuteczniej praktykować pokorę. Jego słynne dzieło “Drabina doskonałości do raju” zostało napisane na zamówienie. Jest to zwięzły traktat duchowy, zawierający kilkanaście przykładów, które opisują ówczesne życie klasztorne. Kierował klasztorem na Synaju przez cztery lata, z pokorą znosząc ciężar tej godności, zrezygnował z niej na krótko przed śmiercią.
Kontemplowanie nieba i ciągłe ćwiczenia w miłości Bożej i modlitwie były mu pociechą i ulgą w ziemskiej pielgrzymce. 30 marca 645 roku świątobliwy mąż zmarł w swojej pustelni, która była świadkiem jego nieprzerwanej łączności z Bogiem. Od początku swego klasztornego życia usilnie zwalczał w sobie uczucie zadowolenia z własnych osiągnięć, praktykował milczenie jako naukę pokory. Z pokory uczynił zasadę, której nigdy nie złamał i nigdy z nikim nie dyskutował. Jego poddanie się woli Bożej było tak wielkie, iż można by niemal powiedzieć, iż nie miał własnej woli.
Modlitwa: Panie, pozwól nam w życiu doczesnym zawsze pamiętać o sprawach niebios i naśladować przykład doskonałości ewangelicznej, który nam dałeś w osobie św. Jana opata. Amen.