9 marca – I Niedziela Wielkiego Postu
ROZWAŻANIE SŁOWA BOŻEGO – LECTIO DIVINA
ŚWIĘCI I BŁOGOSŁAWIENI – MARZEC
JUBILEUSZOWY – ROK ŚWIĘTY 2025 – PIELGRZYMI NADZIEI
ENCYKLIKA “UMIŁOWAŁ NAS” OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA O MIŁOŚCI LUDZKIEJ I BOŻEJ SERCA JEZUSA CHRYSTUSA
Ewangelia (Łk 4, 1-13)
Jezus przebywał w Duchu Świętym na pustyni i był kuszony
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu, a wiedziony był przez Ducha na pustyni czterdzieści dni, i był kuszony przez diabła. Nic przez owe dni nie jadł, a po ich upływie poczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby stał się chlebem».
Odpowiedział mu Jezus: «Napisane jest: „Nie samym chlebem żyje człowiek”».
Wówczas powiódł Go diabeł w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł do Niego: «Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je dać, komu zechcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje».
Lecz Jezus mu odrzekł: «Napisane jest: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”».
Zawiódł Go też do Jerozolimy, postawił na szczycie narożnika świątyni i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: „Aniołom swoim da rozkaz co do ciebie, żeby cię strzegli, i na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”».
Lecz Jezus mu odparł: «Powiedziano: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”».
Gdy diabeł dopełnił całego kuszenia, odstąpił od Niego do czasu.
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
1. W niedzielę 9 marca – I NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU, wspomnienie św. Franciszki Rzymianki oraz św. Dominika Savio, Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Gorzkie Żale o godz. 10:30.
2. W poniedziałek 10 marca – wspomnienie świętych Czterdziestu Męczenników z Sebasty. Msza Święta o godz. 17:00.
2a. Początek Nowenny do św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny (10-18 marca), Uroczystość św. Józefa 19 marca.
3. We wtorek 11 marca – wspomnienie św. Sofroniusza, biskupa. Msza Święta o godz. 17:00.
4. W środę 12 marca – wspomnienie św. Alojzego Orione, prezbitera. Msza Święta o godz. 17:00.
5. W czwartek 13 marca – wspomnienie św. Krystyny, męczennicy. Msza Święta o godz. 17:00.
6. W piątek 14 marca – wspomnienie św. Matyldy. Droga Krzyżowa i Msza Święta o godz. 17:00.
7. W sobotę 15 marca – wspomnienie św. Klemensa Marii Hofbauera, prezbitera. Msza Święta o godz. 17:00.
8. W niedzielę 16 marca – II NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU, Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Gorzkie Żale o godz. 10:30.
KRUCJATA WYZWOLENIA CZŁOWIEKA
Dołącz do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka
1a. W dniach 2-8 marca br. będziemy przeżywać 58. Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu pod hasłem „Odpowiedzialni za trzeźwość”.
9 marca – wspomnienie św. Franciszki Rzymskiej, zakonnicy
Franciszka urodziła się w Rzymie w roku 1384. W młodym wieku zawarła związek małżeński, w którym miała trzech synów. Żyjąc w czasach pełnych klęsk i nieszczęść, rozdała swój majątek i posługiwała ubogim i chorym. Nadzwyczaj uczynna wobec potrzebujących, odznaczała się szczególnie pokorą i cierpliwością. Po stracie dzieci i męża wstąpiła do założonego przez siebie w roku 1425 zgromadzenia oblatek benedyktyńskich. Zmarła w roku 1440.
Modlitwa: Wszechmogący Boże, dzięki Twojej łasce święta Franciszka Rzymianka dała nam wzór świętego życia w małżeństwie i w stanie zakonnym, spraw, abyśmy we wszystkich okolicznościach życia wytrwale Tobie służyli, poznali Twoją wolę i szli za Tobą. Amen.
10 marca – wspomnienie św. Makarego, biskupa
Św. Makary był biskupem Jerozolimy prawdopodobnie w latach 314-334. Do końca swoich dni był zawziętym przeciwnikiem arianizmu i energicznie zwalczał tę herezję. Wziął udział w soborze nicejskim w roku 325; wniósł duży wkład w redakcję podstawowych dokumentów soborowych.
Wkrótce po soborze wespół ze św. Heleną dokonał cudownego odkrycia: odnalazł w Jerozolimie autentyczny krzyż Pana Jezusa. Syn św. Heleny, cesarz Konstantyn, upoważnił go do zbudowania kościoła pod wezwaniem Grobu Świętego i Zmartwychwstania. Nieco później św. Makary i jego towarzysze, biskupi palestyńscy, otrzymali następne pismo od Konstantyna, nakazujące wybudowanie kościoła w Mamre.
Modlitwa: Boże, Światłości i Pasterzu dusz, który ustanowiłeś św. Makarego biskupem w Twoim Kościele, by karmił Twój lud słowem i kształtował przykładem, pomóż nam, abyśmy dzięki niemu zachowali wiarę, której on nauczał i podążali drogą, którą on nam ukazał. Amen.
11 marca – wspomnienie św. Eulogiusza, męczennika
Św. Eulogiusz pochodził z rodziny szlacheckiej. Urodził się w Kordobie, która wówczas była hiszpańską stolicą Maurów. Po odebraniu święceń kapłańskich został kierownikiem słynnej na całą Hiszpanię szkoły kościelnej w Kordobie. Jego cnoty, wspomagane wytrwałą modlitwą i postami, zdobyły mu powszechny szacunek.
W roku 850, w czasie gwałtownego prześladowania chrześcijan, dodawał odwagi męczennikom, za co został wtrącony do więzienia razem ze swoim biskupem i wieloma księżmi. Napisał egzortę upamiętniającą męczeństwo dziewic Flory i Marii, które ścięto 24 listopada 851 roku. Obydwie święte przyrzekły modlić się za swoich towarzyszy. W tydzień po ich śmierci św. Eulogiusz i inni zostali wypuszczeni na wolność.
Prześladowania trwały nadal. Św. Eulogiusz był prawdziwą podporą rozproszonych chrześcijan. Do końca dodawał odwagi grupie męczenników, którzy zostali straceni w roku 853. Napisał ich historię zatytułowaną “Pamiętnik świętych”, z kart książki emanuje żarliwa wiara i duch męczeństwa.
W roku 858 przyszła kolej na św. Eulogiusza. On także miał ponieść męczeńską śmierć za wiarę. Dziewica zwana Leokrycją (lub Lukrecją) ze szlacheckiego rodu Maurów nawróciła się. Szukając schronienia przed gniewem rodziców, zwróciła się do św. Eulogiusza, który ukrył ją u swoich przyjaciół. Przypadek sprawił, że wszyscy zostali odkryci; skazano ich na śmierć. Św. Eulogiusz został ścięty 11 marca 859 roku, a św. Leokrycja cztery dni później.
Modlitwa: Miłosierny i mocny Boże, z Twoją pomocą św. Eulogiusz przezwyciężył tortury i śmierć; pomóż nam, którzy obchodzimy jego triumf, zwyciężyć wszystkich naszych nieprzyjaciół. Amen.
12 marca – wspomnienie św. Teofana, kronikarza
Można by rzec, iż świat sprzysiągł się przeciwko temu świętemu starając się przeszkodzić wszystkim jego poczynaniom. Św. Teofan urodził się w Samotrace w Grecji, około roku 759. Bogata i wpływowa rodzina zmusiła go do małżeństwa, mimo iż on sam był tym planom przeciwny. Kiedy za jego aprobatą żona wstąpiła do zakonu, wycofał się z dworu cesarza Konstantyna V i zaczął żyć w samotności. Był współzałożycielem dwóch klasztorów. W jednym z nich, na górze Sigriana, chciano mianować go opatem, jednak nie przyjął tej godności.
Poświęcił się badaniom naukowym i zaczął pisać chronografię, czyli historię świata. Ale nawet tutaj spotkało go niepowodzenie. Poszukiwania naukowe zostały przerwane przez cesarza Leona Izauryjczyka (Ormianina), który znając jego wpływy, pragnął pociągnąć go do obrazoburstwa. Gdy to się nie powiodło, kazał św. Teofana oćwiczyć i uwięzić. Po dwu latach więzienia św. Teofan został wygnany na wyspę Samotrakę i tam, w siedemnaście dni po przybyciu, zmarł na skutek wyczerpania.
Mimo wszystkich przeciwności i ciężkich prób, św. Teofan nie utracił miłości Boga. Pan sprawił, że wszystko, co święty robił, obracało się na jego korzyść.
Modlitwa: Panie, pobożnie wspominamy cierpienia św. i Teofana. Niech nasze modlitwy zostaną wysłuchane. Spraw, abyśmy także trwali w naszaj wierze. Amen.
13 marca – wspomnienie św. Roderyka, męczennika
Roderyk (albo Rodryg) był kapłanem. Żył w IX wieku w Hiszpanii zajętej wówczas przez Maurów. Miał dwóch braci: jeden został muzułmaninem, drugi praktycznie porzucił wiarę. Pewnego dnia, próbując pogodzić kłócących się braci, został przez nich ciężko pobity. Jeden z braci zaczął wówczas obnosić nieprzytomnego Roderyka po całym mieście, oświadczając publicznie, że oto brat wyrzekł się Chrystusa i chce umrzeć jako muzułmanin. Roderyk, zbyt pobity, żeby mówić, cierpiał w milczeniu, ale gdy przyszedł trochę do siebie, wyrwał się z rąk brata i salwował się ucieczką.
Brat schwytał go jednak i doprowadził przed oblicze sędziego oskarżając, że przeszedłszy na mahometanizm, znów powrócił do wiary chrześcijańskiej. Święty oświadczył dumnie, iż nigdy nie zaparł się swojej wiary. Jego słowa nie znalazły uznania w oczach sędziego, który kazał uwięzić św. Roderyka w jednym z najgorszych lochów Kordoby. Tam Roderyk zaprzyjaźnił się z Salomonem, którego również oskarżono 0 odstępstwo od mahometanizmu. Obaj ofiarni wyznawcy Chrystusa nawzajem dodawali sobie odwagi; pobyt w więzieniu był długi, gdyż w ten sposób chciano złamać ich upór. Widząc, że ta strategia nie daje żadnych rezultatów, sędzia kazał ich rozdzielić; kiedy to również nie dało efektu, w roku 857 skazał obydwóch na ścięcie. Św. Eulogiusz (którego zamęczono podczas tego samego prześladowania) widział, jak żołnierze topili w rzece zbroczone krwią świętych kamienie, aby mieć pewność, że chrześcijanie nie uczynią z nich relikwii.
Modlitwa: Wszechmogący, wieczny Boże, który pozwoliłeś św. Roderykowi poświęcić życie w walce o sprawiedliwość, pozwól, abyśmy za jego pośrednictwem mężnie znosili przeciwności i ze wszystkich sił dążyli ku Tobie, który sam jesteś życiem. Amen.
14 marca – wspomnienie św. Matyldy, królowej
Św. Matylda była córką Teodoryka, potomka Widukinda saskiego. Jako dziecko została umieszczona w klasztorze w Erfurcie. Tam opiekowała się nią jej babka, ksieni owego klasztoru, która została mniszką po śmierci swojego męża. Św. Matylda nauczyła się szycia; rozwinęła w sobie zamiłowanie do pracy, modlitwy i pobożnych lektur. Opuściła klasztor dopiero, gdy rodzice zdecydowali się wydać ją za mąż. W roku 913 poślubiła Henryka zwanego Ptasznikiem z powodu zamiłowania do polowań z sokołem. Po śmierci ojca Henryk odziedziczył w roku 916 tytuł książęcy, a w trzy lata później został królem Niemiec jako następca Konrada.
Pobożna królowi a była wzorem cnót. Nawiedzała, niosąc pociechę, chorych i cierpiących, pouczała nieświadomych, pomagała uwięzionym i nawracała grzeszników. Mąż współzawodniczył z nią w pobożności i dobrych uczynkach. Po dwudziestu trzech latach pożycia małżeńskiego król Henryk zmarł w roku 936. Św. Matylda wycofała się z życia światowego i schroniła się do ufundowanego przez siebie klasztoru w Quedlinburgu.
Mieli trzech synów, Otton został następnie cesarzem, Henryk – księciem Bawarii, św. Brunon zaś krzewił wiarę jako arcybiskup Kolonii. Początkowo Otton miał tytuł króla Niemiec, dopiero w roku 962 koronował się w Rzymie na cesarza. Gdy pomiędzy braćmi Ottonem i Henrykiem, wybuchł spór o koronę (Królowie Niemiec byli wówczas elekcyjni), matka poparła Ottona. Był to błąd, który miał się srogo na niej zemścić: obaj synowie poddali ją długiemu i okrutnemu prześladowaniu. Umarła w roku 968.
Modlitwa: Boże, który co roku uweselasz nas świętem św. Matyldy, spraw, abyśmy nie tylko czcili ją uroczyście, ale również naśladowali ją w życiu. Amen.
15 marca – wspomnienie św. Klemensa Marii Hofbauera, kapłana
Klemens urodził się na Morawach w roku 1751. Już w młodych latach pragnął zostać kapłanem, ale ubóstwo rodziny było przeszkodą w kształceniu się; pracował w różnych zawodach. W roku 1784 wstąpił w Rzymie do zakonu Redemptorystów. Założył klasztor przy kościle św. Benona w Warszawie i przez 21 lat rozwinął przy nim pracę duszpasterską i wychowawczą, która zyskała mu miano apostoła Warszawy. Po kasacie tej placówki i wywiezieniu redemptorystów pracował w Wiedniu, gdzie zmarł w roku 1820.
Modlitwa: Najłaskawszy Boże, Ty z miłości do Twojego ludu obdarzyłeś świętego Klemensa Marię niezwykłą gorliwością o zbawienie ludzi i przez niego zwiastowałeś królestwo Twojej łaski, spraw, abyśmy za jego wstawiennictwem zachowali wiarę, którą wskazał przykładem swojego życia. Amen.
15 marca – wspomnienie św. Ludwiki de Marillac, wdowy
Św. Ludwika de Marillac urodziła się 15 sierpnia 1591 roku w Paryżu. W roku 1613 wyszła za mąż za Antoniego Le Gras, który zmarł w dwanaście lat później, pozostawiając Ludwikę z nieletnim synem. Św. Ludwika wstąpiła do zakonu w roku 1625; na swego kierownika duchowego wybrała św. Wincentego a Paulo, zwanego wtedy ojcem Wincentym.
Z pomocą św. Wincentego założyła zakon sióstr miłosierdzia (szarytek), które miały opiekować się ubogimi i chorymi, służyć im pomocą duchową i fizyczną, odwiedzając ich w domach. Umarła w roku 1660; została kanonizowana 11 marca 1934 roku przez papieża Piusa XI.
Modlitwa: Boże, który natchnąłeś św. Ludwikę w drodze do pełni miłosierdzia, przez co mogła osiągnąć pod koniec ziemskiej pielgrzymki Twoje Królestwo, udziel nam za jej pośrednictwem siły, abyśmy mogli z radością kroczyć drogą miłości. Amen.
16 marca – wspomnienie św. Heriberta (Herberta), biskupa
Św. Heribert urodził się w Wormacji w Niemczech około roku 970; wychował się w klasztorze w Lotaryngii. Tamże chciał wstąpić do zakonu benedyktynów, ale posłuszny wezwaniu ojca wrócił do Wormacji, gdzie otrzymał kanonię. Jako młody kapłan został zaufanym doradcą młodego cesarza Ottona III, kanclerzem diecezji, a w końcu w roku 998 arcybiskupem Kolonii.
W tym samym roku wyjechał z cesarzem do Rzymu; towarzyszył również cesarzowi w jego ostatnich chwilach. Otton III zmarł w roku 1002. W sporze o sukcesję św. Heribert występował początkowo przeciwko Henrykowi II, z którym był poróżniony. Jednak wkrótce obaj święci, arcybiskup i cesarz, uroczyście się pogodzili i odtąd pracowali wspólnie dla dobra ludzi.
Św. Heribert był wzorem człowieka i kapłana. Z natury był łagodny i spokojny, ale równocześnie bardzo wymagający, świątobliwy, ale znający wartość pieniądza. Osobiście pilnował, aby jego majątek był zawsze sprawiedliwie dzielony między biednych. Był człowiekiem modlitwy. Pewnego razu jego modlitwy sprowadziły ulewny deszcz, który uratował zbiory i pozwolił uniknąć klęski głodu. Umarł w roku 1021. W Modlitwach wzywa się go w czasie suszy.
Modlitwa: Boże, Światłości i Pasterzu dusz, który ustanowiłeś św. Heriberta biskupem w Twoim Kościele, by karmił Twój lud słowem i kształtował przykładem, pomóż nam, abyśmy dzięki niemu zachowali wiarę, której on nauczał. Amen.