16 lutego – VI NIEDZIELA ZWYKŁA
ROZWAŻANIE SŁOWA BOŻEGO – LECTIO DIVINA
JUBILEUSZOWY – ROK ŚWIĘTY 2025 – PIELGRZYMI NADZIEI
ENCYKLIKA “UMIŁOWAŁ NAS” OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA O MIŁOŚCI LUDZKIEJ I BOŻEJ SERCA JEZUSA CHRYSTUSA
Ewangelia (Łk 6, 17.20-26)
Błogosławieni ubodzy, biada bogaczom
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus zszedł z Dwunastoma na dół i zatrzymał się na równinie; był tam liczny tłum Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jeruzalem oraz z nadmorskich okolic Tyru i Sydonu.
On podniósł oczy na swoich uczniów i mówił:
«Błogosławieni jesteście, ubodzy, albowiem do was należy królestwo Boże.
Błogosławieni, którzy teraz głodujecie, albowiem będziecie nasyceni.
Błogosławieni, którzy teraz płaczecie, albowiem śmiać się będziecie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie was znienawidzą i gdy was wyłączą spośród siebie, gdy zelżą was i z powodu Syna Człowieczego odrzucą z pogardą wasze imię jako niecne: cieszcie się i radujcie w owym dniu, bo wielka jest wasza nagroda w niebie. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili prorokom.
Natomiast biada wam, bogaczom, bo odebraliście już pociechę waszą.
Biada wam, którzy teraz jesteście syci, albowiem głód cierpieć będziecie.
Biada wam, którzy się teraz śmiejecie, albowiem smucić się i płakać będziecie.
Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo bowiem przodkowie ich czynili fałszywym prorokom».
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
1. W niedzielę 16 lutego – VI NIEDZIELA ZWYKŁA, wspomnienie św. Julianny, dziewicy i męczennicy oraz Św. Onezyma, męczennika. Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec o godz. 10:30.
2. W poniedziałek 17 lutego – wspomnienie Siedmiu Świętych Założycieli Zakonu Serwitów Najświętszej Maryi Panny. Msza Święta o godz. 17:00.
3. We wtorek 18 lutego – wspomnienie św. Marii Bernadetty Soubirous, dziewicy oraz św. Flawiana, patriarchy, a także św. Konstancji. Msza Święta o godz. 17:00.
4. W środę 19 lutego – wspomnienie św. Konrada z Piacenzy, pustelnika. Msza Święta o godz. 17:00.
5. W czwartek 20 lutego – wspomnienie świętych Franciszka i Hiacynty Marto, dzieci fatimskich. Msza Święta o godz. 17:00.
6. W piątek 21 lutego – wspomnienie św. Piotra Damianiego, biskupa i doktora Kościoła. Msza Święta o godz. 17:00.
7. W sobotę 22 lutego – święto Katedry Św. Piotra Apostoła. Msza Święta o godz. 17:00.
8. W niedzielę 23 lutego – VII NIEDZIELA ZWYKŁA, wspomnienie św. Polikarpa, biskupa i męczennika oraz bł. Stefana Wincentego Frelichowskiego, prezbitera i męczennika. Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec o godz. 10:30.
KRUCJATA WYZWOLENIA CZŁOWIEKA
Dołącz do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka
16 lutego – wspomnienie Św. Onezyma, męczennika
Św. Onezym pochodził z Frygii. Ograbił swego nauczyciela Filemona i zbiegł do Rzymu. Tam spotkał św. Pawła, który był wówczas więźniem. Apostoł nawrócił go, ochrzcił i odesłał do Kolosów z pismem do Filemona. W piśmie była prośba o przebaczenie dla dawnego ucznia. Ten list napisany własnoręcznie przez św. Pawła odniósł skutek: św. Onezym otrzymał przebaczenie. Następnie powrócił do św. Pawła, któremu wiernie służył. W końcu razem z Tychikiem wysłano go do Kolosów, aby doręczył pismo znane potem jako List do Kolosan.
Modlitwa: Wszechmogący, wieczny Boże, który pozwoliłeś św. Onezymowi poświęcić życie w walce o sprawiedliwość, spraw, abyśmy za jego pośrednictwem mężnie znosili przeciwności i ze wszystkich sił dążyli ku Tobie, który sam jesteś życiem. Amen.
17 lutego – wspomnienie Siedmiu Założycieli Zakonu Serwitów NMP
W dniu święta Wniebowzięcia w roku 1223 siedmiu młodzieńców, członków Bractwa Florenckiego poświęconego Matce Bożej, zebrało się na modlitwę: Bonfiliusz, Monaldo, Jan Buonagiunta, Benedykt (Amadeusz) dell’Antella, Bartłomiej (Hugon) Amidei, Rikowerus (Sostenes) Uguccione, Gerardyn (Manettus) Sostegne i Aleksy Falconieri. Najświętsza Maryja Panna ukazała się im, zachęcając, aby poświęcili się Jej służbie, wycofując się ze świata.
Uzyskawszy zgodę swego biskupa, gorliwi młodzieńcy, którzy dawniej byli zamożnymi florenckimi kupcami, schronili się na Monte Senario w pobliżu miasta i tam założyli nowy zakon. W uznaniu szczególnego sposobu czczenia Siedmiu Boleści Naszej Pani, zakon otrzymał nazwę Sług Najświętszej Maryi Panny lub serwitów (Servi Beatae Mariae Virginis). Szerząc nabożeństwo do Matki Boskiej Bolesnej, jako kaznodzieje ludowi i misjonarze przemierzali Italię, Francję i Węgry, dotarli nawet do Polski. Bonfiliusz był pierwszym generałem zakonu, Buonagiunta drugim, Manettus czwartym. Amadeusz został przeorem w Carfaggio, Hugon i Sostenes zakładali klasztory we Francji i Niemczech. Aleksy, który nie był kapłanem, przeżył współbraci i doczekał się definitywnego zatwierdzenia zakonu. Wszyscy zostali kanonizowani w roku 1887.
Modlitwa: Panie, nasz Boże, daj nam taką miłość, z jaką święci założyciele Zakonu Serwitów oddawali cześć Bożej Rodzicielce i prowadzili Twój lud do Ciebie. Amen.
18 lutego – wspomnienie Św. Marii Bernadetty Soubirous, dziewicy
Św. Maria Bernadetta Soubirous urodziła się w Lourdes 7 stycznia 1844 roku. W czternastym roku życia była świadkiem osiemnastu objawień Najświętszej Maryi Panny w grocie massabielskiej pod Lourdes. Objawienia nakazały jej ujawnić silną moc uzdrowieńczą, którą Najświętsza Maryja Panna przez swoją obecność nada źródłom w Lourdes.
W roku 1866 św. Maria Bernadetta wstąpiła do zgromadzenia szkolnych Sióstr Miłosierdzia Notre Dame w Nevers; dwanaście lat potem złożyła śluby wieczyste. Współcześni podziwiali jej pokorę i autentyczność jej świadectwa o ukazaniu się Najświętszej IVIaryi Panny.
Mimo to musiała przejść przez wiele surowych prób w swoim życiu religijnym i okazać heroiczną cierpliwość w chorobie. Zdawała sobie sprawę, że uzdrawiające źródło nie było przeznaczone dla niej. Często mawiała: “Najświętsza Maryja Panna użyta mnie jako miotły. Kiedy praca zostanie skończona, miotła zostanie umieszczona za drzwiami i tam pozostanie”. Umarła w roku 1879, mając zaledwie trzydzieści pięć lat.
Modlitwa: Panie Boże, który zesłałeś niebiańskie dary na św. Bernadettę, pomóż nam, abyśmy naśladowali jej cnoty w czasie naszej ziemskiej wędrówki i wraz z nią cieszyli się wiecznym szczęściem w niebie. Amen.
19 lutego – wspomnienie Św. Konrada z Piacenzy, pustelnika
Urodzony w szlacheckiej rodzinie w Piacenzy we Włoszech, w roku 1290, św. Konrad ożenił się za młodu z córką szlachcica. W czasie jednego z polowań podłożył ogień pod kilka krzaków, by wypłoszyć zwierzynę. Ogień rozszerzył się i pochłonął duże połacie łąk i sąsiedni las.
Nie mogąc ugasić płomieni, Konrad i jego towarzysze uciekli do miasta. Pojmano zaś niewinnego wieśniaka, którego storturowano i skazano na śmierć jako podpalacza. Kiedy św. Konrad zobaczył wieśniaka prowadzonego na egzekucję, przeraził się i publicznie przyznał się do odpowiedzialności za zniszczenia. Oboje z żoną poświęcili swój majątek, by wynagrodzić szkody.
To wydarzenie stało się przełomem w ich życiu i zachęciło oboje do życia religijnego. Św. Konrad, wówczas dwudziestopięcioletni, przyłączył się do pustelników żyjących pod regułą trzeciego zakonu franciszkańskiego, a jego żona wstąpiła do klarysek. W poszukiwaniu zupełnej samotności, św. Konrad osiadł jako pustelnik w dolinie Noto, w pobliżu Syrakuz na Sycylii, gdzie przez następne trzydzieści sześć lat modlił się i ciężko pokutował, przez większość czasu pielęgnując chorych w pobliskim szpitalu. Umarł w roku 1354.
Modlitwa: Panie Boże, który sam jesteś święty i bez Ciebie nikt nie może osiągnąć doskonałości, pomóż nam, za pośrednictwem św. Konrada, żyć tak, abyśmy mogli wziąć udział w Twojej chwale. Amen.
20 lutego – wspomnienie świętych Franciszka i Hiacynty Marto, dzieci fatimskich.
Franciszek i Hiacynta Marto, kanonizowani przez papieża Franciszka w Fatimie 13 maja 2017 r., to pierwsze wyniesione na ołtarze dzieci, które nie są męczennikami.
Franciszek Marto urodził się 11 czerwca 1908 r. w Aljustrel w parafii Fatima, należącej do diecezji Leiria-Fatima, jako szóste z siedmiorga dzieci ubogiego małżeństwa Manuela Pedro Marto i Olímpii de Jesus. 20 czerwca został ochrzczony w parafialnym kościele w Fatimie.
Podobnie jak większość dzieci z ówczesnych portugalskich wiosek, chłopiec nie umiał czytać ani pisać. W wieku 8 lat rozpoczął pracę jako pastuszek, wypasając – wraz ze swoją siostrą Hiacyntą i kuzynką Łucją dos Santos – owce należące do rodziców. W 1916 roku był świadkiem trzech objawień Anioła Pokoju, który poprosił dzieci o modlitwę do Trójcy Przenajświętszej, Najświętszego Serca Jezusowego i Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. Wiosną i jesienią Anioł ukazał mu się na wzgórzu Cabeço, a latem – w pobliżu studni zwanej Arneiro.
W 1917 r. Franciszek wraz z młodszą siostrą Hiacyntą i kuzynką Łucją, byli świadkami sześciu objawień maryjnych, które miały miejsce 13 maja, 13 czerwca i 13 lipca w Cova da Iria, 19 sierpnia w Valinhos, a następnie 13 września i 13 października ponownie w Cova da Iria. Podczas objawień, Franciszek widział postać Anioła i Maryi, jednak nie słyszał żadnego z wypowiadanych przez nich słów.
Wkrótce po objawieniu z 13 lipca, kiedy Maryja powierzyła dzieciom tajemnice, rodzeństwo zostało aresztowane przez władze gminy Vila Nova de Ourém, lecz pomimo dwudniowego przetrzymywania w więzieniu i zastraszania dzieci nie wyjawiły treści orędzia przekazanego im przez Matkę Bożą.
W październiku 1918 r. Franciszek zapadł na grypę “hiszpankę”, której epidemia panowała wówczas na Półwyspie Iberyjskim. Jego choroba trwała do wiosny 1919 r. 2 kwietnia Franciszek przystąpił do pierwszej spowiedzi, a następnego dnia przyjął Pierwszą Komunię Świętą, będącą zarazem wiatykiem. Zmarł 4 kwietnia 1919 r. Następnego dnia został pochowany na cmentarzu w Fatimie. 17 lutego 1952 r. nastąpiła ekshumacja jego ciała, które 13 marca przeniesiono do bazyliki fatimskiej.
Hiacynta Marto urodziła się 11 marca 1910 r. w Aljustrel. Była najmłodsza z siedmiorga rodzeństwa. 19 marca została ochrzczona w kościele parafialnym w Fatimie.
W 1916 r. wraz z Franciszkiem i kuzynką Łucją dos Santos zaczęła wypasać owce należące do rodziców i wraz rodzeństwem była świadkiem trzech objawień Anioła: wiosną i jesienią na wzgórzu Cabeço, a latem w pobliżu studni Arneiro.
W 1917 r. wraz z bratem i kuzynką doświadczyła także sześciu objawień Matki Bożej. W przeciwieństwie do Franciszka, Hiacynta słyszała słowa wypowiadane przez Maryję, choć rozmawiała z Nią jedynie Łucja.
W październiku 1918 r. Hiacynta, podobnie jak brat, zaraziła się grypą “hiszpanką”, której powikłania doprowadziły do śmierci dziewczynki. Od 1 lipca do 31 sierpnia 1919 r. dziewczynka przebywała w szpitalu w Vila Nova de Ourém. W styczniu 1920 r. trafiła do ochronki w Lizbonie, a stamtąd do szpitala. Tam przeszła operację usunięcia dwóch żeber, która przyniosła bolesne komplikacje. 16 lutego 1920 r. po raz siódmy objawiła jej się Matka Boża. Po tym widzeniu Hiacynta przestała cierpieć.
Zmarła wieczorem 20 lutego 1920 r., a przed śmiercią zdążyła przystąpić do pierwszej w życiu spowiedzi. Cztery dni później została pochowana w Vila Nova de Ourém. 12 września 1935 r. jej ciało przeniesiono na cmentarz w Fatimie i złożono obok ciała Franciszka, skąd 1 maja 1951 r. zostało przeniesione do bazyliki. (wiecej…)
21 lutego – wspomnienie Św. Piotra Damiana, biskupa i doktora Kościoła
Oddany współpracownik św. Grzegorza VII papieża i również benedyktyn, św. Piotr Damian należał do najbardziej światłych postaci Kościoła w XI wieku. Urodzony w Rawennie w roku 1007, niewesołą miał młodość. Jako niemowlę porzucony przez matkę, zniechęconą licznym potomstwem, ledwie żywy znaleziony przez litościwą niewiastę i zwrócony matce, żałującej teraz swojego postępku. Po wczesnej śmierci rodziców wychowywał się pod ciężką ręką starszego brata, który używał go do pasania trzody chlewnej. Potem został mnichem. U pustelników kamedulskich w Fonte Avellano zasłynął wkrótce z głębokiej nauki, został opatem i wprowadził w życie zakonne św. Ralfa z Gubbio, Jana z Lodi i Dominika “Opancerzonego”. Następnie mianowano go kardynałem i biskupem Ostii i Velletrii.
Św. Piotr Damian pracował gorliwie nad wewnętrzną reformą Kościoła, zwalczając symonię, rozwiązłość, opieszałość, jak też schizmę antypapieży. Napisał wiele prac na temat teologii ascetycznej; bywał legatem papieskim na synodach. Umarł w roku 1072.
Modlitwa: Wszechmogący Boże, daj nam iść za nauką i przykładem świętego Piotra, biskupa, abyśmy niczego nie stawiając ponad Chrystusa i wiernie służąc Twojemu Kościołowi, doszli do wiecznej radości. Amen.
22 lutego – święto Katedry Świętego Piotra, apostoła
Historycy Kościoła zgodnie stwierdzają, że św. Piotr, zanim udał się do Rzymu, założył biskupstwo w Antiochii, ówczesnej stolicy Wschodu. Św. Grzegorz Wielki stwierdza, że książę Apostołów przez siedem lat był biskupem tego miasta. Jest również jednomyślnie stwierdzonym faktem, że św. Piotr w czasie swojego pobytu w Rzymie zbudował tam kościół, jakkolwiek jego pobyt w stolicy Rzymskiego Imperium był często przerywany pełnieniem funkcji apostolskich w innych krajach.
Pierwotnie święto upamiętniające objęcie władzy biskupiej przez św. Piotra było obchodzone albo 18 stycznia na cześć biskupstwa w Rzymie, albo 22 lutego na cześć biskupstwa w Antiochii.
Modlitwa: Wszechmogący Boże, Ty zbudowałeś swój Kościół na wierze apostoła Piotra, spraw, aby wśród zamętu świata nasza wiara pozostała nienaruszona. Amen.
23 lutego – wspomnienie Św. Polikarpa, biskupa i męczennika
Życie tego świętego możemy poznać z “Dziejów Kościoła w Smyrnie”, streszczonych następnie przez Euzebiusza. Jest to rzeczywiście autentyczny dokument z pierwszych lat chrześcijaństwa. Św. Polikarp przyjął wiarę chrześcijańską około roku 80, już jako bardzo młody człowiek. Należał do uczniów św. Jana Ewangelisty, który prawdopodobnie przed wygnaniem do Patmos w roku 96 uczynił go biskupem Smyrny. Św. Polikarp sprawował rządy biskupie przez siedemdziesiąt lat; do jego uczniów należeli św. Ireneusz i pisarz Papiasz. Ten ostatni zapisał, że jego mistrz znał św. Jana i innych, którzy oglądali Jezusa.
Od Euzebiusza, św. Ireneusza i św. Hieronima dowiadujemy się, że około roku 158 św. Polikarp wybrał się do Rzymu, aby zasięgnąć rady papieża Aniceta w sprawie terminu Wielkiego Postu, jako że istniała na ten temat różnica pomiędzy Kościołem Wschodnim i Zachodnim. Uzgodniono, że obydwa Kościoły mogą zachować swoje zwyczaje. W czasie czwartego wielkiego prześladowania, za panowania cesarzy Lucjusza Verusa i Marka Aureliusza, święty został pochwycony i postawiony przed prokonsulem. Ponieważ nie chciał wyrzec się Chrystusa, został skazany na śmierć przez spalenie.
Autorzy “Dziejów” widzieli na własne oczy, że ogień go się nie imał, ale tworzył łuk nad jego głową. Wtedy przebito go puginałem; uchodząca z rany krew ugasiła ogień. Zdarzenie to miało miejsce około roku 166. Ciało świętego zostało spalone, ale pobożni chrześcijanie zebrali jego kości, które obecnie znajdują się w kościele św. Ambrożego w Massinie koło Rzymu.
Modlitwa: Boże, Panie całego stworzenia, Ty przyjąłeś świętego Polikarpa, biskupa, do grona męczenników, za jego wstawiennictwem udziel nam łaski, abyśmy mogli pić z kielicha Męki Chrystusa i zmartwychwstali do życia wiecznego. Amen.