15 grudnia – III NIEDZIELA ADWENTU
ROZWAŻANIE SŁOWA BOŻEGO – LECTIO DIVINA
ŚWIĘCI I BŁOGOSŁAWIENI – GRUDZIEŃ
JUBILEUSZOWY – ROK ŚWIĘTY 2025 – PIELGRZYMI NADZIEI
ENCYKLIKA “UMIŁOWAŁ NAS” OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA O MIŁOŚCI LUDZKIEJ I BOŻEJ SERCA JEZUSA CHRYSTUSA
Ewangelia (Łk 3, 10-18)
Zapowiedź nowego chrztu
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Gdy Jan nauczał nad Jordanem, pytały go tłumy: «Cóż mamy czynić?» On im odpowiadał: «Kto ma dwie suknie, niech się podzieli z tym, który nie ma; a kto ma żywność, niech tak samo czyni».
Przyszli także celnicy, żeby przyjąć chrzest, i rzekli do niego: «Nauczycielu, co mamy czynić?» On im powiedział: «Nie pobierajcie nic więcej ponad to, co wam wyznaczono».
Pytali go też i żołnierze: «a my co mamy czynić?» On im odpowiedział: «Na nikim pieniędzy nie wymuszajcie i nikogo nie uciskajcie, lecz poprzestawajcie na waszym żołdzie».
Gdy więc lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w swych sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: «Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem. Ma on wiejadło w ręku dla oczyszczenia swego omłotu: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym».
Wiele też innych napomnień dawał ludowi i głosił dobrą nowinę.
ROZWAŻANIE
Św. Katarzyna ze Sieny (1347–1380)
tercjarka dominikańska, doktor Kościoła, współpatronka Europy
List 69 do Andrzeja Vanniego, nr 213
Uczcie się od Jezusa prawdziwej pokory!
Błagam cię, mój najdroższy Synu w Chrystusie, słodkim Jezusie, abyś nauczył się od tego łagodnego i nieskazitelnego Baranka zawsze się uniżać przez szczerą pokorę, abyś mógł zachować i pomnożyć swoją cnotę, w jakimkolwiek stanie się znajdziesz. Bowiem dla tego, kto jest pokorny, zarówno duchowe, jak i doczesne uczynki przynoszą korzyść w niebie, ponieważ czyni je z łaską. Jego doczesne uczynki dają mu życie, ponieważ wykonuje je ze wzrokiem utkwionym w Bogu. Jego duchowe uczynki rozsiewają zapach cnoty przed Bogiem i przed ludźmi na świecie. A jeśli jest powołany do dowodzenia, rozsiewa dobry zapach świętej sprawiedliwości, bo ten, kto jest pokorny, nie jest niesprawiedliwy wobec bliźniego. Nie gardzi nim, ale kocha go jak siebie samego. Tak więc błagam Cię, mój najdroższy Synu, w Twoim obecnym położeniu, zawsze czyń sprawiedliwość zarówno małym, jak i wielkim, biednym, jak i bogatym. Dawaj każdemu po równo to, co mu się należy, tak jak chce sprawiedliwość z miłosierdziem. Jestem pewna, że Boża dobroć nakłoni Cię do tego. I ja do tego zachęcam ze wszystkich sił. Podczas tego słodkiego Adwentu i tych świąt bądź blisko żłóbka pokornego Baranka. Tam znajdziesz Maryję adorującą swego Syna. Będąc w podróży, choć ma skarb, jakim jest Syn Boży, nie ma nawet odpowiednich pieluszek, aby Go owinąć, ani ognia, aby Go ogrzać. Jego – Boski Ogień, nieskazitelnego Baranka. Zwierzęta pochylają się nad ciałem Dzieciątka, aby Go ogrzać swoim oddechem. Czyż nie powinniśmy wstydzić się naszej pychy, rozkoszy ludzkich i bogactw świata, gdy widzimy tak uniżonego Boga?
Źródło: https://ewangelia.org/PL/gospel/2024-12-15
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
1. W niedzielę 15 grudnia – III Niedziela Adwentu (wspomnienie św. Marii Crocifissa, dziewicy), Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec o godz. 10:30.
Dziś poświęcenie i możliwość nabycia opłatków. W zestawie opłatków znajduje się opłatek kolorowy, który nawiązuje do zwyczaju dzielenia się w wieczór wigilijny opłatkiem z trzodą chlewną, zwłaszcza bydłem i końmi. Zwyczaj podkreśla związek rodziny z całym gospodarstwem i fakt przyjęcia Chrystusa w stajni..
2. W poniedziałek 16 grudnia, wspomnienie św. Adelajdy, cesarzowej oraz bł. Marii od Aniołów, dziewicy. Godzinki ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP i Msza Święta Roratnia o godz. 6:00.
3. We wtorek 17 grudnia, wspomnienie św. Łazarz, biskupa oraz św. Jana z Mathy, prezbitera. Godzinki ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP i Msza Święta Roratnia o godz. 6:00.
Modlić się będziemy o o Boże Błogosławieństwo, Dary Ducha Świętego i Opiekę Matki Najświętszej dla Ojca Świętego Franciszka w dniu 88 rocznicy urodzin (ur. 1936 r.).
SPOWIEDŹ ŚWIĄTECZNA W GÓRZANCE o godz. 15:00-16:30 i MSZA ŚWIĘTA o godz. 16:30.
17 grudnia rozpoczyna się czas Wielkich Antyfon, wezwania zaczynające się od zawołania “O” pochodzą z różnych Ksiąg Pisma Świętego Starego Testamentu (figury mesjańskiej), w których Pan Bóg objawia Osobę i Dzieło przyszłego Zbawiciela. Są to następujące wezwania:
– O Adonai (Panie); – O radix (Korzeniu); – O clavis (Kluczu Dawida); – O oriens (Wschodzie); – O Rex (Królu); – O Emmanuel (Emmanuelu).
Pierwsze litery słów w języku łacińskim czytane od ostatniego do pierwszego wezwania układają się w słowa “ero cras” oznaczające z łac. “ero” – “ja” i “cras” – “jutro” tłumaczone jako “jutro przybędę”. Wyjaśnienie powyżej.
4. W środę 18 grudnia, wspomnienie świętych męczenników Pawła Mi, Piotra Doung-Lac i Piotra Truat. Godzinki ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP i Msza Święta Roratnia o godz. 6:00.
SPOWIEDŹ ŚWIĄTECZNA W POLAŃCZYKU o godz. 15:00-17:00.
5. W czwartek 19 grudnia, wspomnienie św. Anastazego I, papieża oraz bł. Urbana V, papieża. Godzinki ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP i Msza Święta Roratnia o godz. 6:00.
6. W piątek 20 grudnia, wspomnienie św. Dominik z Silos, opata. Godzinki ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP i Msza Święta Roratnia o godz. 6:00.
7. W sobotę 21 grudnia, wspomnienie św. Piotra Kanizjusza, prezbitera i doktora Kościoła. Godzinki ku czci Niepokalanego Poczęcia NMP i Msza Święta Roratnia o godz. 6:00.
SPOWIEDŹ ŚWIĄTECZNA W WOŁKOWYI o godz. 14:30-16:30.
8. W niedzielę 22 grudnia – IV Niedziela Adwentu (wspomnienie św. Franciszki Ksawery Cabrini, dziewicy i zakonnicy), Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec o godz. 10:30.
KRUCJATA WYZWOLENIA CZŁOWIEKA
Dołącz do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka
16 grudnia – wspomnienie św. Adelajdy, królowej
Św. Adelajda była córką Rudolfa II księcia burgundzkiego. Przyszła na świat w roku 931. Mając szesnaście lat wyszła za Lotara, króla Italii, po jego śmierci poślubiła cesarza Ottona I Wielkiego. W roku 962 oboje zostali ukoronowani przez papieża Jana XII. Owdowiawszy powtórnie w roku 973, sprawowała rządy za małoletniego Ottona II, swego syna, a później za maloletności Ottona III, swego wnuka. Wrodzona szlachetność i umiłowanie pokoju kazały jej trzymać się z daleka od spraw narażających na rozterki i spory, choć i tych nie brakło w jej aktywnej działalności politycznej. Doradcami jej byli św. Adalbert magdeburski i św. Odilo, opat z Cluny.
Odznaczała się wielkim miłosierdziem dla ubogich, wznosiła klasztory i świątynie, hojnie nadawała beneficja wszystkim, którzy na nie zasługiwali. Pod koniec życia usunęła się do klasztoru benedyktyńskiego pod Strasburgiem. Umarła 16 grudnia 999 roku.
Modlitwa: Boże, który co roku obdarowujesz nas radosną pamiątką św. Adelajdy, spraw, abyśmy mogli także naśladować jej przykład w naszym życiu. Amen.
17 grudnia – wspomnienie św. Olimpii, wdowy
Św. Olimpia, pani znakomitego rodu i dużej fortuny, urodziła się około roku 368. Wychowała się pod opieką Teodozji, siostry św. Amfilochiusza. Bardzo młodo wyszła za Nebrydiusza, prefekta Konstantynopola, skarbnika cesarza Teodozjusza Wielkiego, ale szybko owdowiała. Stanowczo odmówiła powtórnego zamążpójścia i odtąd oddała siebie i swój majątek w służbę Kościoła.
Nektariusz, patriarcha Konstantynopola, uczynił ją diakonisą; urząd ten w Kościele Wschodnim datuje się od tego czasu. Serdeczna przyjaźń łączyła ją ze św. Janem Chryzostomem, który został patriarchą w roku 398; po jego wygnaniu cierpiała wiele za swą wierność dla arcypasterza. Korespondencja ze św. Janem Chryzostomem była dla niej wielkim pocieszeniem i zachętą do dalszej pracy dla Boga. W zamian za wskazówki otrzymane od świętego, wysłała hojne mu dary, dzięki którym już na wygnaniu zdołał wykupić wielu i więźniów. Potem majątek jej skonfiskowano, a zgromadzenie pobożnych niewiast, które założyła, rozpędzono. Usunęła się do Nikomedii, gdzie umarła 25 lipca 408 roku.
Modlitwa: Boże, który natchnąłeś św. Olimpię w dążeniu do miłosierdzia doskonałego, co otworzyło przed nią Twoje Królestwo, spraw, abyśmy na końcu naszej ziemskiej pielgrzymki osiągnęli wieczną radość. Amen.
18 grudnia – wspomnienie św. Gacjana, biskupa
W połowie III wieku św. Gacjan był wysłany przez papieża św. Fabiana na misje do Galii. Następnie został biskupem Tours. W tej części Galii pogaństwo miało silne korzenie, ale wytrwała praca świętego wkrótce zaczęła wydawać owoce. Często musiał ukrywać się przed wściekłością pogan, odprawiał nabożeństwa w piwnicach i grotach. Podczas prześladowania za Decjusza ani na chwilę nie opuścił swoich wiernych. Umarł w roku 300.
Modlitwa: Boże, który uczyniłeś św. Gacjana przykładem miłości i wiary, która podbija świat, i dołączyłeś go do grona Świętych Pasterzy, spraw, abyśmy dzięki niemu wytrwali w wierze i miłości, i mogli wziąć udział w jego chwale. Amen.
19 grudnia – wspomnienie bł. Urbana V, papieża
Urban V jest uważany za największego z tzw. “papieży awiniońskich”, którzy w wieku XIII i XIV rządzili Kościołem przez sto siedemdziesiąt lat. Urodzony w Grisac we Francji w roku 1310, Guillaume de Grimoard został słynnym kanonistą benedyktyńskim, opiekunem nauk i uniwersytetów. Pobożny i uczony, był najpierw opatem klasztoru Saint Germain d’Auxerre, później św. Wiktora w Marsylii; wielokrotnie był legatem papieskim, by wreszcie zostać obrany papieżem w Awinionie w roku 1362. Najważniejszym wydarzeniem za jego pontyfikatu była nieudana próba przeniesienia Stolicy Apostolskiej z powrotem do Rzymu (w roku 1367). Sam zresztą powrócił na krótko do Rzymu wskutek nalegań św. Brygidy, Rzymian (m. in. słynnego poety Petrarki) i cesarza Karola IV. Przyjął na łono Kościoła cesarza greckiego Jana V Paleologa i jego małżonkę Helenę.
Jednakże konflikty polityczne zmusiły go do powrotu do Awinionu. W czerwcu 1370 roku poinformował Rzymian, że dla dobra Kościoła opuszcza ich, 3 września z ciężkim sercem wsiadł na statek i odpłynął do Francji. 19 grudnia tegoż roku zmarł. Współcześni nazywali go “światłem świata i drogą prawdy, wielbicielem sprawiedliwości, brzydzącym się nikczemnością, pełnym bojaźni Bożej”.
Modlitwa: Wszechmocny i wieczny Boże, który ustanowiłeś bł. Urbana zwierzchnikiem Twojego ludu, aby dawał mu przykład słowem i czynem, zachowaj, prosimy, za jego wstawiennictwem kapłanów w Twoim Kościele i wraz ze wszystkimi wiernymi prowadź ich drogą wiecznego zbawienia. Amen.
21 grudnia – wspomnienie św. Piotra Kanizjusza, kapłana i doktora Kościoła
Ten wybitny jezuita urodził się w Nijmegen nad Renem 8 maja 1521 roku. Mając dwadzieścia dwa lata, wstąpił w Rzymie do świeżo powstałego Towarzystwa Jezusowego. Całe życie i wszystkie siły poświęcił odbudowie upadłego bądź przez protestantyzm na upadek narażonego katolicyzmu, zwłaszcza w Niemczech, których stał się drugim apostołem.
Niezmordowanie przebiegał Niemcy, Szwajcarię, Tyrol, Austrię, Czechy i Polskę, gdzie jako legat Stolicy Apostolskiej uczestniczył w synodzie piotrkowskim w roku 1577. Nauczał, wydał wielki katechizm, reformował i zakładał szkoły i uniwersytety. Był pierwszym prowincjałem jezuitów w Niemczech. Do niego (w Dillingen w roku 1567) schronił się św. Stanisław Kostka po ucieczce z Wiednia.
W postępowaniu umiarkowany, może dlatego w czasach powszechnego fanatyzmu tak wiele zdołał zrobić dla odrodzenia katolicyzmu. Był też jednym z założycieli prasy katolickiej i pierwszym jezuitą-literatem. Zmarł 21 grudnia 1597 roku we Fryburgu szwajcarskim. Papież Pius XI kanonizował go w roku 1925, jednocześnie (pierwszy tego rodzaju przypadek) ogłaszając go doktorem Kościoła.
Modlitwa: Boże, który obdarzyłeś Twojego kapłana, św. Piotra Kanizjusza, świętością i umiejętnością obrony Kościoła, spraw za jego wstawiennictwem, aby ci, którzy szukają prawdy, mogli odnaleźć Ciebie, a wierzący wytrwale dawali o Tobie świadectwo. Amen.
Z pism św. Piotra Kanizjusza, prezbitera
(Edit. O. Braunsberger, Petri Canisii Epistulæ et Acta, I, Friburgi Brisgoviæ, 1896, pp. 53-55)
Dobrze wiesz, o Panie, że w tym dniu wielokrotnie i z naciskiem powierzałeś mi Niemcy https://brewiarz.pl/indeksy/pokaz.php3?id=6&nr=091
“Wiekuisty Pasterzu! Dzięki Twej niezmiernej dobroci mogłem uzyskać od Twoich sług w Watykanie błogosławieństwo apostolskie i ufam, że zostaną utrwalone owoce moich prac. Tam odczułem wielką pociechę i łaskę Twoją daną mi za pośrednictwem tych, przez których działasz tak wielkie rzeczy. Pobłogosławiona więc została i zatwierdzona moja misja w Niemczech, a mnie, jako apostołowi tego kraju, przyobiecano łaskawość i pamięć. Dobrze wiesz, o Panie, że w tym dniu wielokrotnie i z naciskiem powierzałeś mi Niemcy, aby odtąd moim pragnieniem było tam się udać, tam żyć i tam umrzeć.
Ty również otworzyłeś mi swoje Serce Najświętsze, które jakbym widział przed sobą, i jak ze źródła wód kazałeś mi czerpać z niego zbawienie, Zbawco mój! A ja tak bardzo pragnąłem, aby stąd spłynęły na mnie zdroje wiary, nadziei i miłości. Byłem spragniony ubóstwa, czystości, posłuszeństwa; pożądałem, abyś mnie obmył, przyodział i ozdobił. I gdy ośmieliłem się zbliżyć do Twego najsłodszego Serca i ugasić w nim moje pragnienie, obiecałeś mi szatę wzorzystą i utkaną, która by mogła okryć moją duszę, dając jej to, czego bym potrzebował do mojej pracy: pokoju, miłości i wytrwania. A tak wyposażony, ufałem, że niczego mi nie zbraknie, lecz wszystko, co czynię, obróci się ku Twojej chwale”.
Z pism św. Piotra Kanizjusza, prezbitera i doktora Kościoła
(Wyd. O. Braunsberger, Petri Canisii Epistulae et Acta I. Friburgi Brisgoviae 1896, ss. 53-55
Ty, Panie, wiesz, jak bardzo i jak wiele razy zleciłeś mi w owym dniu Niemcy https://brewiarz.pl/indeksy/pokaz.php3?id=6&nr=328
“Odwieczny Kapłanie, spodobało się Twojej nieogarnionej Dobroci, żebym trwały wynik tego błogosławieństwa starannie podkreślił wobec Apostołów Twoich przebywających i pracujących w Watykanie, gdzie odczułem wielką pociechę i łaskę Twoją, jakiej mi udzielono przez ręce takich pośredników. Bo i oni udzielili mi swojego błogosławieństwa, zatwierdzili wysłanie mnie do Niemiec i wydawało się, że mnie, jakbym był apostołem Niemiec, obiecują udzielić swojego poparcia. Ty wiesz, o Panie, jak bardzo i jak wiele razy powierzyłeś mi w owym dniu Niemcy, o które następnie troszczyć się nie przestałem i za które chcę żyć i umierać.
Ty zaś, mój Zbawicielu, otworzyłeś mi Serce Twojego najświętszego Ciała, tak że mi się wydawało, że je widzę przed sobą, i rozkazałeś mi, bym pił z tego źródła, zapraszając mnie, bym pragnienie gasił wodami zbawienia, które płyną z Twoich źródeł. A ja tak bardzo pragnąłem, żeby stamtąd spłynęły na mnie strumienie wiary, nadziei i miłości. Odczuwałem pragnienie ubóstwa, czystości i posłuszeństwa, domagałem się, byś Ty mnie mógł obmyć, ubrać, a nawet ozdobić. Toteż kiedy się już ośmieliłem dotknąć Twego Serca najsłodszego i w Nim nasycić własne moje pragnienie, przyrzekłeś mi dać szatę utkaną z trzech części, z pokoju, miłości i wytrwałości, które by mogły osłonić nagą duszę moją. Uzbrojony takim zbawiennym odzieniem, ufałem, że niczego mi nie braknie i że wszystko przebiegnie ku Twojej chwale”.