20 kwietnia – UROCZYSTOŚĆ ZMARTWYCHWSTANIA PANA JEZUSA
ROZWAŻANIE SŁOWA BOŻEGO – LECTIO DIVINA
ŚWIĘCI I BŁOGOSŁAWIENI – KWIECIEŃ
JUBILEUSZOWY – ROK ŚWIĘTY 2025 – PIELGRZYMI NADZIEI
ENCYKLIKA “UMIŁOWAŁ NAS” OJCA ŚWIĘTEGO FRANCISZKA O MIŁOŚCI LUDZKIEJ I BOŻEJ SERCA JEZUSA CHRYSTUSA
Ewangelia (J 20, 1-9)
Apostołowie przy grobie Zmartwychwstałego
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra oraz do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono».
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.
Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą w jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
1. W niedzielę 20 kwietnia – UROCZYSTOŚĆ ZMARTWYCHWSTANIA PANA JEZUSA. Procesja rezurekcyjna i Msza Święta o godz. 6:00, druga Msza Święta – o godz. 11:00, Różaniec o godz. 10:30. Trzeci dzień Nowenny do Miłosierdzia Bożego przed Świętem Miłosierdzia Bożego (w niedzielę 27 kwietnia).
Od niedzieli 20 kwietnia do niedzieli 27 kwietnia – przeżywać będziemy OKTAWĘ WIEKANOCY – to 8 dni w ciągu, których Kościół głosi PRAWDĘ NASZEJ WIARY – cud CHRYSTUS ZMARTWYCHWSTAŁ. W ciągu tych 8 dni rozważamy wydarzenia – w jaki sposób Chrystus Zmartwychwstał, jak ukazał się niewiastom, jak ukazał się Marii Magdalenie, jak ukazał się Apostołom, jak nie rozpoznali Go w drodze, ale dopiero przy łamaniu chleba, jak ukazał się nad Jeziorem Tyberiadzkim, jak ukazał się Tomaszowi, jak posłał uczniów: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!» i my też jesteśmy posłani by głosić POKÓJ i RADOŚĆ – CHRYSTUS ZMARTWYCHWSTAŁ i ŻYJE.
2. W poniedziałek 21 kwietnia – PONIEDZIAŁEK W OKTAWIE WIELKANOCY – Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec o godz. 10:30. Czwarty dzień Nowenny do Miłosierdzia Bożego przed Świętem Miłosierdzia Bożego (w niedzielę 27 kwietnia). Msza Święta w Łopience o godz. 15:00.
Ewangelia (Mt 28, 8-15)
Chrystus zmartwychwstały ukazuje się niewiastom
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Gdy anioł przemówił do niewiast, one pośpiesznie oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i pobiegły oznajmić to Jego uczniom.
A oto Jezus stanął przed nimi, mówiąc: «Witajcie!» One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: «Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech udadzą się do Galilei, tam Mnie zobaczą».
Gdy one były w drodze, niektórzy ze straży przyszli do miasta i powiadomili arcykapłanów o wszystkim, co zaszło. Ci zebrali się ze starszymi, a po naradzie dali żołnierzom sporo pieniędzy i rzekli: «Rozpowiadajcie tak: Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdy spaliśmy. A gdyby to doszło do uszu namiestnika, my z nim pomówimy i wybawimy was z kłopotu».
Ci więc wzięli pieniądze i uczynili, jak ich pouczono. I tak rozniosła się ta pogłoska między Żydami, i trwa aż do dnia dzisiejszego.
10. W Oktawie Wielkanocy od wtorku do soboty Msze Święte z Koronką do Miłosierdzia Bożego o godz. 18:00.
11. W niedzielę 27 kwietnia – NIEDZIELA MIŁOSIERDZIA BOŻEGO. Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec o godz. 10:30.
Ewangelia (J 20, 19-31)
Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!»
Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę».
A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».
Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!»
Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».
I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
DUCHOWĄ ADOPCJĘ DZIECKA POCZĘTEGO MOŻNA ROZPOCZĄĆ W KAŻDYM MOMENCIE W CIĄGU ROKU i ZAKOŃCZYĆ PO 9 MIESIĄCACH.
KRUCJATA WYZWOLENIA CZŁOWIEKA
Dołącz do Krucjaty Wyzwolenia Człowieka
58. Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu pod hasłem „Odpowiedzialni za trzeźwość”.
20 kwietnia – wspomnienie św. Marcela, biskupa
Św. Marcel pochodził z Afryki, przybył jako misjonarz do Galii, gdzie wraz z Wincentym i Dominusem głosił Ewangelię, nawracając wielu pogan. Następnie osiadł w Embrun, gdzie zbudował oratorium, w którym po pracowitym dniu spędzał noce na modlitwie.
Swoim przykładem i kazaniami nawracał ludzi, wśród których żył. Kiedy całe miasto zostało już nawrócone, poprosił św. Euzebiusza z Vercelli, aby ten poświęcił oratorium, które zbudował.
W jakiś czas potem otrzymał sakrę biskupią i nadal usilnie pracował nad rozszerzeniem Królestwa Bożego. Tam, gdzie nie mógł dotrzeć sam, wysyłał Wincentego i Dominusa. Niebo potwierdziło cudami jego pracę apostolską. Zmarł w Embrun w roku 374.
Modlitwa: Boże, Światłości i Pasterzu dusz, który ustanowiłeś św. Marcela biskupem w Twoim Kościele, by karmił Twój lud słowem i kształtował przykładem, pomóż nam, abyśmy dzięki niemu zachowali wiarę, której on nauczał i podążali drogą, którą on nam ukazał. Amen.
21 kwietnia – wspomnienie św. Anzelma, biskupa i doktora Kościoła
Św. Anzelm urodził się we Włoszech w roku 1033. Mając dwadzieścia siedem lat, przywdział mnisi habit. Studiował pod kierunkiem Lanfranka; został przełożonym w roku 1063, opatem w roku 1078. Liczne podróże do Anglii w interesach opactwa uczyniły go sławnym w Anglii. W roku 1093 został następcą swego nauczyciela Lanfranka: objął arcybiskupstwo Canterbury. Żarliwe protesty przeciw niesprawiedliwości króla Williama Rufusa ściągnęły na niego gniew monarchy. W latach 1097-1098 odbył pielgrzymkę do Rzymu; po drodze zatrzymał się w klasztorze w Kalabrii, gdzie napisał dzieło na temat Wcielenia. Uczestniczył w synodzie w Bari i swoimi modlitwami powstrzymał papieża od ekskomunikowania króla Anglii.
W czasie podróży napisał kilkanaście rozpraw metafizycznych. Na swoje biskupstwo powrócił dopiero aż po śmierci króla Williama Rufusa w roku 1100. Jednak i z nowym królem nie mógł znaleźć wspólnego języka; przedsięwziął więc drugą pielgrzymkę do Rzymu w roku 1103. Papież Pascal II, podobnie jak poprzednio Urban II, postawił go na arcybiskupstwie Canterbury. Powrócił do Anglii w roku 1106; zmarł w roku 1109.
Św. Anzelma ożywiał duch naprawy Kościoła i umiłowanie metafizyki. Jego dzieła miały duży wpływ na filozofię i teologię katolicką. W tej dziedzinie zasłynął jako zwolennik ontologicznego argumentu na istnienie Boga. Był również energicznym obrońcą praw Kościoła wobec władzy świeckiej.
Modlitwa: Boże, Ty dałeś świętemu Anzelmowi, biskupowi, odkrywać i rozgłaszać głębie Twojej mądrości, spraw, aby wiara przyszła z pomocą naszemu rozumowi, a serca umiłowały prawdy, które podałeś nam do wierzenia. Amen.
22 kwietnia – wspomnienie św. Epipodiusza i Aleksandra, męczenników
Św. Epipodiusz i Aleksander, dwaj młodzi chrześcijanie z Lugdunu (dziś: Lyon we Francji), pochodzili z dobrych rodzin. Za czasów Marka Aureliusza trwały w mieście gwałtowne prześladowania. Obaj zostali uwięzieni i postawieni przed rzymskim namiestnikiem. Skwapliwie i bez cienia strachu oświadczyli, że są chrześcijanami. Zeznanie to zdziwiło namiestnika, który wiedział, co ich czeka.
Namiestnik musiał wypełnić swój obowiązek. Uwięził ich osobno i usiłował namówić młodszego Epipodiusza, aby porzucił wiarę. Ale młodzieniec pozostał niewzruszony. Rozciągnięto go na kracie, a boki rozdarto żelaznymi kleszczami. W końcu ścięto go.
Dwa dni później przyszła kolej na Aleksandra. Jednak to, co stało się z jego towarzyszem, nie przeraziło go; podziękował tylko Bogu za taki przykład i wyraził stanowcze życzenie, aby połączyć się z towarzyszem. Został skazany na biczowanie, ale nie odstąpił od wiary. W końcu ukrzyżowano go.
Modlitwa: Niech modlitwy św. Epipodiusza i Aleksandra uczynią nas miłymi Tobie, Panie. Daj nam siły, abyśmy mogli wyznawać Twoją prawdę. Amen.
23 kwietnia – wspomnienie św. Wojciecha, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski
Wojciech urodził się około roku 956. Pochodził z możnego rodu Sławników. W roku 983 został biskupem Pragi. Z powodu waśni rodowych musiał dwukrotnie opuszczać swoją stolicę. W Rzymie wstąpił do opactwa benedyktyńskiego. Był misjonarzem na Węgrzech i w Polsce. Z Polski wyruszył do Prus, gdzie zginął z ręki pogan 23 kwietnia 997 roku. Jego relikwie spoczywają w katedrze gnieźnieńskiej.
Modlitwa: Boże, Ty umocniłeś nasz naród w wyznawaniu Twego imienia przez nauczanie i chwalebne męczeństwo świętego Wojciecha, biskupa; spraw, prosimy, aby ten, który na ziemi głosił naszym przodkom wiarę, wstawiał się za nami w niebie. Amen.
24 kwietnia – wspomnienie św. Jerzego, męczennika, patrona Anglii
Kult tego świętego męczennika datuje się co najmniej od V wieku. Jeśli jednak przyjmiemy, że najstarszy kościół pod jego wezwaniem w Konstantynopolu został zbudowany przez Konstantyna Wielkiego, wówczas data ta ulegnie znacznemu przesunięciu wstecz. Mało o nim wiemy, gdyż wiele dokumentów zostało sfałszowanych przez starożytnych heretyków, a inne mają sporo niejasności. Przypuszcza się, że zginął śmiercią męczeńską podczas prześladowań za panowania cesarza Dioklecjana Nikomedyjskiego z początkiem IV wieku.
Kościół grecki nazywa św. Jerzego “wielkim męczennikiem”, a jego dzień jest jednym z największych świąt. O jego wstawiennictwo proszono zwłaszcza przed bitwą, bo legenda głosi, że był żołnierzem. Za panowania pierwszych królów normandzkich wybrano go patronem Anglii, a król Edward III nazwał jego imieniem order rycerski.
Niektórzy historycy przypuszczają, że to właśnie św. Jerzy zdarł rycerski edykt o prześladowaniach chrześcijan, kiedy przybito go na murach miasta Nikomedii. Ikonografia kościelna zazwyczaj przedstawia go w walce ze smokiem. Legenda ta powstała jednak dopiero w XII wieku. Umarł około roku 305.
Modlitwa: Boże, Ty dałeś świętemu Jerzemu moc do naśladowania naszego Zbawiciela w Jego męce, wysławiamy Twoją potęgę i pokornie Cię prosimy, abyś za wstawiennictwem świętego Męczennika wspierał nas, słabych ludzi. Amen.
25 kwietnia – święto św. Marka Ewangelisty, patrona notariuszy
Druga Ewangelia została napisana przez św. Marka, który w Nowym Testamencie jest czasami zwany Janem Markiem. Zarówno on, jak i jego matka, Maria, byli wielce szanowani w pierwszych latach chrześcijaństwa, a dom jego matki w Jerozolimie był miejscem spotkań chrześcijan.
Św. Marka wymienia się zwykle razem ze św. Pawłem i św. Barnabą (ten ostatni był jego kuzynem), kiedy mowa jest o podróżach misyjnych na Cypr i dalej. Później podróżował już tylko ze św. Barnabą. Wiemy również, że przebywał w Rzymie ze św. Piotrem i św. Pawłem. Tradycja sięgająca czasów Euzebiusza wskazuje na niego jako na założyciela gminy aleksandryjskiej i pierwszego biskupa Aleksandrii.
Św. Marek jest autorem drugiej Ewangelii, napisał ją prawdopodobnie w Rzymie przed rokiem 60; Ewangelia powstała w języku greckim i była przeznaczona dla ludów nawróconych na chrześcijaństwo. Tradycja mówi także, iż Rzymianie prosili św. Marka, aby głosił nauki św. Piotra. To tłumaczy pozycję, jaką zajmuje św. Piotr w tej Ewangelii. Druga Ewangelia jest zapisem życia Jezusa, widzianego oczyma księcia apostołów.
Modlitwa: Boże, Ty powierzyłeś świętemu Markowi Ewangeliście misję gloszenia Dobrej Nowiny, spraw, abyśmy dobrze korzystali z jego nauki i wiernie naśladowali Chrystusa. Amen.
26 kwietnia – wspomnienie św. Aldy lub Aldobrandeski, wdowy
Św. Alda owdowiała bezdzietnie po siedmiu latach małżeństwa; schroniła się w małym domku w pobliżu Sieny i poświęciła się jałmużnictwu i umartwianiu się. Została obdarzona wieloma wizjami ziemskiego życia naszego Pana. Z biegiem czasu rozdała wszystko, co miała; w końcu piła wodę z tykwy, bo podarowała nawet ostatni garnuszek.
Wreszcie postanowiła porzucić samotność, aby poświęcić się opiece nad ubogimi chorymi. Zaczęła pracować w szpitalu; jej ekstazy sprawiały, że personel naigrawał się z niej; wielu uważało ją za oszustkę. Chcąc ją zdemaskować, posuwano się nawet do przekłuwania jej ostrymi narzędziami i przypiekania ogniem świec.
Jednak jej wielkie miłosierdzie i pokora przekonały wszystkich niedowiarków. Za jej sprawą miało miejsce wiele cudownych uzdrowień. Umarła w roku 1309.
Modlitwa: Boże, który natchnąłeś św. Aldę w drodze do pełni miłosierdzia, przez co mogła osiągnąć pod koniec swojej ziemskiej pielgrzymki Twoje Królestwo, udziel nam za jej pośrednictwem siły, abyśmy mogli z radością kroczyć drogą miłości. Amen.