27 MARCA – WPROWADZENIE RELIKWI ŚW. JÓZEFA SEBASTIANA PELCZARA DO ŚWIĄTYNI W GÓRZANCE
BŁ. BRONISŁAW MARKIEWICZ – PATRON ROKU DUSZPASTERSKIEGO 2021/2022
2021 – Rok św. Józefa Sebastiana Pelczara w Archidiecezji Przemyskiej
2022-2023 – Synod w Kościele Powszechnym
2021/2022 – Rok Kościelny „Posłani w pokoju Chrystusa
2022 – Rok bł. Bronisława Markiewicza w Archidiecezji Przemyskiej
2022 – ku beatyfikacji Sługi Bożej Pauliny Jaricot
27 marca – IV niedziela Wielkiego Postu
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza 15, 1-3.11-32
W owym czasie przybliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie, mówiąc: «Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi».
Opowiedział im wtedy następującą przypowieść:
«Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: „Ojcze, daj mi część własności, która na mnie przypada”. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swoją własność, żyjąc rozrzutnie.
A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie, i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał na służbę do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola, żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał.
Wtedy zastanowił się i rzekł: „Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu przymieram głodem. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mnie choćby jednym z twoich najemników”. Zabrał się więc i poszedł do swojego ojca.
A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Niebu i wobec ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem”.
Lecz ojciec powiedział do swoich sług: „Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi! Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i weselić się, ponieważ ten syn mój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”. I zaczęli się weselić.
Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: „Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego”.
Rozgniewał się na to i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedział ojcu: „Oto tyle lat ci służę i nie przekroczyłem nigdy twojego nakazu; ale mnie nigdy nie dałeś koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę”.
Lecz on mu odpowiedział: „Moje dziecko, ty zawsze jesteś ze mną i wszystko, co moje, do ciebie należy. A trzeba było weselić się i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”».
więcej: Niezbędnik Katolika: https://niezbednik.niedziela.pl/
ROZWAŻANIE DO EWANGELII:
Najważniejszym przesłaniem przypowieści o Synu Marnotrawnym nie jest Boże miłosierdzie (tu ono jest opisane bardzo skromnie). W tej przypowieści chodzi o pytanie o jakość naszego bycia z Bogiem.
Gdyby starszy syn był z ojcem z czystej miłości, wówczas nie robiłby ojcu wymówek w stylu: „Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi”.
Na pewno lepiej jest być z Bogiem w taki sposób, niż być „synem marnotrawnym”, ale bycie z Bogiem nie z czystej miłości, lecz „z przyzwoitości” tak naprawdę niewiele daje człowiekowi – stawia go ciągle w dużej duchowej odległości od Boga.
Nie wystarczy być poprawnym, aby żyć w Niebie. Trzeba umieć kochać.
Mieczysław Łusiak SJ
Źródło: DEON.PL
MODLITWY W INTENCJI OJCZYZNY
Modlitwa za Ojczyznę św. Piotra Skargi
Modlitwa za Ojczyznę za wstawiennictwem św. Andrzeja Boboli
Litania do św. Andrzeja Boboli
27 marca – uroczystość wprowadzenia relikwii św. Józefa Sebastiana Pelczara
ur. 17 stycznia 1842 w Korczynie
zm. 28 marca 1924 w Przemyślu
1 kwietnia 1924 pochowany w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Przemyślu w podziemiach
pod kaplicą Matki Boskiej Częstochowskiej
1991 szczątki przeniesione do Katedry w Przemyślu pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
i św. Jana Chrzciciela
– święcenia kapłańskie przyjął 17 lipca 1864
– studia w Rzymie 1866-1868
– wykładowca w przemyskim seminarium duchownym
– profesor i dziekan na Uniwersytecie Jagiellońskim
– rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego 1882-1883
– konsekracja biskupia z rąk bp. Łukasza Soleckiego
19 marca 1899
– biskup pomocniczy przemyski w latach 1899-1900,
– biskup diecezjalny przemyski w latach 1900-1924,
– twórca Bractwa NMP Królowej Korony Polskiej 1891– założyciel Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego 1894
– beatyfikacja ogłoszona przez Jana Pawła II w Rzeszowie 2 czerwca 1991
– kanonizacja ogłoszona przez Jana Pawła II w Rzymie 18 maja 2003
Z NAUCZANIA ŚW. JÓZEFA SEBASTIANA PELCZARA
„Obowiązki są najważniejszym przejawem woli Bożej, która każdemu człowiekowi wyznaczyła pewien zawód i pewne pole do działania, a stąd pewną miarę obowiązków, by je spełniając, uwielbiał Pana Boga, przyczynił się do dobra społecznego lub rodzinnego i uświęcił własną duszę. Tego żąda Chrystus Pan, a Ewangelia jest udoskonaleniem prawa natury i życia społecznego. (…)
Jeżeli jesteś urzędnikiem, dbaj o dobro publiczne, broń sprawiedliwości, przestrzegaj porządku i pokoju; w społeczeństwie pomnażaj chwałę Bożą, a sam bądź wzorowym chrześcijaninem. (…)
Pracuj uczciwie, nie krzywdząc nikogo, pracuj po Bożemu, nie gwałcąc dni świętych i ofiaruj wszystko na chwałę Bożą. (…)
Jeżeli jesteś przełożonym, świeć podwładnym dobrym przykładem, zwracaj na nich uważne i czujne oko, nagradzaj dobrych, upominaj błądzących, karz opornych, kierując się zawsze roztropnością, słodyczą i męstwem. Jeżeli jesteś podwładnym, poddaj się pokornie swej władzy, słuchaj jej we wszystkim, co się nie sprzeciwia woli Bożej, słuchaj ochotnie, dokładnie i wytrwale, szanuj ją dla Boga samego, a ten szacunek objawiaj i na zewnątrz.”
***
Wiele dusz czyni niby wszystko dla Boga, a jednak ich czynności nie są doskonałe. Dlaczego?
Oto dlatego, że ich intencja nie jest całkiem czysta, bo jest zmieszana z intencją złą, czy też z pobudką niższego rzędu.
Tak np. niejeden daje jałmużnę z miłości ku Bogu, ale nieznacznie ogląda się na ludzi i miłą jest mu ich pochwała.
Inny modli się dla uwielbienia Boga, ale szuka w tym swojego upodobania itd.
Niestety, tak wielka jest nasza słabość, że z trudnością odrzucamy wzgląd na ludzi i na siebie. Zwykle podajemy Bogu wino pomieszane z wodą.
***
Aby w duszy utwierdzić czystość i zachować ją bez skazy, przestrzegaj skromności i wstydliwości, bo jedna i druga są tym dla czystości, czym kora dla drzewa, lub powieka dla oka. Aby zaś zachować wstydliwość, czuwaj nad zmysłami, szczególnie nad wzrokiem, wyobraźnią i sercem; z czuwaniem połącz świętą bojaźń i głęboką pokorę; unikaj okazji do złego oraz próżnowania; pamiętaj ustawicznie na obecność Bożą.
***
Staraj się o roztropność, która pochodzi z daru Ducha Świętego i ogląda się zawsze na wolę Bożą. Przede wszystkim trzeba o nią prosić. Z modlitwą łącz pracę nad sobą, staraj się dobrze poznać siebie i zapanować nad naturą. Aby mieć doskonałe wzory do naśladowania, patrz na Mistrza wszelkiej cnoty Chrystusa, na Mistrzynią doskonałości Maryję, i na tych świętych, co szczególnie odznaczali się tą cnotą.
***
Spowiedź jest współdziałaniem duszy z Bogiem. Z jednej strony jest to bezpośrednie działanie Stwórcy na stworzenie, z drugiej zaś aktem wiary, czci, upokorzenia się i żalu, jaki stworzenie składa swemu Stwórcy. Do tej współpracy z Bogiem w Sakramencie Pokuty człowiek musi się przygotować przez rachunek sumienia.
***
Jeżeli chcesz być prawdziwym chrześcijaninem, kieruj się zawsze duchem wiary; niech wiara przeniknie na wskroś wszystkie objawy twojego życia. Pragnij tego, co do Boga prowadzi, myśl o Bogu, tęsknij za Bogiem, podnoś się w modlitwie do Boga i staraj się Go widzieć w stworzeniach, natomiast odrywaj swoje serce od stworzeń.
***
Staraj się widzieć Boga w stworzeniach. Świat bowiem jest jakby wielkim organem, wygrywającym nieustanną melodię dla Stwórcy i jakby księgą opowiadającą doskonałości Boże, a każde stworzenie jakby jedną literą tej księgi.
***
Cnota w najszerszym znaczeniu tego słowa jest stanowczym i trwałym dążeniem duszy do wypełnienia prawa Bożego we wszystkich jego przepisach i z czystej pobudki. W tym sensie cnota jest jedna i nie różni się od miłości, która według słów Apostoła jest wypełnieniem prawa (por. Rz 13, 8).
***
Do poznania siebie trzeba światła Bożego, to jest światła rozumu, wiary i łaski, w którym człowiek widzi, kim jest Bóg i czym jest on sam, a widząc to uniża się przed Bogiem, a dla Boga także przed ludźmi, ze względu na to, co mają Bożego w sobie.
***
Jesteś chrześcijaninem to jest sługą i naśladowcą Jezusa Chrystusa, który powiedział: uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem (Mt 11, 29), a więc winieneś cenić i miłować upokorzenia, aby się stać podobnym Temu, który wyniszczył swój majestat aż do śmierci, a śmierci krzyżowej.
***
Ufność ściąga opiekę Bożą; jeżeli bowiem ktoś całkowicie opiera się na Bogu, Bóg dobry i pamiętający o wszystkich obejmuje nad nim opiekę, a ta opieka jest tym troskliwsza im doskonalsza jest ufność.
***
Z ducha wiary płynie swoboda duszy, wesele serca, uświęcenie życia, wewnętrzne światło i prawdziwa mądrość, która na sprawy ludzkie patrzy okiem Bożym, a rzeczy doczesne mierzy miarą wieczności.
***
Ufność daje siłę, męstwo, pokój. Cóż zdoła zaniepokoić duszę ufającą w Panu? Czy widziałeś dziecię śpiące w ramionach matki? Takiego pokoju zażywa dusza spoczywająca z ufnością na Sercu Bożym.
***
Dusza miłująca Boga doskonale zapomina nawet o sobie i nie szuka ani swojego szczęścia, ani swojej pociechy, choćby nawet duchowej, ani nawet darów Bożych dla samych darów, lecz szuka jedynie Boga samego.
***
Bóg jest Stwórcą wszechrzeczy, a więc należą do Niego wszystkie stworzenia i może nimi rządzić według swej woli. Z woli Bożej pochodzi wszystko prócz grzechu.
***
W każdym bliźnim staraj się widzieć samego Chrystusa, bo przecież On sam zapewnia, że cokolwiek uczynimy jednemu z tych małych, Jemu samemu czynimy. Ćwicz się w aktach miłości.
***
Jak objawia się wola Boża? Otóż w dziesięciu przykazaniach, w nauce Jezusa Chrystusa i w przepisach Jego Kościoła, w godziwych rozkazach przełożonych, w obowiązkach stanu i powołania, w zrządzeniach i dopuszczeniach Bożej Opatrzności, oraz wewnętrznych natchnieniach, o ile pochodzą od Boga.
***
Co to znaczy zgadzać się z wolą Bożą? Jest to uwielbiać ze czcią jej najmędrsze i najświętsze wyroki. Jeżeli są jawne, poddawać się im z ochotą, bez względu na to czy są dla nas miłe, czy przykre; jeżeli one są skryte, nie badać ich zuchwale, ale we wszystkim uwielbiać nieskończoną mądrość, miłość i świętość Bożą.
***
Nie pragnij pozbyć się wszelkiej słabości w jednej chwili i od razu wznieść się na wysoki szczebel doskonałości, bo podobne pragnienie jest objawem miłości własnej i ukrytej pychy. Pragnij doskonałości nie w tym celu, aby być doskonałym i cieszyć się tą doskonałością, lecz aby spełnić wolę Boga i podobać się Jemu samemu.
***
Ze sprawiedliwości płynie pokój całego społeczeństwa. Życie społeczne tylko wtedy jest możliwe, gdy jedni szanują prawa drugich, gdy przełożeni przestrzegają zasad słuszności, a podwładni oddają przełożonym to, co powinni. Bez sprawiedliwości nie może istnieć żadna społeczność.
OGŁOSZENIA PARAFIALNE
1. W niedzielę 27 marca – IV niedziela Wielkiego Postu, NIEDZIELA LETARE – NIEDZIELA RADOŚCI – Msze Święte o godz. 8:00, Różaniec 10:30, Gorzkie Żale i Msza Święta 11:00. W naszej Parafii uroczyste wprowadzenie relikwii św. Józefa Sebastiana Pelczara – Biskupa Diecezjalnego Przemyskiego w latach 1900-1924, wielkiego czciciela Najświętszego Serca Pana Jezusa, założyciela Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego. Siostry z tego Zgromadzenia gościmy dziś w naszej Parafii.
1a. Módlmy się w intencji Ukrainy – o prawdę, porozumienie i pokój, o Błogosławieństwo Boże dla Polski i Polaków, o trzeźwość i podejmowanie walki duchowej w Wielkim Poście. Niech modlitwa, post i jałmużna będą naszą odpowiedzią na przeciwstawienie się okrucieństwu na Ukrainie. Módlmy się za ojców i młodych walczących na froncie oraz matki i dzieci przebywające na uchodźctwie w Polsce i innych państwach.
1b. Orędzie Ojca Świętego Franciszka na Wielki Post 2022.
1c. List Pasterski Arcybiskupa Adama Szala na I niedzielę Wielkiego Postu
2. W poniedziałek 28 marca – wspomnienie bł. Joanny Marii de Maille, wdowy, 98 rocznica śmierci św. Józefa Sebastiana Pelczara – Msza Święta o godz. 18:00.
3. We wtorek 29 marca – wspomnienie św. Stefana, papieża – Msza Święta o godz. 18:00.
4. W środę 30 marca – wspomnienie św. Leonarda Murialdo, prezbitera – Msza Święta o godz. 18:00.
5. W czwartek 31 marca – wspomnienie św. Balbiny, dziewicy i męczennicy – Msza Święta o godz. 18:00.
6. W piątek 1 kwietnia – św. Marii Egipcjanki, pustelnicy, I piątek miesiąca – Spowiedź 17:00, Droga Krzyżowa 17:30, Msza Święta o godz. 18:00 z Litanią do Najśw. Serca Pana Jezusa.
7. W sobotę 2 kwietnia – wspomnienie św. Franciszka z Paoli, pustelnika, I sobota miesiąca – Msza Święta z Różańcem Fatimskim o godz. 18:00.
8. W niedzielę 3 kwietnia – V niedziela Wielkiego Postu – Msze Święte o godz. 8:00 i 11:00, Różaniec i Gorzkie Żale 10:30. Po obu Mszach Świętych zmiana tajemnic różańcowych.